Τα φίλτρα

   Στην τριγωνική  
του χάρτη, Νότια Αμερική,
καθένας σας μπορεί,
να δει τη δεξιά πάνω γωνία
που ανοικτά περνούν τα πλοία,
και στη δικιά μας ιστορία
ταξίδι με τη φαντασία
να κάνετε... κι εσείς εδώ.
                                            
        Οι ακτές μακριά... μίλια εκατό,
        κι ενώ περνούσαμε απ’εδώ,
        - με ευτυχώς καλό καιρό -,
        ακούμε τον μηχανικό
        να λέει,
                   "Μάγκες ως εδώ...
        τα έφτυσε η μηχανή".

«Τι λες μ@@άκα Ημιθανή*?»            *παρατσούκλι
του μπήξανε μία φωνή.
«.. τα ρεύματα είναι δυνατά
θα μας πετάξουν στη στεριά..
έχουμε σπίτια και παιδιά.»

 - «Τώρα την κάτσαμε παιδιά..»
ο καπτα Μήτσος μουρμουρά
«.. ζητώ βοήθεια για ρυμουλκό,
σε μια βδομάδα θάναι 'δω.»

Χ@στηκαν πιο πολύ μ’ αυτό.
-«χαθήκαμε αφεντικό...»

«Είσαστε κότες ...» λέει στο σωρό,
«τι να σας κάνω τώρα εγώ?
τον άσχετο το μηχανικό,
να πα' να βρίσετε γι αυτό.»

       Με τηλεγράφημα απαντάν,
         «.. στέλνουμε το ρυμουλκό Σεράν»,
         απ' το Νιού Τζέρσεϋ  στο πλοίο.

«Μέχρι ναρθεί..  θα πούμε αντίο»,
μου λέει ο Μπόμαν* ο κλαψιάρης.      *Pumpman - Αντλιωρός 

 «Ρε….άντε ούλατζες* να πάρεις        *Ullages - μέτρημα στάθμης του φορτίου 
 και να μετρήσεις και τα γράδα,*         *Grades - βαθμοί 
 θερμοκρασία* πέφτει αράδα»,              *του φορτίου πετρελαίου
 του λέει ο γραμματικός 
 μεσ' στη τσαντίλα και αυτός.

          Σε κάνα δύο όμως μέρες
          περάσαμε πάνω από ξέρες,
          όπως μας έσπρωχνε το κύμα.

          Ο καπτα Μήτσος λέει «φίνα...»
          και αμολάει την άγκυρά του.

          Εξαναβρήκε τη μιλιά του
          το πλήρωμα και κάναν’ πάρτυ...

          Μόνο κυκλώνας...  λέν' αν θάρθει
          θα την π@τ...με πιά τώρα.

          Επέρασε η πρώτη μπόρα,
          μα παρακαλάν για νηνεμία..

Ο Μπαρμπαλιάς από τη Λαμία
που και αυτός ψαράς υπήρξε
μας λέει «ρε μάγκες για καθίστε...»
- μιλώ για τον λοστρόμο Τάσο -.
«Ρε, παραλίγο να ξεχάσω,
στη τράτα μούτυχε έτσι, τέτοιο».
Στον μάστορα πάει, τον υπαίτιο
μηχανικό που δεν σκαμπάζει.
Στη μηχανή* τον κατεβάζει                  *στο μηχανοστάσιο
κι’ απλά.. επλύνανε το φίλτρο
με τον λαδά τον Χιώτη Μήτρο.

Σε μία ώρα ξεκινάμε
στη Νέα Υόρκη για να πάμε.
Το ρυμουλκό πίσω γυρνάμε,
αχρείαστο,  όλοι λένε,  νάναι.
Κι’ έτσι για ένα κωλοφίλτρο
ακούω να λέει τον μπάρμπα Μήτρο:

«Νοκ-άουτ όλοι οι μορφωμένοι,
μηχανικοί, οι σπουδαγμένοι.»

         Η καθυστέρηση αυτή

           θα ήτανε πολύ ακριβή
           κι άκου πως θα το χειριστεί
           η λαμογιάρα η "Ακτή"..

           Γραμμένο στο συμβόλαιο
           ήταν, πως το πετρέλαιο όλο
           για να κινούνται οι μηχανές 
           θα τόβαζαν οι ναυλωτές,
           και ο πορτ-κάπτεν ο Κορτές
           ο βρώμικος ο Ονδουριάνος
           σχεδίασε ο ρουφιάνος
           να το εκμεταλλευτεί...

           «Τσιμουδιά...»
                               λέει στον "Ημιθανή",
            τίποτα για το συμβάν μην πει,
            και βρίζει χυδαία τους ναυλωτές,
            πως τάχα φταίγαν για πολλές
            ζημιές πού γίναν στο καράβι,
            διότι είχε παραλλάβει
            καύσιμα πούταν νοθευμένα,
            ξαφνιάζοντας μαζί με μένα
            κι όλους μας που απορρημένοι
            βλέπαμε που το πηγαίνει.

            Και κερατάδες....
                                     και ζημιωμένοι
            βρεθήκανε οι ναυλωτές..

            Ο απατεώνας ο Κορτές....
            συγκεκριμένα  είχε πει :

            «Είχανε ακινητοποιηθεί
             μέρες στα πέλαγα αυτοί,
             και οι υπερημερίες
             είναι δικές σας ιστορίες
             "τή υπαιτιότητι" του πλοίου
             η καθυστέρηση φορτίου.            
             Κι αν καύσιμα σκάρτα εσύ δίνεις,
             όλο το μέρος της ευθύνης,  
             είναι δικό σου... 
                          αν δεν τα καίει η μηχανή»..

             Γυρνάει στον ''Ημιθανή'',
             που κοίταζε σαν... αγελάδα, 
             βλέμμα του ρίχνει μ' αγριάδα !  
                         

Χρόνια περάσανε πολλά
και βρίσκομαι πια στη στεριά.

Τεχνίτη για τον απορροφητήρα
φωνάζω.. 
         που λές κι 'θελε πια σιγαστήρα.                        
Ρουφάει τζούφια.. 
                                    αγκομαχά     
μες την κουζίνα, και σφυρά
σαν τραίνο στην ανηφοριά.

Μάστορα στέλνει η εταιρεία
λαμόγιο που λέει με πονηρία
"... τάφαγε τα ψωμιά του,                                       
                                    έχει χαλάσει,
και θάπρεπε να τον αλλάξει."



Τον σιχτιρίζω ευγενικά, 
σαν μούρθε ξάφνου μια φλασιά,                                   
λέω, μα είμα' ηλίθιος τελικά ?

Τ ο   φ ί λ τ ρ ο   φ τ α ί ε ι  ρε παιδιά !!

Τ' αλλάζω τώρα τακτικά,
κι ουδέποτε σφύριξε ξανά,
τα αντερά του αυτός* τραβά                *Ο αποροφητήρας της κουζίνας
είκοσι χρόνια τώρα πια... !
____________________________________

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". βιωματικό έμμετρο έργο 

του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 11/ e-mail: pmataragas@yahoo.com / 

Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

πηγή

 Ουτοπία