Λάο Τσε, το Βιβλίο της Οδού και της Αρετής

Το Βιβλίο του Λόγου και της Σοφίας

Πως προέκυψε το ''Τάο Τε Τσινγκ'', ή το Βιβλίο της Οδού και της Αρετής, ή το Βιβλίο του Λόγου, της Σοφίας, της Φύσης.

Τα στοιχεία, ιστορικά ή μεταξύ παράδοσης και μύθου, που έχουν φτάσει ως εμάς για τον Λάο Τσε, λένε ότι κάποια στιγμή στη ζωή του αηδιασμένος από την υποκρισία και τη διαφθορά της εποχής του, εγκαταλείπει την οικογένειά του και τη δουλειά του και  εξαφανίζεται. Κανένας δεν έμαθε πού και πότε πέθανε. 

Η παράδοση θέλει να τον επισκέφτηκε ο Κομφούκιος και να κουβέντιασε μαζί του. Το συμπέρασμά του για τον γέρο δάσκαλο συνοψίστηκε σε πέντε φράσεις: 

- «Ένα ζώο μπορεί να πέσει σε παγίδα. Ένα ψάρι να καταπιεί δόλωμα. Ένα πουλί να χτυπηθεί από βέλος. Μόνο ο δράκοντας δεν κινδυνεύει να πιαστεί. Είδα τον Λάο Τσε και μόνο με δράκοντα μπορώ να τον συγκρίνω».

Από τότε, κατά την παράδοση πάντα, ο Κομφούκιος αφιερώθηκε στην αποστολή του κι έγινε ο μεγαλύτερος Κινέζος φιλόσοφος. Ανάμεσα στα όσα είπε, δυο γνωμικά του είναι τελείως επίκαιρα: 

- «Αν μπορέσεις να κερδίσεις το λαό, κερδίζεις το βασίλειο. Αν χάσεις το λαό, χάνεις το βασίλειο». και

- «Αν η ειρήνη και η ομόνοια δεν βασιλεύουν στο λαό, το λάθος είναι εκείνων που τον κυβερνούν». ____  Κομφούκιος

Ανάμεσα στον Λάο Τσε, τον Κινέζο φιλόσοφο και τον Όμηρο υπάρχουν μύριες ομοιότητες αλλά και διαμετρικές αντιθέσεις.  Δεν υπάρχει μια ''συζήτηση'', μια αμφισβήτηση, για το αν στ’ αλήθεια υπήρξε ο Λάο Τσε... 

Μα παρόμοιος σκεπτικισμός δεν έχει διατυπωθεί και για τον δικό μας Όμηρο; Άλλη διαβολική σύμπτωση είναι τα ονόματά τους, ο Όμηρος είναι «ο μη ορών», δηλαδή, ο τυφλός τροβαδούρος, ενώ Λάο Τσε θα πει «ο Γέρο Δάσκαλος», και μας κάνουν και να μην θέλουμε να ασχοληθούμε δημιουργώντας συμβολισμούς.

Όμως... ενώ ο Όμηρος αντιπροσωπεύει, την τάξη των ραψωδών, επάξια θα έλεγα, σαν διασκεδαστές της εποχής που περιφέρονταν από αυλή σε αυλή και τραγουδούσαν τα κατορθώματα των προγόνων.... 

Η λέξη Λάο Τσε αποδίδεται σε κάποιον που έφυγε μακριά, τα βρόντηξε που θα λέγαμε, δραπέτευσε από τη ζωή του. Μήπως αυτή η φυγή μας φέρνει στο νου κάποιον δικό μας άνθρωπο...; 
Να τολμήσουμε να αναφέρουμε ποιό όνομα μας 'ρχεται στο μυαλό; 

Συγχωρήστε μας την αυθάδεια αλλά η μνήμη μας φλερτάρει με τον Λιαντίνη, Αγαπημένος, φίλος... που δεν ξεχνιέται, που δεν θα ξεχαστεί, ίσως, ποτέ....

Ο Λάο Τσε για να γυρίσω σ' αυτό που έλεγα, απεχθανόταν τους πολέμους και τους ήρωες. Ο ιστορικός Σούμα Τσιέν διηγείται ότι ο Λάο Τσε ήταν συντηρητής της βασιλικής βιβλιοθήκης κι από το καθόλου ευκαταφρόνητο αυτό πόστο μπορούσε να γνωρίσει όλη την χυδαιότητα της πολιτικής. 

Ένιωσε αηδία, παραιτήθηκε και πήγε να ζήσει στην πέρα από τα σύνορα έρημο. Στο συνοριακό φυλάκιο, ο φύλακας Γιν Χσι του είπε: 

- «Αφού αποτραβήχτηκες από τη ζωή, κάτσε και γράψε ένα βιβλίο για μένα». 

Ο Γέρο Δάσκαλος έγραψε ένα τεράστιο έργο για το Τάο και το Τε. Προέκυψε έτσι το «Τάο Τε Τσινγκ», το «Βιβλίο της Οδού και της Αρετής», από το οποίο προήλθε ο ταοϊσμός, καθώς Τάο σημαίνει «Οδός»: Οδός της φύσης, οδός της σοφίας.   Μετά, ο Λάο Τσε εξαφανίστηκε και κανένας δεν έμαθε πού και πότε πέθανε. 


Utopia