Η Μάντισα του Σκαραμαγκά

Τα Ναυπηγεία Νιάρχου

Πάμε για Σκαραμαγκά,
κι όλοι μας μες τη χαρά...

Mε μια ωραία φεγγαράδα,
περάσαμε μεσ'  απ’ τη ράδα.
και πήραμε μετά πιλότο...

Στο ντόκο*, φτάνοντας, τον πρώτο...          *για επισκευή στα Ναυπηγεία
"Εγώ δεν κάθομαι" λέει ο Γιάννης,

την βάρδια, μούπαν  'συ θα κάνεις.. !"

Είναι σημαντικό, το ποιός θα βγεί,
να πάει στεριά να.... ξεχαστεί,
μετά από μήνες σ' άλλη γη,
κι η πετρελαι-ίλα, να χαθεί...
(... μόνο για λίγο και αυτή),
που τα πετρελαιο-φορτία μυρίζουν
και σε απελπισία σε βυθίζουν.

Κάτσαμε δεκαπέντε μέρες,
όπου περάσανε σα σφαίρες.

Θα φεύγαμε την επομένη…

Η αγωνία, μάς πεθαίνει...
Θα μείνουμε μιά μέρα ακόμη
για να "κοιτάξουν το τιμόνι" ?

Τελικά δεν περιμέναν,
μας εδιώξαν όπως - όπως,
μα,  διδάξανε εμέναν,
πως δεν άξιζε το κόστος,
να προσδοκώ, την μία ώρα,
την παραπάνω, στη στεριά,
κάτι, που όλοι έχουν τώρα
δηλαδή τη λευτεριά....
.....κι’ όχι "κάτεργα" στα πλοία.

"Θα φύγω" είπα,  "με τη μία",
"ας τελειώσει αυτό, όπως όπως,
και στο εξής, φυγή ο στόχος" !

      _____________


Όλες αυτές τις ρίμες,
σε πλώρες και σε πρύμες,
έγραψα, πολλών "γκαζάδων".*                        *oil tankers πετρελαιοφόρα 

Γκαζάδων, που, με το πασάδων,
το ύφος,  το επιβλητικό...
περνούσανε απ' το στενό
των Σαλαμινομάχων,
προς ναυπηγεία Νιάρχων,
και ναυπηγοεπισκευαστική
Περάματος,   τη ζώνη,
(με φήμη, που όλο απλώνει, 
σε όλη τη Μεσόγειο...
σε όλη την Υδρόγειο !)
κοντά στη Ελευσίνα, 
μιά ανάσα απ' Αθήνα.

Του Νιάρχου τα πολυ-ναυπηγεία
ήτανε χρυσωρυχεία.

Η ανθούσα η ναυτιλία,
με τα πολλά που είχε πλοία,
έστελνε να επισκευάσουν
δεκάδες,  για να μην σκουριάσουν...
να ξύσουν,  να τα βάψουν....

Χιλιάδες οι εργάτες...
πολλοί, και πρώην ναυτεργάτες.

Έσφυζαν τα ναυπηγεία,
και από τα ξένα πλοία.

Καλοί μισθοί και πειθαρχία,
τα πάντα δούλευαν ρολόι !

Εκεί 'χα και έναν απ' το σόι,
τον Νιόνιο,  τον φωνάζαν "μπόϊ"*                      *boy (αγόρι)
που από μικρός, απ' το κατώι
που έμενε, εξυπηρετούσε
τους πάντες  και.... που δεν ζητούσε
τίποτα από τους άλλους.
Απ' τους "μικρούς", αγαπητός, αλλά.... κι απ' τους μεγάλους

         ____________


Εκεί κοντά..... στο Πέραμα,
βράδια....  ώς το ξημέρωμα,
μιά μάντισα υπάρχει, 
που πάει όποιος λάχει
και δίνει δυο δεκάρες
ν' ακούει... σαχλαμάρες....

Μια μέρα με δυο φίλους
που τάπιαμε στους "σκύλους",*                                          *σκυλάδικο
και ρίξαμε δυό βόλτες
σαν....  
       λιμανιού τους μόρτες,
σταμάτησε ο Μανιάτης
μπροστά απ' τα σκαλιά της:

"Πάμε να μπούμε μέσα
να δούμε αν έχει μπέσα
αυτούνη η παλιόγρια
που τα νερά τα όμβρια
διαβάζει σε λεκάνη... !"

Πολύ γέλιο μας πιάνει
σαν λέει, 
                  "καλώς τα παλικάρια μ'...
χαμέν' ή κερδισμέν'  απ' τα κουμάρια μ'* ?        *τζόγος στα καφενεία
Τα ναυπηγεία εσείς που πάτ'
και βλέπω ότι τ' αγαπάτ'
μια μέρα αυτά θα μαραζώσου'
και τζάμπα θα τα δώσου'
στο ξένο τον παράγοντα,
προς άβυσσο όλα άγοντα,
κι εργάτες θα βρεθούν',
καθώς θα απολυθούν',
όλοι,  στην ανεργία... !"

"Φύγαμε"... λέμε, "είναι αστεία...
και.... είναι και.... ξεμωραμένη
η μάντισά* μας, η καημένη.

          ____________

Μετά από χρόνια τώρα πια,

μνήμες.... με τη μάντισα γριά.... 

να αναρωτηθώ με κάνουν....
κι οι φράσεις της,  με βάνουν,
να πω.... με  αθώα αμφιβολία:
"ήταν της μαντικής μια προφητεία",
ή της "λεκάνης"... η αγυρτεία" ?

       _________________

Την φετεινή αποκριά,

τηλέφωνο πήραν τα παιδιά,

και μούπαν:  "Πάμε στη γριά,

να δούμε πως τα είχε δει...?"
(τάχε μαντέψει δηλαδή).

Και νάσου οι τρεις μας πάλι εκεί...

Το σπίτι όμως είχε χαθεί...

κι όλα γύρω...  γκρεμιστεί.

Ρωτήσαμε στη γειτονιά,
κανένας δεν θυμόταν πια...

 Μια σμυρνιά...  διστακτικά,

μας είπε:  "χάθηκε η γριά...

... ο θρύλος λέει στη γειτονιά

πως ήρθαν, πριν χρόνια πολλά,

και την επήρανε στη Δύση,

γιατί 'χε η φήμη της αρχίσει,

να φτάνει ολλούθε πάν' στη γη...
.....και λεν' μαζεύουνε... "εκεί",
όλα τα μέντιουμ και.... μαζί,
κάνουν μελέτες με σπουδή" !

"Ρε σεις", τους λέω,  "στο σινεμά...
το είδα αυτό,  κάποια φορά...
με μάντεις κάποια ιστορία
σε βιντεοταινία,
τότε που ήμουνα στα πλοία...
τάχα, "μαζεύαν"... όσους μπορούν
το μέλλον, από πριν...  να δουν !

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". αυτοβιογραφικό έμμετρο έργο του Οδυσσέα Ηβιλάγια 
σελίδες 339    e-mail: od.heavilayias@yahoo.com / Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων k. mataraga


* Μέντιουμ,  Είναι το πρόσωπο εκείνο που έχει την ικανότητα να παράγει παραψυχολογικά φαινόμενα (τηλεπάθεια, μεταβίβαση σκέψης, διόραση, τηλεκινησία, μετεώριση, υλοποίηση ή εκτόπλασμα, ψυχομετρία κ.λ.π.). Πρόκειται για πρόσωπο ικανό να αντιλαμβάνεται τα μηνύματα των πνευμάτων και να συλλαμβάνει με υπερφυσικά μέσα υπαρκτά στοιχεία γνώσης.

Στη Δ. Ευρώπη το μέντιουμ είναι ένα πρόσωπο που συγκεντρώνεται στον εαυτό του (αυτοσυγκεντρώνεται), για να ακούσει κάποια φωνή εξωτερική και να συλλάβει πληροφορίες ανεξιχνίαστες με τα επιστημονικά μέσα.

Τα ψυχικά φαινόμενα που προκαλούνται με το μέντιουμ, εκδηλώνονται τις περισσότερες φορές έμμεσα, δηλ. με την αυτόματη γραφή ή τις αυτόματα λεγόμενες λέξεις. Ακριβώς αυτή η κατάσταση μας πληροφορεί για πράγματα που το μέντιουμ δεν μπορεί να ξέρει, όταν βρίσκεται σε ομαλή κατάσταση (δεν είναι δηλ. υπνωτισμένο). 

Στην παραψυχολογία γίνεται δεκτό ότι το ασυνείδητο ή υποσυνείδητο μέρος της ψυχής είναι σημαντικότερο από εκείνο που αποτελεί το συνειδητό, το εγώ του ατόμου. Άρα η ψυχή ενός μέντιουμ έχει τη δύναμη να αποκτά γνώσεις ή να εκτελεί πράξεις με όχι ομαλό (γνωστό, συνηθισμένο) τρόπο.

πηγή

album