Καλές και κακές στιγμές του μπάρκου
Τ ον Στούαρ* Πλακομάτη *υπεύθυνος τροφοδοσίας
από καιρό τον είχα άχτι
Μια μέρα τον άρπαξα απ' το πέτο,
και τούπα πως... ''μπουκέτο* *μπουνιά
θα φας καθίκι πα' στη μούρη,
εάν εσύ παλιολυγούρη,
νηστικές ξανά τις βάρδιες
αφήσεις...
και ψωμιέρες άδειες...
Τη νύχτα αλήτη τί θα φάνε ?
Θέλεις για εσένα να μιλάνε,
ρε παλιολούστρο στα γραφεία
πως έκανες.... οικονομία ?
_________
Το πλοίο δεμένο πα' στις δέστρες.
και πέφτουνε βροχή οι πέτρες
από το κυλιόμενο το λάστιχο.
Ο Φόρμαν* κρατάει κατάστιχο *επιστάτης
πόσο φορτίο μπαίνει,
και λοξοκοιτάει ποιός βγαίνει
ο κόκκινο-ινδιανο-Αμερικάνος,
πούκανε μπαμ ότι είν'ρουφιάνος.
Πήγα μέχρι τη πύλη
και συνήλθα λες με σκαμπίλι,
σαν είδα κάτι πλάσματα,
που μόνο σαν οράματα
ερχόνταν στο μυαλό μου,
σ'ολο τον αποκλεισμό μου,
στην Άπω Ανατολη,
πούχε το πλοίο εγκλωβιστεί,
γιατί 'χε χρονοναυλωθεί
να κάνει πήγαιν' έλα,
χάλι,
από μια ζούγκλα σ' άλλη,
κι άνθρωπο έβλεπες με κυάλι.
σαν είδα κάτι πλάσματα,
που μόνο σαν οράματα
ερχόνταν στο μυαλό μου,
σ'ολο τον αποκλεισμό μου,
στην Άπω Ανατολη,
πούχε το πλοίο εγκλωβιστεί,
γιατί 'χε χρονοναυλωθεί
να κάνει πήγαιν' έλα,
χάλι,
από μια ζούγκλα σ' άλλη,
κι άνθρωπο έβλεπες με κυάλι.
Γιαυτό 'πα ότι ήταν, σαν σκαμπίλι
το θέαμα έξω απ' την πύλη...
Περνούσαν γκόμενες και είδα,
για πρώτη φορά...
μετά την Φρεαττύδα,
που ήταν πέρσι η τελευταία,
(κάποια που#@ά^α στην προκυμαία).
______________________________________________
Αμερικάνες με παντελόνια,
και κορδωμένες σαν τα παγώνια,
εκεί μπροστά μου σουλατσάριζαν,
και βίαια στραπατσάριζαν,
τα ναρκωμένα μου ένστικτα
και τα σημεία τα ευαίσθητα.
το θέαμα έξω απ' την πύλη...
Περνούσαν γκόμενες και είδα,
για πρώτη φορά...
μετά την Φρεαττύδα,
που ήταν πέρσι η τελευταία,
(κάποια που#@ά^α στην προκυμαία).
______________________________________________
Αμερικάνες με παντελόνια,
και κορδωμένες σαν τα παγώνια,
εκεί μπροστά μου σουλατσάριζαν,
και βίαια στραπατσάριζαν,
τα ναρκωμένα μου ένστικτα
και τα σημεία τα ευαίσθητα.
Όταν παντελονοθήκαν
κι απόκρυφα αποκαλυφθήκαν,
οι νομοθέτες ευτυχώς την επατήσαν,
(οι αρσενικοί που κυβερνήσαν),
και γλύτωσε απ' την υστερία
όλη τη κοινωνία
και...
τα ''ένστικτα απ' τη παρανομία''.
Χαμπάρι δεν πήραμε τη νέα μόδα
κλεισμένοι μεις... σκέτα κορόιδα
κοιτάζαμε σα χαζεμένοι
οι αποστειρωμένοι,
που πρωτοείδαμε γυναίκες έτσι !!
Πάμε να γίνουμε έξω φέσι,
ποιός ξέρει αν ξαναμπορέσει
να βγει "ο ναύτης στη στεριά"
γιατί πολύ πέφτει δουλειά
με τα φορτοεκφορτωτικά
και σπάνια είν' τα ρεπά.
Χαμπάρι δεν πήραμε τη νέα μόδα
κλεισμένοι μεις... σκέτα κορόιδα
κοιτάζαμε σα χαζεμένοι
οι αποστειρωμένοι,
που πρωτοείδαμε γυναίκες έτσι !!
Πάμε να γίνουμε έξω φέσι,
ποιός ξέρει αν ξαναμπορέσει
να βγει "ο ναύτης στη στεριά"
γιατί πολύ πέφτει δουλειά
με τα φορτοεκφορτωτικά
και σπάνια είν' τα ρεπά.
Στα μπουρδ@λα με τη μούρη
μπήκα μ' όλους και μαστούρι,
ξαναγύρισα πρωί...
Όπως και κάθε αυγή,
στη βάρδια τέσσερις οκτώ,
σκεπτόμουν πάλι το Τολό...
που μούχε κάνει μάγια
μια γριά σαν κουκουβάγια,
που τότε μου την είχε φέρει
όταν μου κοίταξε το χέρι,
και μου 'φαγε είκοσι φράγκα,
για να μου πει πως ''η μαρμάγκα* *"θα πάθεις κακό"
θε να σε φάει μες στα πλοία.
Με άγχος και με αγωνία,
θα τρέχεις από πρύμα πλώρα...''*.
Έτσι και τρέχω εγώ τώρα
απ' το πρωί, που λέν' Αρόρα* *Aurora
Εγγλέζοι και Αμερικάνοι*
κι ακούω...
''ξεκίνα... καραμάνι* *ναυτ. σκλάβε
οχτώ πήγε η ώρα
άργησες, άντε με φόρα
για να μινιάρεις αφού ξύσεις
μουράδα και να καθαρίσεις
μετά τις τουαλέτες.
Με τη μπουκιά απ' τις ομελέτες
βγαίνουν μπρος τον καθρέφτη *Η πρόσοψη της καμπινο-κατασκευής
κι άλλοι...
κι όλους μας ''βλέπει''
ο γραμματικός* από ψηλά *Υποπλοίαρχος
στη γέφυρα που χασκογελά
γλύφοντας και τον καπτα Ντίνο. *Κολακεύει τον πλοίαρχο
...μα τώρα σας αφήνω,
τη διήγηση θα τη φρενάρω
γιατί θα πάω να μινιάρω* *Να βάψω με μίνιο
μουράδα* για να βάψουν, *Την άκρη
καθώς κοιτάν και δεν θα πάψουν
τα συνεχή "εδώ 'σαι ακόμα?”
Βάζω στον καφέ μου πώμα,
το βράδυ θάμαι πάλι πτώμα...
_________________________________________
Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". βιωματικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 17/ e-mail: pmataragas@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga
________________________________________________________
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.