Θέλησα να μάθω τι γίνονται οι μέρες, που πάνε, που πεθαίνουν...

Pablo Neruda

    Αναμνήσεις και Βδομάδες

   τόσο στρογγυλός που είν' ο κόσμος
   οι νύχτες γέρνουν
   και πέφτουν ίσα κάτω.
   Κι όλες σωριάζονται,
   σκέτες καταχνιές
   κάτω, κάτω, κάτω.

   Θέλησα να μάθω τι γίνονται οι μέρες,
   που πάνε, που πεθαίνουν
   κι ακολούθησα μια απ' αυτές.
   Χάθηκε στη θάλασσα, στα νησιά
   και στους χέρσους κάμπους.
   Κι εγώ ακολουθούσα
   κρυμμένος πίσω απ' ένα δέντρο
   ή βράχο.
   Γαλάζια έγινε και πορτοκαλιά
   σα ρόδα κύλησε 
   σα σημαία πλοίου
   και πιο πέρα,
   στα σύνορα της σιωπής και του πάγου,
   τυλίχτηκε τρίζοντας
   σαν πύρινη κλωστή
   και σβήστηκε καθώς σκεπάστηκε
   από κρύα ασπρίλα.

   Οι βδομάδες περνάνε,
   γίνονται σύννεφα και χάνονται,
   κρύβονται στον ουρανό,
   σοδιασμένες εκεί
   σαν ξεβαμμένο φως.

   Πέντρο, ο καιρός είναι μακρύς.
   Ρόζα, ο καιρός είναι σύντομος,
   κι οι βδομάδες, σωστές
   στο ρόλο τους φθαρμένες,
   μαζεύονται σαν κόκκοι
   κι ο σφυγμός τους σταματά.

   Μέχρι που κάποια μέρα ο άνεμος
   κλαψιάρης κι αμαθής,
   τις ανοίγει, τις τεντώνει, τις κοπανάει
   και τώρα
   ανεβαίνουν σα νικημένα λάβαρα
   που γυρνάνε στη χαμένη πατρίδα.
   Κάπως έτσι είναι οι αναμνήσεις.
_____________________________________________

P. Neruda

Utopia