Ένα Παράξενο Ζευγάρι

Η Φοβερή Ναυτία

Ναυτία είχα πολλά χρόνια
και νόμιζα θα είναι αιώνια.

Όταν χτυπάγαν σαν κανόνια,
πέρα εκεί στη νότιο Κίνα,                                        
τα κύματα τη λαμαρίνα,
κι ήθελε, λίγο να μπατάρει*,                                    *αναποδογυρίσει                                               
η κάτω βόλτα μ' είχε πάρει.

Ναυτία.... !
              Ξερνούσα πέντε μέρες,
και γλίτωσα ξυστά απ’ τις ξέρες*                            *ύφαλος                                                             
γιατί δεν έβλεπα μπροστά μου.

Μαύρα, τα χάλια τα δικά μου.

Με τον καιρό.... κι ως δια μαγείας,
δεν είχα αίσθημα ναυτίας.

Η λαμαρίνα πια... "μιλάει"
σε μένανε και μου "κολλάει"!

Για χρόνια... "γίναμε ζευγάρι".
Με "τύλιξε", τόχε καμάρι...

Άντρα σκληρό, κοτζάμ γομάρι,
καθώς με είχε συνεπάρει,
μ' έκανε "αρνάκι", σαν τη "στρίγγλα"
του Σαίξπηρ, και πάνω στη βίγλα
της γέφυρας,  να την κοιτάζω..., 
κι ούτε στιγμή να ησυχάζω. 

Σαν ήρωας σαιξπηρικός, 
αρνάκι, έγινα ο φτωχός...

Ακόμα και η μυρωδιά της,
που "έβγαινε"απ' το "μέικ απ"* της,        
σαν τα "ρολά" της βάζαν χρώμα,
έμεινε... και θυμάμαι ακόμα !


* Η Συντήρηση της λαμαρίνας: Μινιάρισμα και Βάψιμο



Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". αυτοβιογραφικό έμμετρο έργο 
του Οδυσσέα Ηβιλάγια  No 103 /  e-mail: od.heavilayias@yahoo.com / 

Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

__________________________________________________

πηγή

Album