Οι σκλάβες μας ακτές

   
     Δεν χρωστάω της Μιχαλούς,
      να τα βάλω εγώ μ' αυτούς..

   Ο ήρωας της δικής μου νιότης,
   υπουργός, προσωπικότης,
   απάντησε έτσι όταν ιδιώτης
   ρώτησε “αν θα εφαρμόσει   
   τον νόμο, για να λευτερώσει,

Λαγονήσι

   αφού τις ξεμαντρώσει
   και σύρματα ξηλώσει
   τις σκλάβες μας ακτές,
   που οι διαπλεκόμενοι μαθές,
   από το Φάληρο ως Σούνιο,
   αρχίζουν μπάνια απ' τον Ιούνιο,
   κάτω απ' τις οφσόρ τις βίλλες...”

Ιδιωτική παραλία, Παλαιά Φωκαία

Φτωχοί, φτωχές και κακομοίρες,
από τους μποντιγκάρντ γορίλες
διατάσσονται ν' αλλάξουν δρόμο,
επικαλούμενοι τον νόμο,
ως είθισται του ισχυροτέρου..          
   
Επεισοδίου χειροτέρου,
θυμάμαι την εξέλιξη,
όταν κάποιος με θέληση,
μήνυσε ένα γορίλα.....

               Μ' ανησυχία η καμαρίλα,
               και με πολύ τσαντίλα,
               κάνει αντιπερισπασμό,
               (λιγάκι πριν τον ξεπεσμό)
               και πάει και ρίχνει μιά παράγκα
               ενός μπατίρη χωρίς φράγκα....

        Τώρα έχει πάει στα τσακίδια,
        κάποια απ' τους τύπους με σακίδια,
        που....
                   προσπάθησε να μας ξεγελάσει
        λέγοντας..
                           καταπατητές θα πιάσει,

        Ρε.... δεν πλησίασε καν βίλες.....

        Στη θέση τους είν' οι γορίλες
        και εμείς διαχρονικά τσαντίλες,
        λέμε ετούτη τη φορά
        να πάμε άκρα αριστερά,
        ακόμη κι άκρα δεξιά..
        Κανένας ας μη μας κακιώσει...
        Ζητάμε να ελευθερώσει
        κάποιος απ' όπου να 'ναι,
        τις παραλίες να πάνε,
        να κάνουν μπάνιο τα παιδιά μας,
        όπως το σύνταγμά μας,
        ορίζει....
                     και που με τα κανόνια,
        θάτανε πριν διακόσα χρόνια,
        το υπέγραψε ο βασιλιάς,
        σαν ο λαός κι ο τσαμπουκάς
        Καλλέργης, 'ξεγερθήκανε
        και τον πολιορκήσανε......

       Ακούσαν τον έφιππο Καλλέργη
       να λέει:
                “θα βάλει υπογραφή ή φεύγει..”

      Πως είπε εις τον άνακτα,
      τα πράγματά σου μάζωχτα,
      συμπέρανα απ' τα βιβλία...

      Πεζούρα και Καβαλαρία
      πως είχε έξω απ' το παλάτι,
      διάβασα απ' τον πρωτεργάτη,
      τον στρατηγό τον Μακρυγιάννη..

             Καλά καλά δεν είχαν γιάνει,
             από τον πόλεμο οι πληγές,
             στο σώμα του απ' τις σπαθιές,
             στις μάχες του εικοσιένα...

             Με μάτια νάναι δακρυσμένα,
             διάβασα πως δεν το 'χε βάλει,
             κάτω το γέρικο κεφάλι,
             όπως το κάναν τόσοι άλλοι,
             και εμψύχωσε έτσι τον λαό:
             “ΣΥΝΤΑΓΜΑ” τώρα..
                                            και εδώ !!

Έμμετρο έργο από το βιβλίο "Ιστορικοί Αστερίσκοι" 

του Οδυσσέα Ηβιλάγια με αλήθειες, λάθη και σαρκασμό 

e-mail: pmataragas@yahoo.com / 

Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga 

πηγή

__________________________

«Η παραλία θεωρείται ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου και σκοπός της είναι η εξυπηρέτηση της απρόσκοπτης πρόσβασης στον αιγιαλό. Το όριό της ξεκινά από τη γραμμή του αιγιαλού και μπορεί να φθάσει έως 50 μέτρα βάθος». 

Μπορεί να ακούγεται δύσκολο να το πιστέψεις, αλλά με 14.880 χιλιόμετρα ακτογραμμής η Ελλάδα έρχεται 10η στον κόσμο, μόλις δύο θέσεις κάτω από τις ΗΠΑ και τρεις κάτω από την Αυστραλία. Με αυτή την έννοια, ο καθορισμός των ορίων του αιγιαλού και της παραλίας, προϋπόθεση για οποιαδήποτε δραστηριότητα δίπλα στη θάλασσα, είναι εξ ορισμού μια απαιτητική υπόθεση. Ωστόσο, από τον πρώτο νόμο του 1940 περί αιγιαλού και παραλίας έως σήμερα έχουν περάσει περισσότερα από 70 χρόνια, κατά τα οποία έχουν αποτυπωθεί τα όρια περίπου του 10% της ακτογραμμής μας. 
Η Κτηματολόγιο Α.Ε. πρόσφατα ολοκλήρωσε μια προκαταρκτική αποτύπωση των ορίων των αιγιαλών όλης της χώρας, που κατά τα φαινόμενα θα μπορούσε να «απογειώσει» τη διαδικασία χάραξης. Ομως, οι χάρτες παραμένουν στα συρτάρια του υπουργείου Οικονομικών… 

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Από νομικής άποψης, η παράκτια ζώνη της χώρας μας χωρίζεται σε δύο ζώνες: στον αιγιαλό και την παραλία. «Ο αιγιαλός είναι κοινόχρηστη περιουσία του Δημοσίου και το όριό του φθάνει μέχρι τη μέγιστη ανάβαση του κύματος, είτε πρόκειται για μια αμμώδη ακτή, ή για βραχώδη», εξηγεί στην «Κ» ο διευθυντής Περιουσίας στα Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα (ΕΤΑ ΑΕ) κ. Μανώλης Βαρσαμής. «Η παραλία θεωρείται ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου και σκοπός της είναι η εξυπηρέτηση της απρόσκοπτης πρόσβασης στον αιγιαλό. 

Το όριό της ξεκινά από τη γραμμή του αιγιαλού και μπορεί να φθάσει έως 50 μέτρα βάθος». Πώς γίνεται η χάραξη Προϋπόθεση για οποιαδήποτε δραστηριότητα κοντά στη θάλασσα είναι να χαραχθεί το όριο του αιγιαλού. Αυτή η διαδικασία κινείται είτε «αυταπάγγελτα» από την Πολιτεία, ή από έναν ενδιαφερόμενο ιδιώτη. Πώς γίνεται η χάραξη; Πολύ συνοπτικά, η διαδικασία καθορίστηκε για πρώτη φορά το 1940 με τον αναγκαστικό νόμο 2344 και στη συνέχεια τροποποιήθηκε με τον 2971/2001 και εσχάτως, με τον ν.3978/ 2011. Αξιοσημείωτο (και κάτι που πέρασε «στα ψιλά») είναι ότι με τους δύο τελευταίους νόμους δόθηκε η δυνατότητα σε φορείς του δημοσίου, νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης να νομιμοποιήσουν κάθε είδους αυθαίρετα στον αιγιαλό, δυνατότητα που έληξε στο τέλος του προηγούμενου έτους. 

Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλά κυκλαδονήσια έσπευσαν να νομιμοποιήσουν με τη διαδικασία αυτή παράνομα μεγάλα ή μικρά λιμενικά έργα: η Νάξος 45, η Σαντορίνη 14, η Πάρος 10, η Μήλος 6 κ.ο.κ. Πού βρίσκεται λοιπόν το πρόβλημα; «Η διαδικασία είναι ακριβή για τον ιδιώτη και μακρά, κρατώντας έως και 2 με 3 χρόνια», λέει ο κ. Βαρσαμής. «Με τον τελευταίο νόμο βελτιώθηκαν κάπως τα πράγματα, αφού καταργήθηκε η υποχρέωση σύμφωνης γνώμης από το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού, διαδικασία που κρατούσε λόγω μεγάλου αριθμού υποθέσεων 6-7 μήνες. 

Αντ’αυτής μπήκε μια απλή υποχρέωση, να ελέγχεται ο προς χάραξη αιγιαλός από το ΓΕΕΘΑ, προκειμένου να αναστείλει τη διαδικασία για λόγους εθνικής άμυνας και ασφάλειας». Πριν από λίγα χρόνια, η Κτηματολόγιο Α.Ε. (με χρηματοδότηση από το Γ’ ΚΠΣ) έκανε μια δουλειά, η οποία θα μπορούσε να διευκολύνει εξαιρετικά τη διαδικασία χάραξης αιγιαλού. Δημιούργησε έγχρωμους ορθοφωτοχάρτες πολύ υψηλής ευκρίνειας και ακρίβειας (απεικονίζονται αντικείμενα μεγέθους μέχρι και 20 εκατοστών), που απεικονίζουν όλη την ακτογραμμή, καθώς και την παρόχθια ζώνη των ποταμών και λιμνών της χώρας, συνολικά περί τα 16.000 χλμ. 

Τα εμπόδια «Με βάση αυτό το χαρτογραφικό υπόβαθρο προχωρήσαμε στη χάραξη μιας προκαταρκτικής γραμμής αιγιαλού», εξηγεί στην «Κ» ο διευθυντής Προγραμματισμού και Επενδυτικών Προγραμμάτων της Κτηματολόγιο Α.Ε., κ. Δημ. Ρόκος. «Θεωρητικά, το έργο αυτό θα έλυνε τα χέρια του κράτους, καθώς με μια νομοθετική ρύθμιση και με μια διαδικασία ανάρτησης και υποβολής αντιρρήσεων θα μπορούσε μέσα σε ελάχιστο χρόνο να οριστικοποιηθεί η χάραξη, απαλλάσσοντας τον ενδιαφερόμενο πολίτη από ένα κόστος 3-4.000 ευρώ. Με το έργο αυτό, επίσης, μπορεί κάποιος να αποκαλύψει όλες τις καταπατήσεις αιγιαλού».

 Το έργο έχει παραδοθεί εδώ και μια διετία χωρίς να έχει αξιοποιηθεί. Κόστισε 2,6 εκατ. ευρώ, από τα οποία το 50% ήταν κοινοτική χρηματοδότηση. «Για να αξιοποιηθεί το υλικό αυτό με βάση την ισχύουσα νομοθεσία, θα έπρεπε οι κατά τόπους κτηματικές υπηρεσίες να πάρουν τους χάρτες και να κάνουν επιτόπιο έλεγχο», λέει ο κ. Βαρσαμής. «Οι κτηματικές υπηρεσίες, όμως, αρνήθηκαν γιατί δεν έχουν προσωπικό, ένα πραγματικό πρόβλημα το οποίο η Πολιτεία οφείλει να λύσει.

πηγή

 Ουτοπία