Η Γρασαδορο-θηρία

Υπό το μηδέν

Τα νέα είναι ευχάριστα,
για όσα είν'  αγρασάριστα
αμπάρια και μπουλόνια....

Είχανε δύο χρόνια
να στείλουν γράσο, έστω ένα "πόντο",*                                *ντενεκέ
απ' όταν πιάσαμε στον Πόντο
τον Εύξεινο, και τα εφόδια είχαν έρθει*....                            *Οδησσό

"Η Εταιρεία δεν θα παρέχει,
και ως εδώ και μή παρέκει...."
είπαν,  ".... αμάν τα έξοδά σας,
σπάστε τα κέρατά σας...
μας βγάλατε στο δρόμο."

Μετά τον πρώτο τρόμο,
είπαμε δεν πηδιώνται,
(δεν γράφω δεν γαμ...νται
σαν, αυτο - λογοκρισία...)

Μα.....ας συνεχίσει η ιστορία....

Φορτώναμε λοιπόν με φούρια
ενώ μπαινόβγαιναν λιγούρια,
άλλος για το ρεγάλο,
άλλος γιατί 'χε "κάλο"...

Σύνηθες στα λιμάνια,
καθώς πολλά τσογλάνια,
θέλουν να εκμεταλλευτούν
και να αρπάξουν ότι "βρουν",
μπορεί και ευτελούς αξίας....

....και τη "κατάχρηση εξουσίας",
τη βλέπουμε εμείς στην πράξη,
όπου το πλοίο κι αν' αράξει......

       _______________


Οι μούτσοι ακολουθάνε όλοι

τον κυρ-λοστρόμο*  Παπατσόλη                               *παρατσούκλι
κοντά στα στόρια πούν' στο μώλο,   

κι από εργάτες, αρπάν' με δόλο

ένα γρασαδόρο*,  αφημένο                                         *εργαλείο γρασαρίσματος

πάν' στη προβλήτα, ξεχασμένο,

που  δουλεύαν μ' αυτόν, προηγουμένως....

Οι εργάτες γυρίζουν....       Επισταμένως

ψάχνουνε.... μάταια...  και επομένως...

κεφάλια....  στρέφουν με υποψία,

μας βρίζουν....  και μας λεν μαφία !

Την "κάναμε την αμαρτία",
(ο γρασαδόρος,  παραγγελμένος,
δυό χρόνια αργοπορημένος...)
Τάχα ο "σιπσάντης"* ήταν παρμένος,                    *προμηθευτής εφοδίων 
και ξέχναγε επανειλημμένως !

Λέμε,  "Επιτέλους...  θα τσουλάνε,
τα κωλαμπάρια που κολλάνε...."

Του καραβιού μας τα αμπάρια
ανοιγοκλείνουν σα συρτάρια,
μα..... φρακάρουν απ’ το μινεράλι*                           *χωματομετάλευμα                             
που για φορτίο είχαμε πάλι..

Σχίζοντας ένα ρετάλι,
πάω... τυλίγω με πανάκια
τους πύρους,  τα γρασαδοράκια*,                             *παξιμαδάκια
προσθέτω και όσα έχουν φύγει....
στρώμα από χιόνι τα τυλίγει.

Γενάρης κι είν η Φιλαδέλφεια
"κοκκαλιασμένη".....     Στη συνέχεια,

απ' τόνα αμπάρι, πηδώ στο άλλο,
που το ύψος τους είναι μεγάλο..

Η λαμαρίνα όπου πατάω
είν' σκεπασμένη όλη με πάγο,
και ο μαλάκας....  δεν κοιτάω
το που τυχόν, εγώ....  θα πάγω
εάν τυχόν,  λίγο,  γλιστρήσω.

Από το χιόνι σαν γυρίσω,
"πρήζω ευθύς", ενός....  το μάτι,
για μήνες,  που τον είχα άχτι....

Είναι η πρώτη μας η στάση,*                                        *εξέγερση
και με το τζόβενο*  Αναστάση,                                     *μαθητευόμενος ναύτης
πήραμε "εύφημο μνεία",
πολύ στοργή και παρρησία
απ’ τους παλιούς της "Οενο",*        *Ομοσπονδία Ελληνικών Ναυτεργατικών Οργανώσεων      
που 'χαν ξεμείνει απ' το καιρό,
όπου κυριάρχησαν στα πλοία
χτυπώντας κάθε αδικία.

Με σεβασμό και με λατρεία,
εμείς οι "νέοι,  μεσ' στα πλοία
τους βλέπουμε μα... και με δέος
και τους τιμούμε....  έχουμε χρέος.

Δυό από "δαύτους", παληκαράδες, 
στους άλλους λέν',  "Ρε κερατάδες
είδατε οι πιτσιρικάδες ? !
τους εγαμήσαν τις μανάδες,
Κι εσείς....   το δάκτυλό σας πιπιλάτε,
σας τη "φοράνε" και το "ρουφάτε"....*          *σας εκμεταλλεύονται και δεν διαμαρτύρεστε         


Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". αυτοβιογραφικό έμμετρο έργο του Οδυσσέα Ηβιλάγια σελίδα 275
e-mail: od.heavilayias@yahoo.com / Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων k. mataraga 

πηγή

perasma blog