Μια Ίνκας

Η Πρώτη Φορά

Με φορτίο μινεράλι*                                                      *χωματομετάλλευμα                   
φτάνουμε στη Φιλαδέλφεια,
με τη διάθεση ένα χάλι
πουν’ της άγνοιας η συνέπεια.

Πήγαμε πρώτο ταξίδι
Πόρτο Xέρο, Βενεζουέλα,
κι έχω αρχίσει εγώ ήδη
τη ζωή τού "πήγαιν’ έλα".

"Άντρα με κάνει",  μία ’Ινκας,
που θύμιζε τους Ζαπατίστας 
Χιλιάνα, στο Πόρτο Σαντιάγκο.

Της είπα πως δεν έχω φράγκο.

"Νο με ιμπόρτα"* μ' απαντά,                                     *δεν με νοιάζει, (No me importa)         
                             "θάμαι καλή !".                                     

Μέσα μου λέω θάν' παλαβή.

Το είχε πιάσει η "φτωχή"
πως μίλαγε μ' ένα "παιδί",                 
που υποκρινόταν τον σκληρό,
μα ήταν "άβγαλτο μωρό". 

Τότε κατάλαβα πως η καημένη,
- από το βλέμμα της το τρυφερό -,
όσο κι αν ήταν πωρωμένη,
"έβγαλ'"  ένα άλλο εαυτό.

"Ένα ταξίδι",  που πήρε χρόνια...

Ήμουν αυτός που "φέρνει ψώνια".
Έτσι με ξέρανε παιδιά έτσι κι εγγόνια !




Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". αυτοβιογραφικό έμμετρο έργο 
του Οδυσσέα Ηβιλάγια  No 103 /  e-mail: od.heavilayias@yahoo.com / 

Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

__________________________________________________

πηγή

Album