Πάουντ, Χαιρετισμός και Ένα ποίημα αναχώρησης

Έζρα Ουέστον Λούμις Πάουντ Ezra Weston Loomis Pound

     Χαιρετισμός

Ω γενιά της απόλυτης αυταρέσκειας
και της απόλυτης αμηχανίας,
έχω δει ψαράδες στον ήλιο 

                              να τρων να πίνουν,
τους έχω δει μαζί με 

              τις ατημέλητες οικογένειες τους,
έχω δει τα ορθάνοιχτα χαμόγελα τους
κι έχω ακούσει τα άξεστα γέλια τους.

Και είμαι από σένα πιο χαρούμενος
κι εκείνοι ήταν πιο χαρούμενοι από μένα.

Και τα ψάρια στη λίμνη κολυμπούν
και δεν είναι καν ντυμένα.

____________________________________

“Salutation”, μτφ. Γ.Λειβαδάς

      Coda 

Ω τραγούδιά μου,
Γιατί ψάχνετε τόσο αχόρταγα 
και τόσο περίεργα 
τα πρόσωπα των ανθρώπων,
μήπως και βρείτε ανάμεσά τους 
τον χαμένο σας νεκρό;



          Η σοφίτα 

Έλα, ας λυπηθούμε 
αυτούς που έχουν περισσότερα από εμάς
Φίλε, έλα και θυμήσου
Ότι οι πλούσιοι 
               έχουνε υπηρέτες και όχι φίλους

Ενώ εμείς 
                 έχουμε φίλους και όχι υπηρέτες.

Η αυγή κάνει την είσοδό της με μικρά βήματα
Σαν επιχρυσωμένη Παύλοβα
Κι εγώ είμαι κοντά στην επιθυμία μου
Και τίποτα καλύτερο δεν μετράει στη ζωή
Από αυτή την ώρα της καθαρής δροσιάς

Την ώρα που μαζί ξυπνάμε..


          

     Η πίκρα της σκάλας με τα πετράδια

Τα σκαλοπάτια με τα πετράδια 

είναι ήδη άσπρα από τη δροσιά,
Είναι τόσο αργά 

που οι αραχνοΰφαντες κάλτσες μου 
                              νοτίζουν από τη δροσιά,

Σύρω την κρυστάλλινη κουρτίνα μου
Και βλέπω τη σελήνη 

μέσα στο διάφανο φθινόπωρο.

     Ένα ποίημα αναχώρησης

Ψιλή βροχή στην ψιλή σκόνη,
Με τις ιτιές μες στην αυλή

Να γίνονται όλο και πιο πράσινες.
Όμως σεις κύριε πριν φύγετε
Καλύτερα να πάρετε κρασί μαζί σας
Γιατί δεν θα έχετε εκεί κάτω φίλους
Σαν φθάσετε στις πύλες του Γκο.
_________________________________________________

Έζρα Ουέστον Λούμις Πάουντ (Ezra Weston Loomis Pound

Utopia