Για τον Νόμο και το Δίκαιο
- »..Καθετί, που ζει, διαθέτει μία διαδικασία για να κυριαρχήσει μέσα στον χώρο, να καταλάβει μία θέση. Έπειτα, για να αυξηθεί και να πολλαπλασιαστεί.
Αυτή η διαδικασία, τής ενεργοποίησης ενός ζωντανού οργανισμού εναντίον των ενδιάμεσων εμποδίων, είναι εκείνη που ονομάζουμε πάλη. Ως προς την δικαιοσύνη, εγώ πιστεύω ότι το δίκαιο, κατά βάθος, είναι εκείνο το πράγμα, το οποίο μας συμφέρει..»
- »..Βέβαια, ονομάζουμε πάλη όλες τις συμπλοκές, επειδή αυτή είναι η ανθρώπινη ιδέα που πλησιάζει περισσότερο προς μιά τέτοιου είδους σχέση, η οποία –για εμάς– αποδίδει έναν νικητή και έναν νικημένο. Εάν δεν είχαμε μέσα στα βάθη τού μυαλού μας αυτή την σύλληψη, δεν θα μιλούσαμε για πάλη.
Η ύαινα, που καθαρίζει τα οστά ενός πτώματος, η αράχνη, που ρουφά μιά μύγα, δεν κάνουν κάτι περισσότερο ή λιγότερο απ’ ότι ένα καλοσυνάτο δέντρο που τραβά από την γη το νερό και τα άλατα, απαραίτητα για την ζωή του.
Ο αδιάφορος θεατής, όπως εγώ, βλέπει την ύαινα, την αράχνη και το δέντρο και τα εξηγεί στον εαυτό του.
Ο άνθρωπος της δικαιοσύνης ρίχνει μιά σφαίρα στην ύαινα, λειώνει με το υπόδημά του την αράχνη και κάθεται στην σκιά τού δέντρου και πιστεύει ότι έχει κάνει το καλό..»
- »..Ανάλογα με το πόσο ανέρχεται ο άνθρωπος, τόσο μεγαλύτερα γίνονται τα μέσα που διαθέτει για να ξεγελά τους κοινούς νόμους..»
- »..Ο νόμος είναι πάντα πιό σκληρός με τον αδύναμο. Βαραίνει αυτόματα πάνω στον εξαθλιωμένο. Είναι λογικό ο εξαθλιωμένος να μισεί από ένστικτο τον νόμο..»
- »..Σκεφτόταν ότι στην ζωή ούτε υπήρχε ούτε μπορούσε να υπάρξει δικαιοσύνη. Η ζωή ήταν ένα ταραγμένο και ασυνείδητο ρεύμα, όπου οι ηθοποιοί παρουσίαζαν μία τραγωδία που δεν κατανοούσαν, και οι άνθρωποι, έχοντας φτάσει σε κάποιο επίπεδο διανόησης, ατένιζαν την σκηνή με μιά ματιά συμπονετική και ευλαβική..»
Αυτή η διαδικασία, τής ενεργοποίησης ενός ζωντανού οργανισμού εναντίον των ενδιάμεσων εμποδίων, είναι εκείνη που ονομάζουμε πάλη. Ως προς την δικαιοσύνη, εγώ πιστεύω ότι το δίκαιο, κατά βάθος, είναι εκείνο το πράγμα, το οποίο μας συμφέρει..»
- »..Βέβαια, ονομάζουμε πάλη όλες τις συμπλοκές, επειδή αυτή είναι η ανθρώπινη ιδέα που πλησιάζει περισσότερο προς μιά τέτοιου είδους σχέση, η οποία –για εμάς– αποδίδει έναν νικητή και έναν νικημένο. Εάν δεν είχαμε μέσα στα βάθη τού μυαλού μας αυτή την σύλληψη, δεν θα μιλούσαμε για πάλη.
Η ύαινα, που καθαρίζει τα οστά ενός πτώματος, η αράχνη, που ρουφά μιά μύγα, δεν κάνουν κάτι περισσότερο ή λιγότερο απ’ ότι ένα καλοσυνάτο δέντρο που τραβά από την γη το νερό και τα άλατα, απαραίτητα για την ζωή του.
Ο αδιάφορος θεατής, όπως εγώ, βλέπει την ύαινα, την αράχνη και το δέντρο και τα εξηγεί στον εαυτό του.
Ο άνθρωπος της δικαιοσύνης ρίχνει μιά σφαίρα στην ύαινα, λειώνει με το υπόδημά του την αράχνη και κάθεται στην σκιά τού δέντρου και πιστεύει ότι έχει κάνει το καλό..»
- »..Ανάλογα με το πόσο ανέρχεται ο άνθρωπος, τόσο μεγαλύτερα γίνονται τα μέσα που διαθέτει για να ξεγελά τους κοινούς νόμους..»
- »..Ο νόμος είναι πάντα πιό σκληρός με τον αδύναμο. Βαραίνει αυτόματα πάνω στον εξαθλιωμένο. Είναι λογικό ο εξαθλιωμένος να μισεί από ένστικτο τον νόμο..»
- »..Σκεφτόταν ότι στην ζωή ούτε υπήρχε ούτε μπορούσε να υπάρξει δικαιοσύνη. Η ζωή ήταν ένα ταραγμένο και ασυνείδητο ρεύμα, όπου οι ηθοποιοί παρουσίαζαν μία τραγωδία που δεν κατανοούσαν, και οι άνθρωποι, έχοντας φτάσει σε κάποιο επίπεδο διανόησης, ατένιζαν την σκηνή με μιά ματιά συμπονετική και ευλαβική..»
* Πίο Μπαρόχα υ Νέσσι (Pío Baroja y Nessi), Πολύ καλός παρατηρητής της ζωής και πίστευε ότι η δράση είναι το παν. Πικρός, απαισιόδοξος, χιουμορίστας, αντικληρικός και αντιδημοκράτης και οι περιγραφές των χαρακτήρων του είναι διεισδυτικότατες. Αποφεύγει το κήρυγμα και αφήνει τον αναγνώστη να βγάλει μόνος του τα συμπεράσματά του.
Ανδρας οξυδερκής καιθαρραλέος, ασυμβίβαστος και επαναστατικός, άνθρωπος ευφυής και τολμηρός, με πολλά και ποικίλα ενδιαφέροντα, χρησιμοποίησε τον ήρεμο – αλλά επαρκώς στηλιτευτικό – λόγο του προσπαθώντας να αφυπνίσει τις λαϊκές μάζες και να τις υποκινήσει σε ενεργό δράση, ώστε με κάθε πρόσφορο μέσο να επιχειρήσουν να αντιμετωπίσουν και να επιλύσουν τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα εκείνης τής ταραγμένης εποχής.
Ο Βάσκος στοχαστής και συγγραφέας υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς μυθιστοριογράφους της «Γενιάς τού 1898» στην ιβηρική χερσόνησο. Σπούδασε ιατρική και άσκησε για δυο χρόνια το ιατρικό επάγγελμα. Ασχολήθηκε μετά με επιχειρήσεις και επιδόθηκε ύστερα στην δημοσιογραφία. Αντιμετώπισε την ύπουλη αντίδραση τής «άρχουσας τάξης», η οποία φρόντισε ώστε να εμποδιστεί η κυκλοφορία των βιβλίων του και να περιοριστεί η απήχηση τού συγγραφικού έργου του στο ευρύ αναγνωστικό κοινό
* οι στοχασμοί του Μπαρόχα στην outopia:
. Ισπανική Πραγματικότητα
Ουτοπία
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.