ο Χάντσον Ρίβερ*.... ενώ σκαφάκια *The Hudson River
μηχανοκίνητα, ιστιοφόρα,
περνούσαν δίπλα όλη την ώρα.
Οι "ματσωμένοι" Αμερικάνοι
είχανε βγει όλοι σεργιάνι,
με κότερα και με ακάτους
κι εμείς δεν είχαμε "αποπάτους".
Άχρηστες οι αποχετεύσεις
πώς να πλυθείς και πώς να ////ς
που λόγω πάγου...
φράκαραν τα μπούνια.* *τρύπα που φεύγουν τα νερά,
Είχαμε κι έναν "μανιαμούνια"* *καρμίρης,
καπτάνιο* που τσιγκουνευόταν, *καπετάνιο
και βυτιοφόρο δεν θαρχόταν...
που και το νερό σωνόταν.
Εχιόνιζε για τα καλά....
Αρχίσαμε, είπα, τα παλιά
μ' αυτό τον παλιοκερατά,
με τη γνωστή του τσιγουνιά
ψείρες θα βγάλουμε παιδιά,
πούμαστε άπλυτοι καιρό...
''Τον κακό του...''
λέω, ''τον καιρό!''
την ανεμόσκαλα αρπάζω,
στη μπάντα* ευθύς την κατεβάζω, *η πλευρά του πλοίου
την καλουμάρω* ως την "τρύπα".. *κατεβάζω σιγά σιγά
Απέξω απ' το καράβι βγήκα,
και σφίγγοντας και τη σωλήνα,
κατέβαινα κει βήμα βήμα...
πρέπει να φεύγουν τα νερά,
και θάπρεπε να ξεβουλώσω
το μπούνι... αφού το ξεπαγώσω !
Κρατώντας τη σωλήνα πάντα.
κατέβηκα λοιπόν στη μπάντα.
Τα χέρια μου έχουν κοκαλιάσει,
ήτανε άγρια η φάση
μα... την σωλήνα έχω εστιάσει,
"την επιχείρηση αρχινάω"...
και το ζεστό νερό αμολάω.
Ήτανε μια παγοκολώνα,
μάταιο δίνω σκέφτηκα αγώνα
άντε και άντε λίγο ακόμα,
κι έτσι σε λίγο ήμουνα πτώμα
από την κούραση γιατί βρισκόμουν
στην ανεμόσκαλα...
και εβαστιόμουν
με τόνα χέρι μου ξυλιασμένο
αδύναμο και μουδιασμένο.
Κοιτάζω κάτω...
βλέπω τον πάγο
του ποταμού, και λέω που πάγω ?
Από το πείσμα μου ξυπνώ
τότε και συνειδητοποιώ
πως δεν θ' αντέξω άλλο εδώ,
γιατί δεν έχει σωτηρία
αν πέσω στα νερά τα κρύα
με το μηδέν όπου φλερτάρουν....
Σκοινί πετάξαν, να με πάρουν
αφού δεθώ από τη μέση,
να βγω από τη "δύσκολη τη θέση"...
_________________________________________________
Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος", βιωματικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 13/ e-mail: pmataragas@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.