Σοβράνο, Κάθε δουλειά έχει τη δυσκολία της!

Σταβέντο* και Σοβράνο 

Μούλεγε:
           ''τις μπογιές να πάρεις...'',          
ο λοστρόμος ο "Χτικιάρης" *,                        *παρατσούκλι
           "...από βραδύς να τις μπατάρεις
         κι έτσι πριν βάψεις και μινιάρεις,
         το πρωί σαν πας στη πλώρη,,
         ανακατεμένη όλη
         θάναι η μπογιά στο πόντο*              *δοχείο μπογιάς
             και δεν θα τρως ώρα στο βρόντο,
         να την ανακατεύεις
         κι απ' τη δουλειά να κλέβεις,
         εργατοώρα....
                                τεμπελόσκυλο..''

 Ναι....
           τέτοιο εφοπλιστόσκυλο
ήταν ο πουλημένος,
ο μαχαιροσημαδεμένος
μπόσης*....                                                        *λοστρόμος (εργοδηγός)        
                 σκέτο καθίκι.                                   
Μ' άφησε στην αποθήκη,
και δούλευα σαν το σκυλί,
στην παύση*....                                               *10.00-10.20     
                 για να μη χαθεί                           
ένα εικοσάλεπτο δουλειάς,
ο μπάσταρδος, ο κερατάς....

    Ψεύτικα ονόματα σωρό
     στις ιστορίες μου...
                             χρησιμοποιώ
      γι ανθρώπους και για πλοία...
    χωρίς μνησικακία,
    απ' τη ζωή στη θάλασσα,
    μα, τη συνήθεια χάλασα
    γι αυτό το περιστατικό,
    πούγινε το πενηνταοκτώ
    στο "Ατλάντικ Λορντ" το πλοίο,
    κι είναι σα να τον ''πτύω''
    κατάμουτρα τον παλιολήτη.

Μετά καιρό στο Αμφιτρίτη,
στην ίδια θέση ήταν άλλος,
ο λοστρόμος Γιάννης Σάρλος,
ανθρωπιστής μεγάλος,
κι είδα πως τελικώς
οι ''άνθρωποι'' κάνουν το "αλλιώς".

Μας μάζευε πρύμα* τα βράδια            *στο πίσω μέρος του καραβιού (πούπι)
όλους τους νέους, τα στραβάδια*,      *πρωτόμπαρκοι (νεοσύλλεκτοι)
κι έλεγε: 
        ''ακούτε συμβουλές,
παγίδες και κακοτοπιές
γεμάτο είν' το καράβι...''
μουρμούραε το κάθε βράδυ.

Νάν' σίγουρος...
                          τα πρωινά,
πριν βγούμε για δουλειά,
επαναλάμβανε ξανά
πολλά από τα βραδινά...

Παράδειγμα... 
          ''να μη ρισκάρεις,
           σοβράνο*                     *η πλευρά του καραβιού που την πιάνει ο καιρός
                    [για να ξεμπουκάρεις 
           που είν' επικίνδυνο πολύ,
          γιατί ένα κύμα το μπορεί,
          σούμπιτο να σε καταπιεί...
          Θάσαι μαλάκας δηλαδή
          αν τούτη μου τη συμβουλή
          εσύ την αγνοήσεις
          και πας να περπατήσεις
          όπ' έρχεται ο καιρός…"

Να τρέμω άρχισα ο φτωχός,
τότενες, στον μπόση* μπρός...                     *λοστρόμος
γιατί θυμήθηκα... 
              πως προηγουμένως,
ο παλαβός, ο βαρεμένος
ο Βάγγος βγήκε από τη πόρτα...
και τη θανατηφόρα ρότα
επήρε τούτος για τη πλώρη,
απ' τη πλευρά που 'ρχόταν, όλη
η θάλασσα και το ξεροβόρι
και βρόνταγε όλο το βαπόρι...

     Την άλλη μέρα ήταν σχόλη
    και τον Βαγγέλη κλάψαμ' όλοι,
    ενώ ο αχόρταγος "σοβράνο"
    έναν λεβέντη παραπάνω
    "γράφει" πως έχει φάει...
    και εμάς ξαναμετράει...
    να μας παραφυλάει
    στην άκρη... 
             του θανατηφόρου δρόμου*...         *από πρύμη προς πλώρη

    Το μεροκάματο του τρόμου,
    που θάλεγαν οι στεριανοί
    αν ήξεραν πως οι ναυτικοί
    έτσι γεμίζουν το πουγγί...
    κι αν κάποιος τύχει και χαθεί  
    απλά θα ''αντικατασταθεί''...

            ''...κάθε δουλειά λίγο πολύ..''
              λέν'... ''έχει δυσκολία''.

    Τι πρόκληση !  Τι ευκολία ! 
_________________________________________________________


*Σταβέντο: η πλευρά του καραβιού που δεν την πιάνει ο καιρός



Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". αυτοβιογραφικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 20/ e-mail: pmataragas@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga
___________________________________________________

πηγή

  Utopia