Στο ποτάμι του Μπόρνεο

Στου Μπόρνεο μιά φορά 
                               τη ζούγκλα,
γλυτώσαμε όντως στη ζούλα
μες στο ποτάμι με το καράβι,
σαν θαύμα τόχαμε προσλάβει
Με μια πολύ πυκνή ομίχλη
τραβούσαμε μπροστά στη τύχη…

Από ραντάρ και από τοιαύτα ;
ας μη μιλήσω τώρα άστα…..
(αργότερα είδαμε από δαύτα)

Ήταν τ’ Αγίου Στυλιανού,
γεμάτου ομίχλη πρωινού,

Διπλή μας σώνει σφυριξιά..*                *στην ομίχλη σημαίνει στρίβει το πλοίο αριστερά

«Τιμόνι όοοοολο αριιιιστερά»

εφώναξε ο καπταΔημήτρης,

και επιζήσαμε.... "εκ τύχης." 

            

Το άλλο πλοίο φορτωμένο
με αέριο γκάζι,  καργαρισμένο,
πάνω μας 'ρχόταν συστημένο..

Ένα φορτίο γαμημένο,
που σε μιά σύγκρουση δεν μένει
ρουθούνι, και θα περιμένει
τζάμπα η κοπέλα πάν' στο βράχο,
τον πιο "βρεγμένο," τον μονάχο,
που λέει ο στίχος του Ελύτη,
που την οργή μα και τη λύπη,
έκαν' τους ναύτες να ξεχνούνε,
τον δίσκο αυτόν όταν ακούνε....

Ο κίνδυνος πια σαν 'χε φύγει,
στη γέφυρα αυτοί οι λίγοι
που έζησαν την αγωνία,
σταυροκοπήθηκαν με βία,
και είπανε πως τυχεροί
ήταν οι κάτω οι πολλοί,
π' αμέριμνοι τη μουσική
άκουγαν παίζοντας ξερή,
πότε ανταλλάσοντας βλαστήμιες
ή κάνοντας άλλες ασχήμιες...

Κάθε Αγίου Στυλιανού,
μ’ ευγνωμοσύνη ταπεινού,
ευχαριστώ, πούχω σωθεί,
τον Άγιο που ήτανε εκεί !

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". αυτοβιογραφικό έμμετρο έργο του Οδυσσέα Ηβιλάγια σελίδa 108
e-mail: od.heavilayias@yahoo.com  / Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων k. mataraga 

perasma