Τι σύμπτωση... Να μιλάμε την ίδια γλώσσα με τον Όμηρο και τον Πλάτωνα !

Πόσοι είμαστε ?  Δυο... ? Τρεις... ? Χίλιοι δεκατρείς ?  

Όσοι... και νάμαστε, είμαστε πολλοί, είμαστε υπεραρκετοί. 

Εμείς,  οι θιασώτες της ουτοπίας...  

Ακούγεται πολύ, τελευταία, αυτή η περιγραφή, με ειρωνική διάθεση, για τις προσδοκίες μας να αλλάξουμε αυτό που ζούμε τα τελευταία χρόνια.

Να αλλάξουμε την προοπτική μας. 

Να βγούμε από τον εφιάλτη... 
Εμείς, που νομίζουμε ότι έχουμε αυτό το δικαίωμα.
Εμείς, οι ρομαντικοί ντε...   Ότι κυνηγάμε ανεμόμυλους... 

Έτσι μας λένε, οι ''έγκυροι'' μελετητές-αναλυτές, της κρίσιμης αυτής διαπραγματευτικής περιόδου που διανύουμε.

Δεν πειράζει... ας τους να λένε. 
Αφού ανοίξαμε τον 'ασκό του Αιόλου'... 
Ε, ας κυνηγήσουμε κι ανεμόμυλους !

Την καταλαβαίνουμε την αγωνία των λαών για ρίζες και ιστορία, είναι σεβαστή, όμως άλλο αυτό κι άλλο η εμπάθεια, η διαστρέβλωση και το ψέμα.  Ας είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί.

Θέλουμε δεν θέλουμε, η γερμανική εφημερίδα Die Welt, με το άρθρο της μας υποχρεώνει να πάμε πίσω στο χρόνο. Είναι γνωστή η προσπάθεια του  Jakob Philipp Fallmerayer, ενός ξενοφοβικού Αυστριακού ακαδημαϊκού του 19ου αιώνα, που είχε διατυπώσει τη θεωρία ότι οι «Έλληνες δεν είναι πραγματικοί Έλληνες» και επομένως δεν έχουν θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Είναι πολύ αργά βέβαια τώρα, να ενημερώσουμε ή να αποδείξουμε  στον καθηγητή Φαλμεραϊερ... και όχι μόνο, αλλά και σε οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο, ότι ''δεν είμαστε ελέφαντες''. 

Μπορούμε όμως να ενημερώσουμε, όλους όσους τραβάνε τέτοιο ζόρι -όχι τώρα... αλλά 2-3 αιώνες τώρα, μπορεί και περισσότερο, δεν παίρνουμε όρκο- ότι δεν μας ενδιαφέρει...

Μας ενδιαφέρει όμως αυτό που λέει, αυτό που τους είπε ο Ελύτης στην απονομή βραβείου Νόμπελ, που του έγινε: 

''Είμαστε οι μόνοι σ' ολόκληρη την Ευρώπη που έχουμε το προνόμιο να λέμε τον ουρανό "ουρανό" και τη θάλασσα "θάλασσα" όπως την έλεγαν ο Όμηρος και ο Πλάτωνας πριν δυόμισι χιλιάδες χρόνια.  Δεν είναι λίγο αυτό''. 

Είδες καμιά φορά, πως οι συμπτώσεις παραπλανούν ?
Άκου τώρα να δεις τι λέει στον κόσμο ο αλαζόνας Ελύτης... Να δηλώνει ότι η ράτσα έχει συνέχεια !  

Περιμένοντας να κουραστεί ο ξιφίας

Από την άλλη μας είπε πολλά, μας συγκίνησε ιδιαίτερα, η εμπνευσμένη παρομοίωση για τον Έλληνα Πρωθυπουργό που αλιεύσαμε στην εφημερίδα ''Πρώτο Θέμα'' από το άρθρο του Σταύρου Λυγερού:

''Πριν από ενάμιση μήνα ένας κοινοτικός παράγοντας έκανε ένα διαφωτιστικό, με βαθύτερο νόημα, σχόλιο.

«Θυμίζει το ψάρεμα του ξιφία, όταν δαγκώσει το αγκίστρι αντιστέκεται με όλες τις δυνάμεις του. Δεν μπορούν να τον βγάλουν αμέσως έξω. Γι’ αυτό ακολουθούν μία τακτική καταπόνησης μέχρι το ψάρι να εξαντληθεί. Τότε και μόνο τότε το τραβάνε πάνω».

Η επόμενη ερώτηση ήταν αναπόφευκτη: Πότε εκτιμά πως η “κυβέρνηση-ξιφίας” θα έχει εξαντληθεί; 

«Το βλέπω για το φθινόπωρο. Μέχρι τον Ιούνιο, οι θεσμοί θα υποβάλλουν τον Τσίπρα σε συνεχές σκωτσέζικο ντους για να σπάσουν την αντίστασή του. Επιδιώκουν με διαρροές, απειλές και υποσχέσεις να καταστήσουν σιγά σιγά μονόδρομο την πολιτικοψυχολογική προσαρμογή του στο πλαίσιο που μέχρι τώρα καταγγέλλει».

Όταν ο ίδιος παράγοντας ρωτήθηκε για τις πολιτικές επιπτώσεις της επιδιωκόμενης προσαρμογής, η απάντησή του ήταν κυνική: 

«Είναι πρόβλημα του Τσίπρα να αντιμετωπίσει την αριστερή αντιπολίτευση στο κόμμα του και τις όποιες κοινωνικές αντιδράσεις. 

Εάν καταφέρει να ρυμουλκήσει τον ΣΥΡΙΖΑ εκεί που ρυμουλκούν τον ίδιο, θα γίνει σταδιακά κανονικό κόμμα, θα πάψει να είναι μία επικίνδυνη πολιτική ανορθογραφία. Αλλιώς, ο Τσίπρας θα αναγκασθεί να συγκρουσθεί με την αριστερή πτέρυγα και να αλλάξει πολιτικούς συμμάχους. Υπάρχουν εφεδρείες γι’ αυτή την περίπτωση».

Στο ερώτημα πώς τα αφεντικά της Ευρωζώνης προεξόφλησαν ότι ο Τσίπρας δεν θα επέλεγε τη ρήξη, απάντησε: 

«Δεν το προεξόφλησαν. Γι’ αυτό και ακολούθησαν την τακτική της φθοράς κι όχι της μετωπικής σύγκρουσης. Απέφυγαν να τον στριμώξουν αμέσως. 

Πρώτον, επειδή φοβούνταν πως μπορούσε να προκηρύξει δημοψήφισμα και να θέσει την Ευρωζώνη αντιμέτωπη με δύσκολο δίλημμα. 

Δεύτερον, επειδή ήθελαν να τηρήσουν τα προσχήματα απέναντι σε μία νεοεκλεγμένη κυβέρνηση. Θα το κάνουν, όμως, το επόμενο διάστημα, επειδή διαπιστώνουν ότι με την πάροδο του χρόνου ο ίδιος ο Τσίπρας αυτοεγκλωβίζεται ολοένα και περισσότερο. Η συμφωνία έχει καταστεί γι’ αυτόν μονόδρομος, γεγονός που κλείνει κάθε εναλλακτικό δρόμο και ακυρώνει τη δυνατότητά του να απειλήσει τα συμφέροντα της άλλης πλευράς, ώστε να αποσπάσει κάποια ανταλλάγματα».

Τελειώνοντας το άρθρο ο κ. Λυγερός μονολογεί... 

''Ενάμιση μήνα μετά, οι κουβέντες αυτές αποκτούν ιδιαίτερο νόημα…''
____________________________________________________________________

* το άρθρο του Σταύρου Λυγερού δημοσιεύτηκε στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ την Κυριακή 14 Ιουνίου 2015

 Ουτοπία