'Αγια Τέχνη στα ψηλά

Ανάποδα στη σκαλωσιά

Ο παππούς είχε χαράξει,
και πίσω απ' την εικόνα γράψει
του Άϊ Νικόλα,    στο εικονοστάσι,
και την καρδιά μου είχε σπάσει,
με τις παρακάτω λέξεις...
να μην δακρύσεις πως ν' αντέξεις ?

"Εγγονέ μου, αν μπορούσες
μέσα να μπεις και να κοιτούσες,
στα όνειρα,  που εγώ εζούσα,
θά έβλεπες πως 'πιθυμούσα
κοντά στη θάλασσα να ζούσα. 

Να φεύγω μακριά με τα καράβια
ονειρευόμουνα τα βράδια,
καπτα Σωκράτη να με λένε
και κάθε τόσο λύνε-δένε,
να βρίσκομαι και σ’ άλλο πόρτο. 

Επιτέλους ρε γαμώτο,
τα ονειρά μου,     τα δικά μου
και τα στεριανά γονίδιά μου,
με εσένα εγγονά μου,
θα ταξιδεύουν σαν τσιγγάνοι,
και μένανε αυτό με φτάνει..."

Μιά ζωή 'ταν διψασμένος 
για ταξίδια ο καημένος...

Μιά ζωή 'ταν... κρεμασμένος
ανάποδα στη σκαλωσιά,
κάτω από τρούλους, με σκοινιά,
ζωγράφιζε σε κάθε ύψος
με το ιδιαίτερο του ύφος,
Άγιους, Χριστό και Παναγία.

Ήταν αγιογράφος, στη Ρωσία....
Εκλύθηκε σαν σπεσιαλίστας
και σαν θρησκευτικός "στυλίστας"...

Ζωγράφιζε μοναδικές εικόνες.
Δύο του σώζονται....  οι μόνες.

Ήτανε η εποχή των Τσάρων.
(Μετά την εκτόπιση Τατάρων
από την περιοχή Κριμαίας),
όπου κι εκεί "πολλάς ωραίας
εικόνας του" είχαν εκκλησίες.

Απέκτησε υψηλές φιλίες,
και τούτο εγώ το συμπεραίνω
πριν από χρόνια,  όταν μαθαίνω,
πως πρίγκιπα γαμπρό θα κάνει
απ’ τη Ρωσία....    και τα χάνει
όταν η αριστοκρατία,
η σνομπαρο-κρατία,
τη πολεμάει την καημένη
την κόρη του,   π’ απορημένη
τις δόξες απ' το παρελθόν,
θυμάται αυτή νυχθημερόν.

       ______________


Τη μηχανή του χρόνου πίσω,
λες,  γυρνώ....   να εξιστορήσω
ότι παλιό,  φέρνει μπροστά
η μνήμη μου, και το ανακτά.

Με πάει ως τον Ιορδάνη,
που τα βαφτίσια είχε κάνει
της κόρης του, που με καμάρι
μας το διηγόταν... πριν να πάρει
ξανά τον δρόμο για Ισραήλ
να δεί την αδελφή Ραχήλ....

Εκλήθη στο Ισραήλ* ο παππούς,               *Ιερουσαλήμ (τότε δεν υπήρχε Ισραήλ)
γιατί σε όλους τους ναούς
η φήμη του κυκλοφορούσε,
και κάθε παπάς τον εκαλούσε….

Κατά την Οκτωβριανή
την επανάσταση,       ήταν κεί,
σαν ήρθαν πάνω οι Μπολσεβίκοι.....

Αυτός εσώθηκε από τύχη,
δεν έκοψε όμως τον δεσμό του,
τον θεωρούσε τόπο δικό του...

Τη μέρα του ερχομού,
του Ρώσικου περιοδικού,
εκείνου του παλιού καιρού,
όπου ερχόταν κάθε μήνα,
περίμενε 'δώ στην Αθήνα.

Μα έλα που οι Κουμουνιστές
ήταν στο στόχαστρο ως χθές !!

"Έν έντυπον" Σοβιετικό
στο σπίτι....   ήταν φοβερό,
και σαν στοιχείο αρκετό
να πουν, "είν' δρών κομουνιστής"
και ίσως να εξοριστείς....

Εστήθηκε καυγάς μεγάλος
με το γαμπρό του πού 'ναι "άλλος",
κι όχι ο πρίγκηψ ο παλιός,

Βαμένος κάργα δεξιός,
τούπε θα πάμε εξορία...
και κόπηκε η επικοινωνία
με κάθε τι το Ρωσικό..

... το παρελθόν,  πάει κι αυτό
μαζί με το περιοδικό... !


Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". αυτοβιογραφικό έμμετρο έργο του Οδυσσέα Ηβιλάγια
σελίδες 328 / e-mail: od.heavilayias@yahoo.com / Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων k. mataraga

πηγή

perasma blog