Θητεία
το τότε* το Βασιλικό…. *1961
Επιστρατεύτηκα κι εγώ,
Επιστρατεύτηκα κι εγώ,
σιγά μη γλύτωνα απ' αυτό !
Δυόμιση χρόνια υπηρετώ,
και παρακάτω θα σου πω
τη ταλαιπώρια μου... και 'δω,
που έμπλεξα μ’ αυτή την τάξη
μα, το προσπέρασα..... "εν τάξει !"
Τα καμιόνια φεύγουν, πάνε….
Άδεια αυτά ξαναγυρνάνε
και μας πήρε έτσι το βράδυ,
έπεσε και το σκοτάδι.....
Αργά φεύγουμε.... στη μία,
τελευταίοι... μ’ ηρεμία.
Δεν ξέραμε τη διαδικασία,
γιατί περάσαν πολλές ώρες,
πριν ακουστούν, φωνές, μοβόρες,
πριν, τις τρεχάλες, τα καψώνια...
Ήδη....... μας λέγανε κωθώνια !
Τέλειωσε το δικό μας λάσκα* *χαλαρότητα
στο κέντρο εκπαίδευσης "Παλάσκα.."
Το πρόγραμμα ακολουθούμε,
"δέον".... για να καταταγούμε...
.... όλη τη νύχτα το τηρούμε,
για να γραφτούμε.... εφοδιαστούμε,
όχι βεβαίως με πολυβόλα,
μα, με τ' απαραίτητα όλα
ένδυσης και διατροφής....
Μ' έβρισε κι ένας ευτραφής.
Πολλά ρωτούν για να τους πούμε,
πλήρως να ενημερωθούνε...
______________
Μέρες μετά πλέον..... ορκισμένος,
βγήκα εξόδου,* φλομωμένος, *η άδεια
κι’ επέστρεψα σε τρείς ημέρες…..
... και νάσου πάλι οι φοβέρες…
Μέσα στο θάλαμο, βεγγέρες…
Μετά με χώνουν σε σχολή* *ΣΕΑ/Μ (Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών/Μαχίμων)
εφέδρων αξιωματικών
(φοράγαμε στολές ναυτών)
να μάθω για..... τορπίλες.
Με εκπαιδευτές πολύ τσαντίλες,
πάμε και για σκοποβολή.
Θυμάμαι.... βρόμα πούχε βγεί
"το όπλο.... σαν πυροβολεί,
μπορεί αυτό να εκραγεί…"
Χεσμένος, έκλεινα τα μάτια
και έριχνα στο στόχο, τάχα…..
Σε κάποιο μάθημα απ' αυτά
τον υποπλοίαρχο Παππά
για δάσκαλο είχα... αυτόν του «Βέλους»* *Αντιτορπιλικό
μες στη σχολή αξιωματικών,
που πρωτοπόρος ήταν του τέλους,
της χούντας και των χουντικών...
Σαν πλοίαρχος θα "επαναστατήσει",
κι η χούντα θα τον κυνηγήσει…
Μαζί του ήταν κι’ ο δικός μας,
ο Κώστας ντε….. ο ξαδελφός μας,
του Αίαντα μοναχοπαίδι,
που από μικρούλης τον παιδεύει.
Στην Ιταλία είχαν* λακίσει *μαζί με το πλήρωμα
και ναύαρχος θα καταλήξει,
σαν ο Παππάς, πίσω, γυρίσει....
_____________
Μες στη σχολή αξιωματικών,
όπως σου έλεγα λοιπόν,
μετά ναυτών, άλλων πολλών,
εφέδρων, τότε, θα φοιτήσω,
κάποιο γαλόνι ν' αποκτήσω.
Μαθαίνω.... "των πολέμων κάθε φάση"
στο ίδιο θρανίο με τον Τάσση,
τον εκ Πιερρίας, τον καρντάση....
Δώδεκα λεπτά η παύση,
(το διάλειμμα, έτσι λεν' εκεί,
στη γλώσσα τη στρατιωτική)
Σάντουιτς με κοπανιστή,
απ' την καντίνα σαν τρελοί !!!
Φοίτησα κάπου έξη μήνες....
και δύο περιστατικά θυμάμαι.
Ένα, τότε, που εν Αθήναις,
σαν άγημα λόχος θα πάμε,
σε γάμο ή κηδεία βασιλιάδων,
με παρουσία λαού χιλιάδων.....
...και μιά επέτειος του "Εικοσιένα",
στης μνήμης τ' αποτυπωμένα,
που δεν μπορώ να την ξεχάσω.
Με βάλανε να παρελάσω
και να ξεροσταλιάσω,
με "όπλο στον ώμο" να περάσω
όλη τη Πανεπιστημίου.
Στον οπλονόμο τον Φωτίου
όπλο 'πιστρέφω... μ' όχι μπαλάσκες.
Τρέχω για... "Αγίου Μελετίου"
(στο τσάκα γλύτωσα τις φάπες
πούταν σπασμένο το κοντάκι
χάρις τον φίλο μου τον Τάκη)
έχοντας τρεις ημέρες άδεια
και μένω έξω.... κάποια βράδια !
Είμασταν μέσα στη τρέλα...
Άλλοι ετρέξαν στα μπουρδέλα,
κι άλλοι αράξαν στην πλατεία
για να χαρούν πολυκοσμία.
_______________
Ακόμη μία γκόμενα,
Τότε νυχτο-κυκλοφορούσα
με ένα «Σκόντα», που ζουλούσα
απ’ το πατέρα μου, το βράδυ.
Το "μάγκα" έκανα, (το στραβάδι),
γκόμενες, νέες, αναζητούσα…..
Δεν το επιθυμούσα
το μπλέξιμο, κι έτσι περνούσα
μόνος μου, μέρες και νύχτες,
με κάτι ασήμαντες τσουλίτσες,
με ώριμες και κοριτσάκια,
στο «ον δη ροκς»* κι’ άλλα κλαμπάκια. *Βάρκιζα
_____________________
Στις μνήμες αυτές που καταγράφω
απ' τη ναυτική θητεία,
μπλέκω τον κινηματογράφο.
Φαντασία ?
Αληθινή ιστορία...?
.jpg)
Στο έργο συμπέραιναν, "μιά τρύπα
πως άνοιξαν, όπου δεν κλείνει...."
Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". αυτοβιογραφικό έμμετρο έργο του Οδυσσέα Ηβιλάγια
σελίδες 301-327 / e-mail: od.heavilayias@yahoo.com / Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων k. mataraga
perasma blog
Δυόμιση χρόνια υπηρετώ,
και παρακάτω θα σου πω
τη ταλαιπώρια μου... και 'δω,
που έμπλεξα μ’ αυτή την τάξη
μα, το προσπέρασα..... "εν τάξει !"
Αλλά ας πάμε από την αρχή,
από την πρώτη μου επαφή,* *με το στρατό
που, κακουχία ήταν κι αυτή.
______________
Ήμασταν, γύρω δυό χιλιάδες,
στριμωγμένοι οι φουκαράδες,
συγκεντρωμένοι στη Φρεαττύδα,
μια ανθρωπο-ακρίδα....
Να υπηρετήσουμε "πατρίδες",
τα καμιόνια.... κατά παρτίδες,
μας ακουμπάνε στον "Παλάσκα"* *στο κέντρο εκπαίδευσης «Παλάσκας»
πουν' όλα τσίτα, "νάδα" λάσκα*.... *πολύ πίεση, τίποτa δεν είναι χαλαρό
"Άσε...." του λέω, "να βιαστούνε,
μέσ' στα καμιόνια για να μπούνε..."
που σπρώχνονταν για να χωθούνε,
στο κέντρο...... να καταταγούνε.
"Εμείς να πάμε τελευταίοι,
που ‘μαστε έξυπνοι κι’ ωραίοι...!"
Είπα στον Μάκη απ' το Φισκάρδο,
".... πάμε για κανά μπιλιάρδο ?"
από την πρώτη μου επαφή,* *με το στρατό
που, κακουχία ήταν κι αυτή.
______________
Ήμασταν, γύρω δυό χιλιάδες,
στριμωγμένοι οι φουκαράδες,
συγκεντρωμένοι στη Φρεαττύδα,
μια ανθρωπο-ακρίδα....
Να υπηρετήσουμε "πατρίδες",
τα καμιόνια.... κατά παρτίδες,
μας ακουμπάνε στον "Παλάσκα"* *στο κέντρο εκπαίδευσης «Παλάσκας»
πουν' όλα τσίτα, "νάδα" λάσκα*.... *πολύ πίεση, τίποτa δεν είναι χαλαρό
"Άσε...." του λέω, "να βιαστούνε,
μέσ' στα καμιόνια για να μπούνε..."
που σπρώχνονταν για να χωθούνε,
στο κέντρο...... να καταταγούνε.
"Εμείς να πάμε τελευταίοι,
που ‘μαστε έξυπνοι κι’ ωραίοι...!"
Είπα στον Μάκη απ' το Φισκάρδο,
".... πάμε για κανά μπιλιάρδο ?"
Τα καμιόνια φεύγουν, πάνε….
Άδεια αυτά ξαναγυρνάνε
και μας πήρε έτσι το βράδυ,
έπεσε και το σκοτάδι.....
Αργά φεύγουμε.... στη μία,
τελευταίοι... μ’ ηρεμία.
Δεν ξέραμε τη διαδικασία,
γιατί περάσαν πολλές ώρες,
πριν ακουστούν, φωνές, μοβόρες,
πριν, τις τρεχάλες, τα καψώνια...
Ήδη....... μας λέγανε κωθώνια !
Τέλειωσε το δικό μας λάσκα* *χαλαρότητα
στο κέντρο εκπαίδευσης "Παλάσκα.."
Το πρόγραμμα ακολουθούμε,
"δέον".... για να καταταγούμε...
.... όλη τη νύχτα το τηρούμε,
για να γραφτούμε.... εφοδιαστούμε,
όχι βεβαίως με πολυβόλα,
μα, με τ' απαραίτητα όλα
ένδυσης και διατροφής....
Μ' έβρισε κι ένας ευτραφής.
Πολλά ρωτούν για να τους πούμε,
πλήρως να ενημερωθούνε...
μαζί μας θα ξημερωθούνε !
Ώρες κυλήσαν με ελέγχους....
Οι άλλοι ξυπνάν... τους βλέπω φρέσκους,
όσους κατατάχτηκαν νωρίς.
Δεν είμασταν πια..... "ευχαρείς"
που είμασταν στους τελευταίους.
"Να χέσω, λέει, τους ωραίους"
ο Νίκος*.... χαιρέκακα γελάει *παρατσούκλι ο Παραμάσχαλας
που τζάμπα ξενύχτι, είχαμε φάει…!
_______________
Σκοπιά….
Ώρες κυλήσαν με ελέγχους....
Οι άλλοι ξυπνάν... τους βλέπω φρέσκους,
όσους κατατάχτηκαν νωρίς.
Δεν είμασταν πια..... "ευχαρείς"
που είμασταν στους τελευταίους.
"Να χέσω, λέει, τους ωραίους"
ο Νίκος*.... χαιρέκακα γελάει *παρατσούκλι ο Παραμάσχαλας
που τζάμπα ξενύχτι, είχαμε φάει…!
_______________
Σκοπιά….
Φυλάκιο στον Παλάσκα
και με χωρίς τσιγάρο.... άστα !
Δύσκολες, μαύρες ημέρες,
μας δίναν* και πεντ-έξη σφαίρες. *στη σκοπιά
Νά, χαιρετούρες… Νά, ιστορίες,
Τρεξίματα, ταλαιπωρίες..
Στον διπλανό μας τον τομέα,
των βατραχιών μία παρέα,
γυμνάζονταν..... κι υπερανθρώπους,
θυμίζανε απ' άλλους τόπους,
τα σκληροτράχηλα κομάντα..* *μονάδες ανορθόδοξου πολέμου
Έμοιαζαν, κάπως, σαν "αβάντα
και παρηγοριά".....
.... στις μικρές μας κακουχίες,
των βατραχάθρωπων* οι πορείες *τράβαγαν χειρότερα από μας
στα χιόνια, σε ψυχρολουσίες
που χώνονταν να εκπαιδευτούνε,
κι έτσι, να σκληραγωγηθούνε.
______________
Μέσα απ' το στρατόπεδο.
κάποιο σκατο-κωλόπαιδο,
μου βούτηξε απ' το δίκλινο,
το χαϊμαλί το τρίχινο,
που φόραγα από χίπης....
.... κι η αλλαγή της τύχης,
ήτανε πλέον γεγονός,
σαν έμαθα ο καψερός,
για αυτήν που μου το χάρισε,
πως νυχτο-σουλατσάρισε
με άλλον και με διάλυσε.
______________
Περάσανε τριάντα μέρες
με απειλές και με φοβέρες…
και με χωρίς τσιγάρο.... άστα !
Δύσκολες, μαύρες ημέρες,
μας δίναν* και πεντ-έξη σφαίρες. *στη σκοπιά
Νά, χαιρετούρες… Νά, ιστορίες,
Τρεξίματα, ταλαιπωρίες..
Στον διπλανό μας τον τομέα,
των βατραχιών μία παρέα,
γυμνάζονταν..... κι υπερανθρώπους,
θυμίζανε απ' άλλους τόπους,
τα σκληροτράχηλα κομάντα..* *μονάδες ανορθόδοξου πολέμου
και παρηγοριά".....
.... στις μικρές μας κακουχίες,
των βατραχάθρωπων* οι πορείες *τράβαγαν χειρότερα από μας
στα χιόνια, σε ψυχρολουσίες
που χώνονταν να εκπαιδευτούνε,
κι έτσι, να σκληραγωγηθούνε.
______________
Μέσα απ' το στρατόπεδο.
κάποιο σκατο-κωλόπαιδο,
μου βούτηξε απ' το δίκλινο,
το χαϊμαλί το τρίχινο,
που φόραγα από χίπης....
.... κι η αλλαγή της τύχης,
ήτανε πλέον γεγονός,
σαν έμαθα ο καψερός,
για αυτήν που μου το χάρισε,
πως νυχτο-σουλατσάρισε
με άλλον και με διάλυσε.
______________
Περάσανε τριάντα μέρες
με απειλές και με φοβέρες…
Ήρθε κι’ επίσκεψη η Κατίνα
με Σπύρο, Σοφία, απ’ Αθήνα,
με Σπύρο, Σοφία, απ’ Αθήνα,
με το Μανώλη και τη θεία,
πριν πάμε στην ορκωμοσία….
πριν πάμε στην ορκωμοσία….
______________
Μέρες μετά πλέον..... ορκισμένος,
βγήκα εξόδου,* φλομωμένος, *η άδεια
κι’ επέστρεψα σε τρείς ημέρες…..
... και νάσου πάλι οι φοβέρες…
Μέσα στο θάλαμο, βεγγέρες…
Μετά με χώνουν σε σχολή* *ΣΕΑ/Μ (Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών/Μαχίμων)
εφέδρων αξιωματικών
(φοράγαμε στολές ναυτών)
να μάθω για..... τορπίλες.
Με εκπαιδευτές πολύ τσαντίλες,
πάμε και για σκοποβολή.
Θυμάμαι.... βρόμα πούχε βγεί
"το όπλο.... σαν πυροβολεί,
μπορεί αυτό να εκραγεί…"
και το Μι-ένα* θα σου 'ρθεί *τύπος όπλου του στρατού
πάνω στα μούτρα δηλαδή...Χεσμένος, έκλεινα τα μάτια
και έριχνα στο στόχο, τάχα…..
Σε κάποιο μάθημα απ' αυτά
τον υποπλοίαρχο Παππά
για δάσκαλο είχα... αυτόν του «Βέλους»* *Αντιτορπιλικό
μες στη σχολή αξιωματικών,
που πρωτοπόρος ήταν του τέλους,
της χούντας και των χουντικών...
Σαν πλοίαρχος θα "επαναστατήσει",
κι η χούντα θα τον κυνηγήσει…
Μαζί του ήταν κι’ ο δικός μας,
ο Κώστας ντε….. ο ξαδελφός μας,
του Αίαντα μοναχοπαίδι,
που από μικρούλης τον παιδεύει.
Στην Ιταλία είχαν* λακίσει *μαζί με το πλήρωμα
και ναύαρχος θα καταλήξει,
σαν ο Παππάς, πίσω, γυρίσει....
_____________
όπως σου έλεγα λοιπόν,
μετά ναυτών, άλλων πολλών,
εφέδρων, τότε, θα φοιτήσω,
κάποιο γαλόνι ν' αποκτήσω.
Μαθαίνω.... "των πολέμων κάθε φάση"
στο ίδιο θρανίο με τον Τάσση,
τον εκ Πιερρίας, τον καρντάση....
Δώδεκα λεπτά η παύση,
(το διάλειμμα, έτσι λεν' εκεί,
στη γλώσσα τη στρατιωτική)
Σάντουιτς με κοπανιστή,
απ' την καντίνα σαν τρελοί !!!
Φοίτησα κάπου έξη μήνες....
και δύο περιστατικά θυμάμαι.
Ένα, τότε, που εν Αθήναις,
σαν άγημα λόχος θα πάμε,
σε γάμο ή κηδεία βασιλιάδων,
με παρουσία λαού χιλιάδων.....
...και μιά επέτειος του "Εικοσιένα",
στης μνήμης τ' αποτυπωμένα,
που δεν μπορώ να την ξεχάσω.
Με βάλανε να παρελάσω
και να ξεροσταλιάσω,
με "όπλο στον ώμο" να περάσω
όλη τη Πανεπιστημίου.
Στον οπλονόμο τον Φωτίου
όπλο 'πιστρέφω... μ' όχι μπαλάσκες.
Τρέχω για... "Αγίου Μελετίου"
(στο τσάκα γλύτωσα τις φάπες
πούταν σπασμένο το κοντάκι
χάρις τον φίλο μου τον Τάκη)
έχοντας τρεις ημέρες άδεια
και μένω έξω.... κάποια βράδια !
Είμασταν μέσα στη τρέλα...
Άλλοι ετρέξαν στα μπουρδέλα,
κι άλλοι αράξαν στην πλατεία
για να χαρούν πολυκοσμία.
_______________
Ακόμη μία γκόμενα,
μπήκε σε άλλα δρώμενα,
την πλάτη θα γυρίσει.
και θα με "χαιρετήσει"...
Την εξανασυνάντησα...
την πλάτη θα γυρίσει.
και θα με "χαιρετήσει"...
Την εξανασυνάντησα...
... κακιά έμοιαζε μάγισσα,
και μέσα μου απορούσα,
αυτήνε αγαπούσα...?
και μέσα μου απορούσα,
αυτήνε αγαπούσα...?
με ένα «Σκόντα», που ζουλούσα
απ’ το πατέρα μου, το βράδυ.
Το "μάγκα" έκανα, (το στραβάδι),
γκόμενες, νέες, αναζητούσα…..
Δεν το επιθυμούσα
το μπλέξιμο, κι έτσι περνούσα
μόνος μου, μέρες και νύχτες,
με κάτι ασήμαντες τσουλίτσες,
με ώριμες και κοριτσάκια,
στο «ον δη ροκς»* κι’ άλλα κλαμπάκια. *Βάρκιζα
_____________________
Στις μνήμες αυτές που καταγράφω
απ' τη ναυτική θητεία,
μπλέκω τον κινηματογράφο.
Φαντασία ?
Αληθινή ιστορία...?
Να μην γνωρίζεις, τ' αποκλείω
απ' το σινεμά, ή και βιβλίο….
το "Πείραμα της Φιλαδέλφειας".
απ' το σινεμά, ή και βιβλίο….
το "Πείραμα της Φιλαδέλφειας".
Το "στόρυ" έτυχε συνέχειας
στο «Πάνθηρ» τ’ αντιτορπιλικό,
όπως μετονομάσθηκε αυτό….
στο «Πάνθηρ» τ’ αντιτορπιλικό,
όπως μετονομάσθηκε αυτό….
Μίλια απ' το Σαρωνικό,
γυμνάσια πάνω σε πλωτό
μουσείο, γνωστό απ' το σινεμά,
(η εποχή Τσινετσιτά),
και με ετούτο το καράβι,
το "Πείραμα" πούχαν συλλάβει
έκαναν προ ετών,
και νάμαι μέσα εδώ παρών !
Το πλοίο αυτό μας είχε ‘ρθεί
γυμνάσια πάνω σε πλωτό
μουσείο, γνωστό απ' το σινεμά,
(η εποχή Τσινετσιτά),
και με ετούτο το καράβι,
το "Πείραμα" πούχαν συλλάβει
έκαναν προ ετών,
και νάμαι μέσα εδώ παρών !
"βοήθεια" απ’ την Αμερική,
αφού γυρίστηκε το έργο....
..... σαν νάμαι εγώ που επιλέγω
τα στοιχειωμένα της ζωής,
σαν πειρατής Καραϊβικής.
Οι κανονιές του με τρελαίνουν
τους πάντες γύρω ξεκουφαίνουν…
Ωτοασπίδα κι αν βαλθεί,
σου διαπερνάει το κορμί.
Υστερόγραφο
αφού γυρίστηκε το έργο....
..... σαν νάμαι εγώ που επιλέγω
τα στοιχειωμένα της ζωής,
σαν πειρατής Καραϊβικής.
Οι κανονιές του με τρελαίνουν
τους πάντες γύρω ξεκουφαίνουν…
Ωτοασπίδα κι αν βαλθεί,
σου διαπερνάει το κορμί.
Υστερόγραφο
Στο έργο συμπέραιναν, "μιά τρύπα
πως άνοιξαν, όπου δεν κλείνει...."
Ίσως και να με πούνε, "τρίχα",
τη σκέψη μου όμως κατευθύνει,
στο ίδιο αυτό συμπέρασμα,
του Τέσλα, ομοίως τ' αποτέλεσμα,
που και στο δικό του πείραμα,
οι "καιροί"...... ήταν το θήραμα !
Το σενάριο στην ταινία
κι η παραμυθολογία,
είναι για εισιτήρια,
μα, η σκέψη σου, αν είν' μυστήρια,
θα δει, αυτό που εδώ προέχει..
("Τί στο καλό...
.....Τί στο καλό πια τρέχει" ?)
Στη φύση οι παρεμβάσεις,
αλλάζουν νόμους και κανόνες,
και του καιρού τις αντιδράσεις,
όπου ισχύαν για αιώνες...
Οι αισιόδοξοι, απλά, θα πουν
πως της ηθικής.... είναι υπερβάσεις
κι άλλοι θ' αναρωτηθούν
ποιες θάναι οι επιδράσεις... !
Έτσι τα καταφέραμε...
πάνε αυτά που ξέραμε.
Βροχή πια, δεν θα πιάσει
μόνο, αν το θέλει η φύση...
.... μα, κι όταν το θελήσει,
του Όργουελ ο ονομαστός,
ο "άνθρωπος με τα κουμπιά",
αλλιώς, "Μεγάλος Αδελφός"* *από το βιβλίο 1984, Τ. Όργουελ
εκεί που, κυριολεκτικά,
τη σκέψη μου όμως κατευθύνει,
στο ίδιο αυτό συμπέρασμα,
του Τέσλα, ομοίως τ' αποτέλεσμα,
που και στο δικό του πείραμα,
οι "καιροί"...... ήταν το θήραμα !
Το σενάριο στην ταινία
κι η παραμυθολογία,
είναι για εισιτήρια,
μα, η σκέψη σου, αν είν' μυστήρια,
θα δει, αυτό που εδώ προέχει..
("Τί στο καλό...
.....Τί στο καλό πια τρέχει" ?)
Στη φύση οι παρεμβάσεις,
αλλάζουν νόμους και κανόνες,
και του καιρού τις αντιδράσεις,
όπου ισχύαν για αιώνες...
Οι αισιόδοξοι, απλά, θα πουν
πως της ηθικής.... είναι υπερβάσεις
κι άλλοι θ' αναρωτηθούν
ποιες θάναι οι επιδράσεις... !
Έτσι τα καταφέραμε...
πάνε αυτά που ξέραμε.
Βροχή πια, δεν θα πιάσει
μόνο, αν το θέλει η φύση...
.... μα, κι όταν το θελήσει,
του Όργουελ ο ονομαστός,
ο "άνθρωπος με τα κουμπιά",
αλλιώς, "Μεγάλος Αδελφός"* *από το βιβλίο 1984, Τ. Όργουελ
εκεί που, κυριολεκτικά,
ελέγχουνε πια τον καιρό !
Κάτι, δεν πάει καλά, εδώ
και θα δικαιωθώ,
γιατί πλακώσανε "καιροί"
πρωτόγνωροι πάνω στη γη….
______________
Ο στρατός που τρέμουν άλλοι,
κι’ είν φοβία τους μεγάλη,
ήτανε για μένα πάρτυ,
δεν ήθελα το τέλος νάρθει,
γιατ’ ήτανε πρώτη φορά μου
που "η ζωή ήταν κοντά μου",
ισότιμη μ' άλλους ανθρώπους,
κι’ όχι εξορία.... σε ξένους τόπους.
Έκανα παρέα με "κορίτσια"
κι’ όχι μ' αυτές που λέν' στα ίσια
"γουστάρεις φίλε φίκι-φίκι... ?"
Ποτέ δεν είχα εγώ κορίτσι,
και θα δικαιωθώ,
γιατί πλακώσανε "καιροί"
πρωτόγνωροι πάνω στη γη….
______________
Ο στρατός που τρέμουν άλλοι,
κι’ είν φοβία τους μεγάλη,
ήτανε για μένα πάρτυ,
δεν ήθελα το τέλος νάρθει,
γιατ’ ήτανε πρώτη φορά μου
που "η ζωή ήταν κοντά μου",
ισότιμη μ' άλλους ανθρώπους,
κι’ όχι εξορία.... σε ξένους τόπους.
Έκανα παρέα με "κορίτσια"
κι’ όχι μ' αυτές που λέν' στα ίσια
"γουστάρεις φίλε φίκι-φίκι... ?"
Ποτέ δεν είχα εγώ κορίτσι,
και δεν σου λέω να τη πηδήξεις,
σου λέω απλώς να της μιλήσεις.
Άσε που έτρεχε ο μισθός μου....
Φλεβάρης ο καλύτερος μου,
με τις εικοσιοκτώ ημέρες.
Έκανα και τις νύχτες μέρες...
Το γλένταγα μέσα στη πόλη,
κι η ευεξία μου αυτή όλη
οφείλετο εις τον Σουλιώτη,
τον γενναιόδωρο πλωτάρχη
όπου με κάλυπτε άμα λάχει,
και μούδινε στη ζούλα άδεια,
με κάποια όμως χτυποκάρδια...
Ήμουνα πανευτυχής....
μετά απ' τα πέρατα της γης,
πούχα βρεθεί* πριν τη θητεία, *με τα καράβια
κι ήμουνα σκέτη αλητεία....
.... τι τύχη, λέω, ρε και τούτη !!!!
Μα σαν κτυπήσανε οι Τούρκοι* *1964
στην Κύπρο, τρέξαν οι δικοί μας....
..... σκοτώθηκε και το παιδί μας,
ο γελαστός Χρυσούλης Τάκης.
Φίλε, τι σούμελε να πάθεις....!
_____________
Αντί για Κύπρο, με πάν' Κρήτη..
Φύλλο πορείας κάποια Τρίτη
για διερμηνέας αθλητών…..
εις τους αγώνες των μελών
του ΝΑΤΟ, των στρατιωτικών.* *Αθλητικούς από μέλη του ΝΑΤΟ
Στο ναύσταθμο απ’ τους παλιούς,
εκεί στη Σούδα, είδα πολλούς
φίλους....... τον Θάνο, τον Κατσίκα....
Χάρηκα πολύ που βρήκα
και τον Ελευθεριάδη
και τον χαζό, τον Μιλτιάδη….
Μα, για να τη κοπανήσω
από την Κρήτη, δεν θ' αργήσω....
_____________
Πότε με τραμ* πηγαίνω εκεί, *Τραμ του Περάματος
στου ναύσταθμου την περιοχή,
με ήλιο, μα, και με βροχή,
πότε με πλοίο του Βήτα Νι,
με κυβερνήτη ένα παιδί
(στη θρυλική «Ευκαιρία»*) *από Πειραιά ναύσταθμο
κάποιον.... απ' την κληρουχία.
Χάζευα τ' "άγερτα" υποβρύχια….
Πως νάναι μέσα... είπα, αλήθεια ?
Ήταν ατέλειωτη μια σκάλα...
ζάλη... πριν πέσω κουτρουβάλα,
απ' την κλειστοφοβία,
με πιάνει μια υστερία
και πανικόβλητος... "βγαίνω επάνω",
λέγοντας, δεν το ξανακάνω...!
_______________
Θέση κατάστρωμα γυρνάω,
από την Κρήτη και.... πεινάω,
γιατί είχε καθυστέρηση...
και από λεφτά 'χα... στέρηση,
και μέχρι την Αθήνα,
εψόφησα στη πείνα.
Τι ειρωνεία, "πίσω γυρνάω"
και νοερά.... θα ξαναπάω,
τότε που ήμουνα λαθραίος,
σ' Αμερική, σαν αρουραίος
που τόσκασα απ' το καράβι...
Εγκαίρως, δεν είχα καταλάβει,
πως πρέπει κείθε να δουλεύεις,
(δολάρια στο δρόμο δεν μαζεύεις),
αλλιώς πεινάς και ζητιανεύεις...
...γι αυτό, στη πείνα της Αμερικής
ταξίδεψε ο νους μου ευθύς
από τη Κρήτη σαν ερχόμουν...
.... να μην πεινάσω πια.... ευχόμουν !
Όμως ο εφιάλτης δεν εχάθη,
κι η ενόχλησή του πάλι θάρθη.
Θα μ' επισκέπτεται στον ύπνο,
καμιά φορά δε και στο ξύπνιο....
_______________
μία συγνώμη επ’ ευκαιρία,
την όμορφη γλυκιά κοπέλα,
που η καημένη μούπε, έλα,
και φέρθηκα εγώ.... μαλάκας…
σου λέω απλώς να της μιλήσεις.
Άσε που έτρεχε ο μισθός μου....
Φλεβάρης ο καλύτερος μου,
με τις εικοσιοκτώ ημέρες.
Έκανα και τις νύχτες μέρες...
Το γλένταγα μέσα στη πόλη,
κι η ευεξία μου αυτή όλη
οφείλετο εις τον Σουλιώτη,
τον γενναιόδωρο πλωτάρχη
όπου με κάλυπτε άμα λάχει,
και μούδινε στη ζούλα άδεια,
με κάποια όμως χτυποκάρδια...
Ήμουνα πανευτυχής....
μετά απ' τα πέρατα της γης,
πούχα βρεθεί* πριν τη θητεία, *με τα καράβια
κι ήμουνα σκέτη αλητεία....
.... τι τύχη, λέω, ρε και τούτη !!!!
Μα σαν κτυπήσανε οι Τούρκοι* *1964
στην Κύπρο, τρέξαν οι δικοί μας....
..... σκοτώθηκε και το παιδί μας,
ο γελαστός Χρυσούλης Τάκης.
Φίλε, τι σούμελε να πάθεις....!
_____________
Αντί για Κύπρο, με πάν' Κρήτη..
Φύλλο πορείας κάποια Τρίτη
για διερμηνέας αθλητών…..
εις τους αγώνες των μελών
του ΝΑΤΟ, των στρατιωτικών.* *Αθλητικούς από μέλη του ΝΑΤΟ
Στο ναύσταθμο απ’ τους παλιούς,
εκεί στη Σούδα, είδα πολλούς
φίλους....... τον Θάνο, τον Κατσίκα....
Χάρηκα πολύ που βρήκα
και τον Ελευθεριάδη
και τον χαζό, τον Μιλτιάδη….
Μα, για να τη κοπανήσω
από την Κρήτη, δεν θ' αργήσω....
_____________
Πότε με τραμ* πηγαίνω εκεί, *Τραμ του Περάματος
στου ναύσταθμου την περιοχή,
με ήλιο, μα, και με βροχή,
πότε με πλοίο του Βήτα Νι,
με κυβερνήτη ένα παιδί
(στη θρυλική «Ευκαιρία»*) *από Πειραιά ναύσταθμο
κάποιον.... απ' την κληρουχία.
Χάζευα τ' "άγερτα" υποβρύχια….
Πως νάναι μέσα... είπα, αλήθεια ?
Ήταν ατέλειωτη μια σκάλα...
ζάλη... πριν πέσω κουτρουβάλα,
απ' την κλειστοφοβία,
με πιάνει μια υστερία
και πανικόβλητος... "βγαίνω επάνω",
λέγοντας, δεν το ξανακάνω...!
_______________
Θέση κατάστρωμα γυρνάω,
από την Κρήτη και.... πεινάω,
γιατί είχε καθυστέρηση...
και από λεφτά 'χα... στέρηση,
και μέχρι την Αθήνα,
εψόφησα στη πείνα.
Τι ειρωνεία, "πίσω γυρνάω"
και νοερά.... θα ξαναπάω,
τότε που ήμουνα λαθραίος,
σ' Αμερική, σαν αρουραίος
που τόσκασα απ' το καράβι...
Εγκαίρως, δεν είχα καταλάβει,
πως πρέπει κείθε να δουλεύεις,
(δολάρια στο δρόμο δεν μαζεύεις),
αλλιώς πεινάς και ζητιανεύεις...
...γι αυτό, στη πείνα της Αμερικής
ταξίδεψε ο νους μου ευθύς
από τη Κρήτη σαν ερχόμουν...
.... να μην πεινάσω πια.... ευχόμουν !
Όμως ο εφιάλτης δεν εχάθη,
κι η ενόχλησή του πάλι θάρθη.
Θα μ' επισκέπτεται στον ύπνο,
καμιά φορά δε και στο ξύπνιο....
_______________
Σαλπάρισμα τ’ άλλο πρωί,
του Κυβερνήτη η διαταγή...
Ο Ούρσος μου λέει στο τραινάκι,
κοπάνα τη, την άδεια πάρτη,
μα μην αργήσεις, ούτε λιγάκι...
Θάχε ένα πάρτυ… το βραδάκι.
Χυλόπιτα, θα φάω…
Τι τόθελα να πάω....?
Με πείραξε τότε λιγάκι…..
Ένα βλαμμένο κοριτσάκι,
όπου δεν ήξερε τι θέλει...
ήταν ξαδέρφη του Βαγγέλη,
εκείνου εκεί του ασχημάντρα
μες του στρατού την ίδια μάντρα.
Ναι.... να ζητήσω απ’ την κυρία,του Κυβερνήτη η διαταγή...
Ο Ούρσος μου λέει στο τραινάκι,
κοπάνα τη, την άδεια πάρτη,
μα μην αργήσεις, ούτε λιγάκι...
Θάχε ένα πάρτυ… το βραδάκι.
Χυλόπιτα, θα φάω…
Τι τόθελα να πάω....?
Με πείραξε τότε λιγάκι…..
Ένα βλαμμένο κοριτσάκι,
όπου δεν ήξερε τι θέλει...
ήταν ξαδέρφη του Βαγγέλη,
εκείνου εκεί του ασχημάντρα
μες του στρατού την ίδια μάντρα.
μία συγνώμη επ’ ευκαιρία,
την όμορφη γλυκιά κοπέλα,
που η καημένη μούπε, έλα,
και φέρθηκα εγώ.... μαλάκας…
Του άντρα, δεν είχα εμπειρία,
και "γκόμενος ήμουν της πλάκας",
_______________
Στο περιοδεύον…* είχα απουσία. *παρουσία προς κατάταξη στο στρατό
κι έφαγα πρόσθετο δυό μήνες...
Του Μίμη* νάσου "αντιπροσωπεία", *ο θείος μου ο καπετάνιος
κι ηχήσανε μπάρκου σειρήνες...
.....μου μήναε να πάω μαζί του...
Συγκεκριμένα: "Το πουλί του
να μην το παίζει...", είχε πει,
"Να σηκωθεί να τσακιστεί
και άμεσα ν' απολυθεί...
Άλλο να μη καθυστερεί
γιατί σαράβαλο θα βρει,
όταν θα ψάξει για να "μπει..."* *μπαρκάρει
Θα απολυθώ σε μια μέρα...
και καθαρίζω από κει πέρα. *το δίμηνο πρόσθετο το γλυτώνεις με μια αίτηση
με μέσα πούχα απ' τον πατέρα
_______________
Στο ναυπηγείο πάω με το Λιάτσο,
μα πέφτω πάνω σ’ ένα μπάτσο:
"Δείξε μου μου λέει το πάσο..."
Κωλώνω κι ειδοποιώ τον Μίμη
μ’ έναν που 'ρχόταν απ’ τη πρύμη,
και κατεβαίνει απ’ το βαπόρι,
κάνει το "ζόρικο αγόρι"...
και υποχώρησε ο μπάτσος...
.... στο πλοίο, μπαίνουμε με "θράσος".
Δεν πήρα ούτε πανταλόνι,
στον Περσικό, με αγκυλώνει
το μάλλινο, μέσα στη ζέστη,
μα ο φίλος Δίπλας, μου παρέστη,
μου δίνει το δεύτερο δικό του
κι’ "ανταποδίδω το καλό του",
χρόνια μετά στη Νορβηγία,
όπου μου βρήκαν αναιμία.
Τον δικό μου στείλαν "προστάτη",
σαν ζήτησα αντικαταστάτη,
αυτόν που μου 'βρισκε δουλειά...
και "γκόμενος ήμουν της πλάκας",
κι αυτά που άκουγα στα πλοία,
τ' αντέγραφα με ακρισία ! _______________
Στο περιοδεύον…* είχα απουσία. *παρουσία προς κατάταξη στο στρατό
κι έφαγα πρόσθετο δυό μήνες...
Του Μίμη* νάσου "αντιπροσωπεία", *ο θείος μου ο καπετάνιος
κι ηχήσανε μπάρκου σειρήνες...
.....μου μήναε να πάω μαζί του...
Συγκεκριμένα: "Το πουλί του
να μην το παίζει...", είχε πει,
"Να σηκωθεί να τσακιστεί
και άμεσα ν' απολυθεί...
Άλλο να μη καθυστερεί
γιατί σαράβαλο θα βρει,
όταν θα ψάξει για να "μπει..."* *μπαρκάρει
Θα απολυθώ σε μια μέρα...
και καθαρίζω από κει πέρα. *το δίμηνο πρόσθετο το γλυτώνεις με μια αίτηση
με μέσα πούχα απ' τον πατέρα
_______________
Στο ναυπηγείο πάω με το Λιάτσο,
μα πέφτω πάνω σ’ ένα μπάτσο:
"Δείξε μου μου λέει το πάσο..."
Κωλώνω κι ειδοποιώ τον Μίμη
μ’ έναν που 'ρχόταν απ’ τη πρύμη,
και κατεβαίνει απ’ το βαπόρι,
κάνει το "ζόρικο αγόρι"...
και υποχώρησε ο μπάτσος...
.... στο πλοίο, μπαίνουμε με "θράσος".
Δεν πήρα ούτε πανταλόνι,
στον Περσικό, με αγκυλώνει
το μάλλινο, μέσα στη ζέστη,
μα ο φίλος Δίπλας, μου παρέστη,
μου δίνει το δεύτερο δικό του
κι’ "ανταποδίδω το καλό του",
χρόνια μετά στη Νορβηγία,
όπου μου βρήκαν αναιμία.
Τον δικό μου στείλαν "προστάτη",
σαν ζήτησα αντικαταστάτη,
αυτόν που μου 'βρισκε δουλειά...
που με ξελάσπωνε απλά...
το φίλο μου.... τον Δίπλα Γιάννη,
που παρατάει αυτό που κάνει
εις το γραφείο της εταιρείας,
αφού στη λίστα της οποίας,
δεν είχε σε αναμονή,
κανένα πλοίαρχο ναρθεί....
Έτσι τον χώνω στο καράβι,
χωρίς, σχεδόν, να καταλάβει....
Ακόμα κουβαλάω τύψεις...
έτσι είναι πάντα, αν κάποιον ρίξεις,
"αλλά στ' ορκίζομαι βρε Γιάννη
το γκάζι* 'κείνο.... μ' είχε τρελάνει..." *αναθυμιάσεις από πετρελαιοειδή
Ήθελε λίγο, να με ξεκάνει....
το φίλο μου.... τον Δίπλα Γιάννη,
που παρατάει αυτό που κάνει
εις το γραφείο της εταιρείας,
αφού στη λίστα της οποίας,
δεν είχε σε αναμονή,
κανένα πλοίαρχο ναρθεί....
Έτσι τον χώνω στο καράβι,
χωρίς, σχεδόν, να καταλάβει....
Ακόμα κουβαλάω τύψεις...
έτσι είναι πάντα, αν κάποιον ρίξεις,
"αλλά στ' ορκίζομαι βρε Γιάννη
το γκάζι* 'κείνο.... μ' είχε τρελάνει..." *αναθυμιάσεις από πετρελαιοειδή
Ήθελε λίγο, να με ξεκάνει....
Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". αυτοβιογραφικό έμμετρο έργο του Οδυσσέα Ηβιλάγια
σελίδες 301-327 / e-mail: od.heavilayias@yahoo.com / Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων k. mataraga
perasma blog
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.