Αλλόκοτα φορτία

Άσπρη σκόνη 

Φορτίο σκόνη, το καράβι

στο Νόρφολκ, είχε παραλάβει,

που ήταν άσπρη, σαν το χιόνι,

που ίσως να σνίφαρε πρεζόνι,

όπως φαινότανε αφράτη,

και σίγουρα θάβαζε στο μάτι !

Μας λέγαν είναι πορσελάνη,

μα έβγαλε βρόμα, ένα αλάνι,

πως, «από κόκκαλα είναι σκόνη»,

κι όλους εμάς αναστατώνει...

Το έκρυψαν... να μη... "χεστούμε"*,                        *φοβηθούμε                                                  

και να δουλέψουμε, αρνηθούμε,

ή διόλου μέσα να μη μπούμε,

με το μακάβριο αυτό φορτίο,

......μα εμείς, το ρίξαμε στ’ αστείο !

Έτσι σαλπάραμε μια μέρα

με ένα λυσσασμένο αέρα,

και φάγαμε την άσπρη σκόνη,

που ως τα νύχια αυτή τρυπώνει.

"Ρε, κάτι σαν ανθρωποφάγοι

γενίκαμε"...    είπα στον Άγη,

"αχ, παλιοτύχη μου πουτάνα,

κάλλιο η «σκόνη του Τιτάνα»,*                            *φόρτωση τσιμέντου στο πλοίο,                      

τουλάχιστον αυτό ‘ταν χώμα

και όχι κάτι από πτώμα".

Αυτή η αλλόκοτη ιστορία,

που μου συνέβη μες τα πλοία,

και μάλλον, θα ταρακουνήσει,

κάποιονε, πούχει ξεκινήσει

μ' όνειρο, "κόσμους" να γυρίσει,

και  τόπους,  νέους να γνωρίσει... 

Είχαν κι αυτόν παρακινήσει

διάφοροι παραμυθάδες,

και άλλοι τέτοιοι κερατάδες,

που του 'χαν πει για "μεγαλεία

και για χλιδή μέσα στα πλοία"...

ότι στις γκόμενες θα πήξει,

ποιάνε για να πρωτοπηδήξει...

τσέπες με χρήμα θα γεμίσει...

πάμπλουτος πίσω να γυρίσει!

Μα όταν πέσει στη παγίδα,

και πριν καν δει, μιά καταιγίδα,

μετά το λύσιμο των κάβων,

θα διαπιστώσει, μέσω σκλάβων

πως βρίσκεται.... κι όλα είν' πλάνη !

και τη κατάσταση του..... 
                                  πλέον, "πιάνει" !                  *αργκό: συνειδητοποιεί

Μα είναι αργά πια φιλαράκο !

δεν είναι όπως τα λέν, το μπάρκο...

Σε ξέγραψε η ιστορία,

ήδη, έχει γίνει η μαλακία...

Εάν και όποτε γυρίσεις,

τίποτα δεν θα αναγνωρίσεις

ίδιο,   στον τόπο τον δικό σου,

και ούτε καν τον εαυτό σου,

το δε χειρότερο απ’ όλα,

είναι,  και να βάλεις κόλλα,

τίποτα πια δεν θα κολλήσει,

γιατί η σελίδα έχει γυρίσει,

και το κενό που ‘χες αφήσει,

ποτέ  αυτό δεν θα γεμίσει...

Γι αυτόν που δεν θα καταλάβει,

αυτά που γράφω...  

                      κι ότ' έχω "βλάβη",

ίσως, θαν' το συμπέρασμά του,

θα το ακούσει με τ’ αυτιά του,

όταν στην κόλαση θα πάει,

και θα αρχίσει να ρωτάει

τους ναυτικούς, πουν κολασμένοι,

όπως εδώ....  και εκεί... οι καημένοι !

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". αυτοβιογραφικό έμμετρο έργο 
του Οδυσσέα Ηβιλάγια  No 103 /  e-mail: od.heavilayias@yahoo.com / 

Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

__________________________________________________

πηγή

Album