Οι ΛαθροΖωΐτες

Το "Κρεμασίδι"  των ναυτικών

Η καμπίνα ήταν για δύο,
και ο Νίκος ο Σαμπάτης,
πριν τη βάρδια,  μες το κρύο,
για κουβέντα ήρθε ο ναύτης....

Όπως συνήθως είχε αρχίσει,
με το  "πως",  είχε γυρίσει,
με την γκαρσόνα την ωραία,
την Αμερική  λαθραία,
σαν την είχε κοπανίσει
μία μέρα απ' το καράβι,
κι όταν τόχαν καταλάβει
ήταν αργά...       Είχε προλάβει
να πάει στη Τζόρτζα, στη Σαβάννα 
στη γκόμενά του τη νταρντάνα,
πού 'ξερε... εκεί δεν κινδυνεύει
από μιγκρέ,* που παραμονεύει,                                 *Αλλοδαπών            
για κάθε ξένο χωρίς άδεια.

Επί το πλείστον "παραγάδια",
ρίχνουνε, αυτοί, κοντά στα πλοία.
Ρουφιάνα, αν δεν βρεθεί καμία,
δύσκολα θα σε μαγκώσουν,
στο κρατητήριο να σε χώσουν,
και για να σε απελάσουν,
χρόνο καθόλου δεν θα χάσουν... !

Ψέματα, ας μη διαλαλάνε 
απ' την τιβή,  πως καλοπερνάνε,
οι Έλληνες  στην Αμερική,
όταν λαθραία έχουν μπει, 
γιατί μαρτυρίες από κει
τ' αντίθετο μας έχουν πει....

Αξίζει να σημειωθεί,
το εισιτήριο για επιστροφή,
πριν βγούνε τούτοι παρανόμως,
σύμφωνα μ' ότι λέει ο νόμος,
πληρώνει η ίδια εταιρεία
όπου ανήκανε τα πλοία.

Τα δύσκολα και τα ωραία
αυτός,  διηγόταν,  στην παρέα,
και στη "Βικτώρια" να γυρίσει,
ονειρευόταν,  για να ζήσει
κει,  στην πλατεία,  που είχε αφήσει....

(που νάξερε ότι είχε σβήσει
ο χρόνος την παλιά Βικτώρια,
πάν' τα κορίτσια,   πάν' τ'αγόρια)

....και όσο αυτός μας διηγόταν,
από το στόμα του κρεμόταν
και η δική μου φαντασία,
που με τη μυθοπλασία
του σινεμά,      χρόνια πια τώρα,
εγώ,  δεν έβλεπα την ώρα,
στην Αμερική να πάω.

Μάθαινα τρόπους, να το σκάω,
και,  πως  μιγκρέδες*  ν’ αποφεύγω.....                  *υπηρεσία ελέγχου αλλοδαπών             
.... έτσι, τη μέρα που θα φεύγω
να είμαι προετοιμασμένος,
και πλήρως κατατοπισμένος.

Μας εξενύχτησε ο τύπος......

Ξημέρωσε......   και ένας χτύπος
ακούστηκε, και η φωνάρα
του ναύτη Μήτρου του Κλεισάρα:

"Ξύπνα για «σκάτζα βάρδια» βλάκα,
και απειλεί (τάχα μου πλάκα)....  
...να μην ξανάρχομαι, έεε....  μαλάκα?"

.....κοπάναγε και τον μπουλμέ* ο τύπος,                           *μεταλλικός τοίχος καμπίνας
πάααει....  και του διπλανού ο ύπνος !

Έλεγε λοιπόν,  ο Νίκος
που χασμουριότανε.... (και ίσως,
να έφευγε και να αφήσει
την διήγηση που είχε αρχίσει)
...πολύπειρος,  με παρελθόν....

"Το κρεμασίδι* των ναυτικών"             *Μεταφορικά, κάτι που πρέπει να έχεις πάντα μαζί σου
εκ του δικού σου του λαιμού
να κρέμεται,  καλού-κακού
μικρέ, τον κόσμο όταν γυρνάς.

Για να μην γίνεις, "της καρπαζάς", 
στο μενταγιόν, νάχεις στριμένο,
κατοστοδόλαρο κρυμμένο*.....                                    *των ναυτικών το μενταγιόν

.....και στα παπούτσια σου,   θα γράψεις,
όταν με το καλό το "σκάσεις",
όποιον θα πάει να σε εκβιάσει...
να πάει τον κ...λο να σου πιάσει,
για να δουλεύεις εσύ τζάμπα,
και να σου κάνει αυτός... το μάγκα.

Έξω απ' το πλοίο όταν "πηδάς",
για Νέα Υόρκη να το σκας,
άνετος θάσαι και πασάς...

Αν βλέπει ο κάθε....  κερατάς
κάποια δολάρια να κουνάς...
καταλαβαίνει....  δεν πεινάς,
στους δρόμους όταν θα γυρνάς,
καμιά δουλειά για να ζητάς...."


Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". αυτοβιογραφικό έμμετρο έργο του Οδυσσέα Ηβιλάγια 
σελίδες 282-283   e-mail: od.heavilayias@yahoo.com / Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων k. mataraga 

πηγή

perasma  blog