Ιονέσκου, Με τη λογική του παράλογου.

“Ο άνθρωπος έχει συχνά την τάση να υπεραναλύει. Στην προσπάθειά του να βρει ορθολογικές αλήθειες και να εξηγήσει τα πάντα, καταλήγει να χάνει την ουσία.
Είναι, όμως, συναρπαστικό πώς καμιά φορά το πιο “τρελό” είναι και το πιο “σωστό”, πώς κάτι το τελείως “παράδοξο” επαναφέρει ισορροπίες και επιλύει προβλήματα.
Το “παράλογο” και το “ρεαλιστικό” πολλές φορές συνδέονται με τον πιο αστείο και “λογικό” τρόπο. Τα πάντα είναι κωμικά, τίποτα δεν είναι τραγικό, όλα είναι πραγματικά και μη, δυνατά και αδύνατα, σοβαρά και γελοία...", Ευγένιος Ιονέσκο 

 
★ Χαϊδέψτε έναν κύκλο, και θα γίνει φαύλος.

★ Ένα έργο τέχνης είναι, πάνω από όλα, μια περιπέτεια 
    του μυαλού.

★ Ο Θεός είναι νεκρός. Ο Μαρξ είναι νεκρός.
    Και εγώ τελευταία δεν αισθάνομαι τόσο καλά.

★ Θα ‘θελα να ‘ξερα ποιος μας κάνει αυτό το κακόγουστο αστείο.
    (για τον θάνατο…)

★ Το να σκέφτεσαι αντίθετα από την εποχή σου είναι ηρωισμός.
    Αλλά το να το λες είναι τρέλα.

★ Η Αλήθεια βρίσκεται στο φανταστικό.

★ Οι ιδεολογίες μας χωρίζουν. Τα όνειρα και οι αγωνίες 
    μάς ενώνουν.

★ Λογική είναι η τρέλα των δυνατών.

★ Δεν είναι η απάντηση που μας διαφωτίζει, αλλά η ερώτηση.

★ Ένας δημόσιος υπάλληλος δεν αστειεύεται ποτέ.

★ Το κωμικό, επειδή έχει την αίσθηση του παράδοξου,
    μου φαίνεται πως δείχνει περισσότερη απελπισία από 
    το τραγικό.

★ Μπορείς πάντα να προβλέψεις τα γεγονότα αφού έχουν γίνει.

★ Είναι αφύσικο πράγμα να ζεις.

★ Το θέατρο είναι ο μόνος τόπος όπου μπορεί κανένας 
     να είναι ελεύθερος

★ Μόνο το εφήμερο διαρκεί.

★ Οι άνθρωποι πάντα προσπαθούν να βρουν κίνητρα πίσω 
    από κάθε καλή πράξη. Μας τρομάζει η αγνή καλοσύνη 
    όσο και η αγνή κακία.

★ Αυτοί που αντιστέκονται διστάζουν, αυτοί που διστάζουν
    αντιστέκονται.

★ Θα ήθελα να είχα αρκετό πνεύμα για να εφεύρω το μουστάκι 
    του Χίτλερ, το πηγούνι του Μουσολίνι, το κασκέτο του Φράνκο
    και το χαμόγελο του Χρουστσόφ.

★ Τίποτε δεν είναι καινούργιο κάτω από τον ήλιο, ακόμα 
     κι όταν δεν υπάρχει ήλιος.

★ Να πώς μπορούμε να μείνουμε νέοι στη σημερινή εποχή:
     δολοφονία και αυτοκτονία.

★ Γιατί να μην γίνω ρινόκερος; Άλλωστε μου αρέσουν οι αλλαγές.

★ Υπάρχουν ασθένειες που είναι υγιεινές.

★ Οι άνθρωποι στριφογυρίζουν μέσα στο κλουβί τους 
    που είναι η γη, γιατί ξέχασαν πως μπορούν να στρέψουν 
    το βλέμμα τους προς τον ουρανό.

★ Ο συγγραφέας δεν διδάσκει επινοεί.




* Ευγένιος Ιονέσκο, ο συγγραφέας του θεάτρου του παραλόγου όπως τον ξέρουμε. Γάλλος πολίτης, Ρουμάνος στην καταγωγή αλλά μετανάστευσε βρέφος με την οικογένειά του στη Γαλλία, από όπου καταγόταν η μητέρα του. Το διαζύγιο των γονιών του, όμως, κατά τα σχολικά του χρόνια, τον πήγε πίσω στη γενέτειρά του Ρουμανία, όπου πήρε και πτυχίο γαλλικών σπουδών από το Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου. Αν και δούλεψε για μερικά χρόνια στο Πανεπιστήμιο, η διδακτορική διατριβή του τον οδήγησε, μαζί με τη σύζυγό του και τη νεογέννητη κόρη τους, και πάλι στη Γαλλία και συγκεκριμένα στο Παρίσι, που έγινε πλέον το “σπίτι” τους. Ο Ευγένιος στεκόταν σαν εξωτερικός παρατηρητής στην δική του ανιαρή καθημερινή ρουτίνα. Αφού ο Ιονέσκο ασχολήθηκε με την εκμάθηση αγγλικών, ενώ παράλληλα εργαζόταν ως διορθωτής τυπογραφικών δοκιμίων για διάφορους εκδότες. Η δουλειά του δεν είχε τίποτα το συναρπαστικό, τίποτα το δημιουργικό.  Η κενότητα της ατέρμονα βαρετής καθημερινότητας και το “ανούσιο” των ανθρώπων με τους οποίους συναναστρεφόταν, άρχισαν σταδιακά να τον δελεάζουν. Έτσι, επιχείρησε να μεταφέρει το “αδιάφορο” των ωρών κάθε ημέρας του στο χαρτί, δημιουργώντας αλλόκοτα “αντι-έργα” και παίρνοντας τον τίτλο του "θεατρικού συγγραφέα".  


  Ουτοπία