Αραβικός κόλπος... με βαθμούς σαράντα οκτώ

...με βαθμούς σαρανταοκτώ στου Κάλι τη καμπίνα

Φύγαμε από Ραστανούρα.*               *λιμάνι στο Περσικό κόλπο
του πόρτου τέλειωσε η μανούρα.

Θα φυσήξει επιτέλους,
του Ορμούζ* περνάω σκοπέλους,       *είσοδος Περσικού κόλπου 
που λες και είν' η θύρα εξόδου
απ' το λιμάνι αυτό του φόβου,
που την σκιά σαν όαση αναζητάς

μέσα στο κόλπο τούτο της φωτιάς,
τον Περσικό,
         [που αν ατυχώς βρεθείς εκεί
σ' αυτή τη κόλαση τη δαντική
αρχίζεις να παραμιλάς:κι αρχίζεις να παραμιλάς...

''Τι τύχη πούχα ο κερατάς... !
Να δεις...
          [δεν θα τα βγάλω πέρα !''
και...
       [ανάθεμα φίλε την ημέρα,
που 'βαζα τζίφρα* στον Πειραιά,             *υπογραφή

μέσα να μπω σε τούτο τον γκαζά*.       *γκαζάδικο

         Και πες μου πως να αποδώσεις
         και στα καράβια να στεριώσεις
         σαν πέφτουνε δίπλα σου
                        [κορμιά μπαϊλντισμένα,
         από θερμοπληξία χτυπημένα ?

          Που να γυρίσεις... που να σταθείς ?
          στις κάμαρες αν πα' να μπεις,
          εκεί να δεις... που βράζουν σαν καζάνι..
          και πλήρης απελπισία τότε σε πιάνει !

Βάλε ερ-κοντίσιον, θα μου πεις
και θ' ανακουφιστείς...

Με το μυαλό σου επικοινωνείς ?
Για το εξήντα μιλάμε εδώ,                      *δεκαετία 1960
τα πλοία βεβαίως κι είχαν κλιματισμό
στον πιο καυτό το κόλπο,
                               [τον Αραβό-Περσικό
αλλά.... μόνο των ξένων* τα καράβια ρε γαμώ !    *άλλων χωρών

Θυμάμαι ακόμα και γελώ,
τον μπόμαν*, τον σωματαρά             *αντλιωρός  *μπόντι-μπίλντερ
να λέει κοροϊδευτικά,

-"αυτά 'ναι..
      [κομφόρ για τους ''λευκούς,
κι όχι για μας, τους παρακατιανούς.
Αυτοί είναι ''άλλοι'' ναυτικοί...''
και τότε όλοι βλαστήμαγαν μαζί''.

- Κι εμείς τι είμαστε ρε 'συ'' ? ρωτάει ο Ίων που δούλευε στη μηχανή.

Ο Μπόμαν του λέει,
                         [''ψάξε να το βρεις
σαν απ' το όνειρο θα βγείς''.

Στη Ραστανούρα βρέθηκα λοιπόν,
τι ατυχία...
        [και τα ντεπόν κατάπινα 'γω σωρηδόν
μπας και ξεθολώσει το μυαλό
μπας και λιγάκι κοιμηθώ
κι απ' τον εφιάλτη μπας και ξεχαστώ...
σαν χτύπαγαν βαθμοί σαρανταοκτώ.

Από δωμάτιο διπλανό
χτυπάει ο Ρήνας τον μπουλμέ*,       *ο μεταλικός τοίχος της καμπίνας
ο ηλεκτρολόγος...
                         [που αργιλέ
μόλις είχε τελειώσει
και λέει,
     ''... μάγκα η ζέστη θα μας λιώσει...''
Φωνάζει, 

             [''αντέχεις ρε λελέ ???
Σήκω πριν σκάσουμε μωρέ
και λύση βρήκα εγώ φίνα''.

Του Καλιβούγκε* τη καμπίνα         *Ινδονησιάνος
θυμήθηκε με μια φλασιά,
όπου παλιά την είχε κάνει...
                     [μια δροσερή φωλιά.

- ''Έχει υποχρέωση....,
                     [λέει, σε μένα
απ' όταν είμασταν Ραβένα,
που τότε....
         [στα πόδια μου 'χε πέσει: 

"Αφεντημ' πλίζ... εσύ μπορέσει
να ντιάσει έρκοντισιονικό,
που παραντιμένο εντώ
φάουντ* εγκώ από μπολύ παλιά?"         *βρήκα

- ''Έριξα πολύ δουλειά*,                         *ο ηλεκτρολόγος
άλλαξα πηνία στη σειρά
και μια δροσερή φωλιά,
τούφτιαξα του κερατά,
τη μόνη μέσα στο καμίνι !
Αν τσίπα ακόμα του 'χει μείνει,
μέσα, να μπούμε θα αφήσει,
και λίγο να μας φιλοξενήσει !''

Με παίρνει μαζί..
                   [και μιά και δυό...
στου Κάλι* τη καμπίνα εδώ,           *Καλιβούγκε
νάμαστε στρωματσάδα...

Πέφτω ξερός...
                    [αφού βδομάδα
είχα να κοιμηθώ... και ευκαιρία
βρήκα ν' ονειρευτώ πως πάν' σε κρύα
περπάταγα εγώ λειβάδια.

Σαν να περάσαν πέντε βράδυα
όταν ο σκάπουλος* ξεφώνισε...       *ναύτης φύλακας, αγγελιοφόρος
                            [πώς βάρδια
να πιάσω τώρα αναμενόταν...

Σαν βγήκα...
        [το σύμπαν γύρω μου καιγόταν,
και τον καπτα-Λιά που καταριόταν
εκεί ακούω,
               [ενώ παράλληλα ευχόταν,
ποτέ μην τύχει το παιδί του
κι έρθει στη θέση τη δική του.
               _________________


       Στη σύνταξη πια έχω βγει
        όταν μιά μέρα στην Τιβί
        άκουσα απ' ένα σχολιαστή,

       "Των ναυτικών μας τα παιδιά
        δεν παν' στα πλοία όπως παλιά
        και κάνει αυτό πολύ κακό
        στο εμπορικό μας ναυτικό !"

Και ξαναβράζω...
              [όπως στον κόλπο ένα καιρό
αλλά απ' τα νεύρα μου τώρα 'δώ
κι αλλάζω βρίζοντας σταθμό
ενώ δυό μούντζες του τραβώ
και έξαλλος μονολογώ...

        ''Τι λέ' ρε τηλεοπτικό φρικιό ?
        άσχετε βουτυροπαιδο-χαλέ
        για πάνε λίγο... Περσικό,
        και πες μετά εάν τον ''γιό,
        θάστελνες τον δικό σου εδώ !''
_____________________________

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". αυτοβιογραφικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 22/ e-mail: pmataragas@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga
___________________________________________________

πηγή

  Utopia