Όταν δεν είχαμε να φάμε...!

"Μάννα"... εκ ρυμουλκού !

Κατεβάσαμε τον ήλιο*
και "κάναμε" το μεσημέρι.*                             *υπολογισμός στίγματος του πλοίου από τον ήλιο

Πάω να  γράψω και τρισίλιο*                          *σπάγγος
ο σιψάντης* για να φέρει,                                 *προμηθευτής του πλοίου
γιατί φτάναμε στο πόρτο.

Στείλαμε από πριν ρεπόρτο
πού ‘χαμε απ’ όλα μείνει*....                               *είχανε τελειώσει όλα τα τρόφιμα
Αυτός που ‘χε την ευθύνη
ο μάπας στούαρ,  ο καμαρώτος*                              *Stewart                                  
τα μάζεψε να φύγει πρώτος.

"Τ’ ότι δεν θα φάω ξύλο"....
μούπε  "σε σένα το οφείλω".

Μα καλά,  του λεν':  "Ρε πούστη,
ουδέποτε αυτό ηκούσθη
να ξεμείνει κάποιο πλοίο,
είν' τελείως αυτό γελοίο,
ούτε αλεύρι ?  
                 Ούτε όσπρια ?"

Με αγριεμένη Όστρια,
το ρυμουλκό δένει στο πλάι
καθώς "τσιμπάει* το ιβιλάι",                       *πιάνει το σκοινί που του πετάξαμε

και μ’ αγώνα όντως τιτάνιο
είδαμε τον καπετάνιο
του ρυμουλκού,  π’ αγκομαχάει,
τον καιρό να αψηφάει...

.... το πλήρωμα πρέπει να φάει
και ψωμάκια μας πετάει
χύμα πάνω στη κουβέρτα.¨

"Ότι άλλο έχεις φέρτα..."

του φωνάζει ο δικός μας
"Είσαι ο καλύτερος μας"!

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". αυτοβιογραφικό έμμετρο έργο 
του Οδυσσέα Ηβιλάγια  No 103 /  e-mail: od.heavilayias@yahoo.com / 

Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

__________________________________________________

πηγή

Album