Μια Πρωτομαγιά... με πίκρα !

το πιο πάνω κείμενο λέει: Δώσε στους πολιτικούς, τον κατώτατο μισθό
και παρακολούθησε πόσο γρήγορα θα αλλάξουν τα πράγματα.

Δώσε στους πολιτικούς τον κατώτατο μισθό 
και παρακολούθησε πόσο γρήγορα 
θα αλλάξουν τα πράγματα

      Ατυχής η φράση του κ. υπουργού (για το λαδωμένο άντερο)  αλλά..  Φταίμε, φταίμε, φταίμε...  Με το "λαδωμένο άντερο" κ. υπουργέ...

   Μόνοι μας φτιάχνουμε την τύχη μας, τη ζωή μας, τη γειτονιά μας, την πόλη μας, τη χώρα μας... Με την αδιαφορία μας, τις επιλογές μας, τα μικροσυμφέροντα μας...
Δεν υπάρχει, δεν υπήρξε, κανείς "ηγέτης - σωτήρας" να μας σώσει. 

   Εμείς τον δημιουργήσαμε με την αφέλεια μας, τον επινοήσαμε, σαν σκεπτομορφή μέσα στην απελπισία του καθρέφτη μας, μέσα στη παιδική ανυπομονησία του θέλω κάτι, τώρα, χωρίς μέθοδο, χωρίς προγραμματισμό και σχεδιασμό, χωρίς  κοινωνική δικαιοσύνη, χωρίς "νοιάξιμο" για  το σύνολο, (εγώ και τα παιδιά μου νάναι καλά, και....)
Μέσα στη ανομία (όχι επειδή δεν έχουμε νόμους, αλλά επειδή δεν εφαρμόζονται ποτέ!)

   Με κακογουστιά, προχειρότητα,  ρεμούλα φτιάξαμε αυτό το σαθρό, αποκρουστικό οικοδόμημα που αποκαλούμε, με έμφαση και θράσος,  κράτος.
Όπου στραφείς, όπου κοιτάξεις, υπάρχουν σημάδια, μάρτυρες, που προδίδουν,  την ελαστική συνείδηση, τον αμοραλισμό, την ξεδιαντροπιά....
   Ας δεχτούμε ότι είμαστε.....  Λίγο διαβρωμένοι.  Όπως ακούω γύρω μου, να λένε, από παιδί, φταίνε τα χρόνια της οθωμανικής κατοχής. Άκομα, λίγο (κοινωνικά) αγράμματοι, λίγο υπερόπτες...  Λίγο ξερόλες.....Λίγο.....  (γαμότο το κέρατό μου), δεν ξέρω τι άλλο....
Αλλά...     Αλλά.... Φτάνει, Basta.
   Προσπαθούν να απαλλαχθούν, της κατηγορίας ότι μόλυναν έναν ολόκληρο λαό με το λάδωμα, την ομερτά της συνενοχής, των εργολάβων, των νονών και των κουμπάρων και γω δεν ξέρω και ποιών άλλων "παραγόντων"..... 

   Το έχουμε καταλάβει πια ότι, εμείς αφήσαμε, επιτρέψαμε το:
"Σκάστε και ψηφίστε μας... αγνώμονες υπάκουοι-υπήκοοι, για να συνεχίσει να λαδώνει τ' άντερό σας...."
Εμείς τους δημιουργήσαμε....   Άλλοι από ματαιοδοξία, άλλοι από απληστία, άντε, να δεχτώ, κι από ανάγκη....

   Εμείς δημιουργήσαμε τα:  "Μαζί τα φάγαμε..."
"Τι να σας κάνω, κυβερνώ μια διεφθαρμένη χώρα" (ο κομήτης, λες και  έπεσε  ξαφνικά από το σύμπαν, αθώος του αίματος).
Τον λαϊκό καπιταλισμό του χρηματιστηρίου;  Τον θυμόσαστε;
Ο αγρότης, ο εργάτης, η νοικοκυρά... Ολοι μπορούν να "χάσουν" τα λεφτά τους....
     Επειδή δεν είμαστε ηλίθιοι....

   Με το λαδωμένο άντερο κ. υπουργέ δεν απευθύνεσθαι, πιστεύω, στον φίλο μου (καλοπληρωμένο  στέλεχος,  βγήκε σε μια σύνταξη, που δεν εισπράτει εδώ και  τρία χρόνια, και με κάτι οικονομίες που δεν έχει πια, αφού τις εμπιστεύθηκε
"στο ελληνικό δημόσιο"!).
   Σίγουρα, κ. υπουργέ δεν απευθύνεσθαι, σε έναν άλλο ταλαίπωρο που χάραξε  στο δέρμα του, ο ήλιος και η θάλασσα, το χάρτη του κόσμου.

   Αξιοπρεπής άνθρωπος φυτοζωεί με μια ντροπιαστική σύνταξη του ΝΑΤ, που,  βέβαια, μετά τις "χαριστικές εξυπηρετήσεις της κοινωνικής πολιτικής" των
"πράσινων" σωτήρων μας, (που κάνανε να φαντάζουν άγγελοι οι προηγούμενοι),
ΔΕΝ είναι πια το "απάγκειο" που θα ξαπόστενε, μέχρι να.....
Δεν έχουν πια το "ιερό πουγκί" που μάζευαν, των λιμανιών οι κολασμένοι, τα ψιχουλάκια τους....

   Με το λαδωμένο άντερο κ. υπουργέ, δεν απευθύνεσθαι σε μένα που ιδιώτευσα στο επιχειρείν και με γδάρατε μέχρι που "έκλεισα" απελπισμένη βλέποντας γύρω μου, το χάος της κοινωνικής αδικίας...  (τότε δεν ήξερα ποιοί είναι οι "κανόνες"  της πατρίδας μου).

   Δεν ήξερα ότι ο εφοριακός που παρκάριζε έξω από το μαγαζί μου με μία απαστράπτουσα BMW,  κάθε 15 μέρες,  και "έπιανε" παράβαση 50 δραχμών που δεν κόπηκε απόδειξη, ήθελε την "βενζίνη του"...  
Τότε ήμουν ανυποψίαστη και αθώα....
Δεν πρόλαβα νά κάνω ντουζίνα τις φορολογικές παραβάσεις που είχα....  Γιατί στο μεταξύ οι εγκέφαλοι ανακάλυψαν τα αντικειμενικά κριτήρια.... Και σταμάτησε να έρχεται, ο φίλος μου πια, εφοριακός.... 

   Κάθε χρόνο για να πληρώνω την εφορία μου (ήταν περισσότερη από την "πραγματική" μου οικονομική δυνατότητα) αγόραζα λιγότερο εμπόρευμα, έτρωγα λιγότερο, "ζούσα" λιγότερο.... 
Μέχρι που συνειδητοποίησα, "τι "παίζει"....
Είχα καλοθρεμμένους φίλους που "πέρασαν" στο δημόσιο.
Με αυξήσεις, επιδόματα, ωριμάνσεις, χαριστικά δάνεια....
Γείτονες, που στα πρώτα χρόνια της "τακτοποίησης τους άλλαζαν γειτονιά, αυτοκίνητο, τάξη...

   Όλα αυτά όμως, όχι από ένα κράτος με πλούτο που τον μοίραζε με δικαιοσύνη, αλλά που τιμωρούσε όσους δεν πήγαν να "ενταχθούν", όσους δεν χειροκρότησαν με σημαίες....  Όσοι δεν ήταν ούτε πράσινοι αλλά ούτε και γαλάζιοι....
Έβλεπα, στο περιβάλλον μου, μέσα σ' ένα χρόνο, με κάθε "αλλαγή καθεστώτος", τα νέα "φυντάνια" να ξεπηδούν θρασύτατα, με τον αέρα του "Γ.... και Δέρνω",  του "Ξέρεις ρε, ποιός είμαι 'γω;".......

   Έβλεπα, "έξυπνους πολιτικούς" να κάνουν τεράστιες περιουσίες, να ζουν προκλητική ζωή, κάνοντας παρέα με τους "πραγματικούς" πλούσιους....
Άκουσα με οργή τη διαφορά μεταξύ νόμιμου και ηθικού....
Εβλεπα τη χώρα μου να μην έχει υποδομές.... Γιατί όλα τα έργα ήταν πρόχειρα,
χωρίς να εξυπηρετούν πραγματικές κοινωνικές ανάγκες, αλλά τις ανάγκες των  ευνοουμένων, ή επειδή είχαν καλή μίζα.  
Έργα βιτρίνας σκανδαλιστικά πανάκριβα, αλλά ακόμα και αυτά, μετά την  "υπουργική κορδέλα", να μετατρέπονται σε ρημαγμένα κουφάρια, άχρηστα πια  αφού επετέλεσαν τον σκοπό τους.

   Με συγχωρείτε, να σας ρωτήσω κάτι;
Οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, δεν ήταν για πραγματική χρήση;

   Γιατί δεν μας το λέγατε βρε κουτά να σας δώσουμε απευθείας τα χρήματα;
 
   Ήταν virtual reality (εικονική πραγματικότητα), για έναν εικονικό λαό;
Λοιπόν, ξέρετε κάτι, λυπάμαι αλλά έστω και αργά πρέπει να το μάθετε.   Δεν είμαστε εικονική πραγματικότητα. Είμαστε πραγματικοί άνθρωποι, πολίτες αυτής της έρημης χώρας. 

   Έχουμε πληρώσει τα πάντα... Πραγματική είναι και η οργή μας.  Πιο πραγματική δεν γίνεται.

Έβλεπα... αλλά δεν ήξερα... Δεν μπορούσα να φανταστώ...

Έβλεπα τον πλούτο να "ρέει" γύρω μου παντού, αρκετά χρόνια τώρα !

   Στις βίλες, οι περισσότερες αυθαίρετες! Ποιανού να πάει ο νους;  Τόσο θράσος;
Μόλις βγείς λίγο έξω από την πόλη.... Το ίδιο σκηνικό: Μια "τρύπα" στη πράσινη πλαγιά (δασική έκταση) του βουνού. Μια τρύπα τόση όσο το "αρχοντικό" με το ξυρισμένο περιθώριο ασφαλείας, για τις φωτιές.
Στις πισίνες που η επίσημη ονομασία τους είναι "δεξαμενές νερού".........

   Επειδή η αναζήτηση στη μνήμη μου και η καταγραφή των εγκλημάτων σας βλάπτει σοβαρά την υγεία μου, δεν γράφω άλλα.
 Άλλωστε ποιός ο λόγος;
Εμείς τα ξέρουμε και τα θυμόμαστε....
Εσείς τα ξέρετε και κάνετε ότι δεν τα θυμόσαστε.
Καταλαβαίνετε τώρα κ. υπουργέ, γιατί γίνομαι έξαλλη;
Καταλαβαίνετε κύριοι υπουργοί, γιατί δημιούργησα πίεση;

   Καταλαβαίνετε κύριοι βουλευτές γιατί δεν θέλουμε να σας βλέπουμε, να σας ακούμε;
Και βέβαια ΕΧΕΤΕ ΕΥΘΥΝΕΣ....  ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ είναι δικές σας και  ΜΟΝΟ, ΟΛΕΣ.
Τώρα κουράζεστε να αποδείξετε, με τα λόγια πάντα ότι..."δεν είσαστε ελέφαντες".
Όμως τίποτα δεν αποδεικνύεται με λόγια.... 
Με πράξη και αποτέλεσμα ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΜΕ  ΚΑΤΙ.

Έτσι ήταν, έτσι είναι.... έτσι θα είναι πάντα.
Οι νόμοι του Σύμπαντος δεν είναι βολικά νομοσχέδια της Βουλής σας, ανάλογα με τα όποια συμφέροντα.... 
Σταματήστε το παραμύθι, ζητήστε ταπεινά συγγνώμη για τα εγκλήματά σας,
και ΑΠΟΣΥΡΘΕΙΤΕ.....
Βγαίνοντας μην ξεχάσετε να επιστρέψετε ότι πήρατε ανέντιμα....
Θα είναι ίσως ή πρώτη σας φορά, που πραγματικά θα προσφέρετε υπηρεσία.

   Αποσυρθείτε, έκλεισε ο κύκλος σας.

   Όσο το καθυστερείτε κακό στον εαυτό σας κάνετε.
Α... καλά που το θυμήθηκα! Έχετε πολλές απορίες... Πως "δυνάμωσαν" τα άκρα.
Εσείς μας οδηγήσατε στα άκρα.
Αυτά τα άκρα που τόσο πολύ αναφέρεστε τελευταία...
Όχι στα άκρα θα πάμε, μόνο.... Τον ίδιο, τον διάολο θα ψηφίσουμε  ....
 Στο διάολο..... θα πάμε σε τελευταία ανάλυση, όσο μένετε πάνω από το κεφάλι μας...

Προσπαθείτε να μας τρομοκρατήσετε και όσο βλέπετε ότι δεν πιάνει, έχετε σκυλιάσει...

Πρέπει να σας πω ότι εμείς, σας χαζεύουμε.... Μας διασκεδάζετε...
Και σας ευχαριστούμε για αυτό.

Προσωπικά σας ευχαριστώ που δίνετε "τροφή" στα εγκεφαλικά μου κύτταρα και παράγουν κάτι..... 
Γιατί, άλλων, παράγουν μόνο.....

   Ευχαριστώ πολύ όσους  διαβάζουν αυτό μικρό αυθόρμητο πόνημα...

Πρέπει να πω, ότι,  μου "υπαγορεύτηκε" στο ύπνο μου.

   Ξύπνησα σαν το φάντασμα, σήμερα 1η του Μάη, στις 5.30, ήταν σκοτάδι ακόμα, άνοιξα το laptop και έγραφα.... Μονορούφι.

   Όταν τελείωσε, έκανα καφέ και γύρισα στο γραπτό να δω τι στο καλό έγραψα....
και αν θα ήταν "σωστό" να "βγεί", για να το διορθώσω....

   Άντε καλό Μάη νάχουμε.....

   Να λουλουδιάσουμε τις  καρδιές μας, να ευωδιάσουν οι ζωές μας....


Album