 |
| Πίνακας, Φωτεινή Πέτρου |
Στοχασμοί... για την Ζωή
- »..Η συνακόλουθη σκέψη, προς την οποία εγώ βάδιζα, ήταν ότι ενώπιον τής ζωής δεν υπάρχουν, παρά δύο πρακτικές λύσεις για τον γαλήνιο άνθρωπο: η ή αποχή και η αδιάφορη ενατένιση των πάντων ή η περιορισμένη εντός ενός μικρού κύκλου δράση. Δηλαδή, το ότι μπορείς να διακατέχεσαι από έναν δονκιχωτισμό εναντίον μιας ανωμαλίας, αλλά είναι παράλογο να τον διαθέτεις εναντίον ενός γενικού κανόνα..»
- »..Εάν η ζωή ήταν τόσο ισχυρή, ώστε να μας παράσερνε, η διαδικασία τής σκέψης θα ήταν ένα θαύμα, κάτι σαν το σταμάτημα και το κάθισμα ενός οδοιπόρου κάτω από την σκιά ενός δέντρου, κάτι σαν την είσοδο σε μιά όαση ειρήνης. Αλλά η ζωή είναι ανόητη, χωρίς συναισθήματα, χωρίς συμβάντα, τουλάχιστον εδώ και – πιστεύω – σε κάθε μέρος, ενώ η σκέψη γεμίζει από τρόμους, ως ανταμοιβή για την συναισθηματική στειρότητα τής ύπαρξης..»
- »..Πολλές φορές φανταζόταν ότι στην ζωή του υπήρχε ένα παράθυρο ανοιχτό προς μία άβυσσο. Κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο, ο ίλιγγος και ο τρόμος καταλάμβαναν την ψυχή του..»
- »..Η ζωή έχει γίνει πεντακάθαρη. Η αξία τού χρήματος αυξάνεται. Η αστική νοοτροπία εξαπλώνεται μέσω τής δημοκρατίας. Ήδη είναι αδύνατο να βρεις ποιητικές γωνιές στο βάθος ενός στριφογυριστού παραδείσου. Δεν υπάρχουν, πια, εκπλήξεις..»
- »..Η ζωή είναι μία συνεχής πάλη, ένα σκληρό κυνήγι, μέσα στο οποίο ο ένας καταβροχθίζει τον άλλον: τα φυτά, τα μικρόβια, τα ζώα..»
- »..Η επιθυμία, ο πόθος για ζωή, είναι τόσο ισχυρά στο ζώο, όσο είναι και στον άνθρωπο. Στον άνθρωπο μεγαλύτερη είναι η κατανόηση. Όσο περισσότερο κατανοεί, τόσο λιγότερο ποθεί. Αυτό είναι λογικό, και – επιπλέον – επαληθεύεται από την πραγματικότητα. Η όρεξη για γνώση αφυπνίζεται στα άτομα που εμφανίζονται στα τέλη μιας εξέλιξης, όταν ατονεί το ένστικτο για ζωή.
Ο άνθρωπος, τού οποίου η ανάγκη είναι η γνώση, είναι σαν την πεταλούδα που σπάζει την χρυσαλίδα γιά να πεθάνει..»
Το υγιές, ζωντανό, δυνατό άτομο δεν βλέπει τα πράγματα όπως είναι, επειδή δεν το συμφέρει. Βρίσκεται μέσα σε μιά παραίσθηση. Ο Δον Κιχώτης, στον οποίον ο Θερβάντες* θέλησε να προσδώσει έναν αρνητικό χαρακτήρα, αποτελεί ένα σύμβολο κατάφασης προς την ζωή. Ο Δον Κιχώτης ζει περισσότερο από όλα τα γνωστικά άτομα που τον περιτριγυρίζουν, ζει περισσότερο και με περισσότερη ένταση από τους άλλους..»
Το άτομο ή ο λαός, που θέλει να ζήσει, τυλίγεται στα σύννεφα όπως οι αρχαίοι θεοί όταν εμφανίζονταν στους θνητούς. Το ένστικτο τής ζωής χρειάζεται την φαντασία για να επιβεβαιωθεί. Η επιστήμη, τότε, το ένστικτο τής κριτικής, το ένστικτο τής επαλήθευσης, οφείλει να βρει μιά αλήθεια: την ποσότητα ψεύδους που είναι απαραίτητη για την ζωή. Γελάτε; »
* Μιγκέλ δε Θερβάντες (Miguel de Cervantes): ο συγγραφέας τού ισπανικού αριστουργήματος «Δον Κιχώτης». ________________________________________________________________
Επιλογή και μετάφραση:Αθανάσιος Α. Τσακνάκης
Στην ιερή μνήμη τής φιλτάτης και φιλόξενης Κάρμεν Λαρρανιάγα
* Πίο Μπαρόχα υ Νέσσι (Pío Baroja y Nessi) Χαρακτήρας ασυμβίβαστος και επαναστατικός, άνδρας οξυδερκής και θαρραλέος, άνθρωπος ευφυής και τολμηρός, με πολλά και ποικίλα ενδιαφέροντα, χρησιμοποίησε τον ήρεμο – αλλά επαρκώς στηλιτευτικό – λόγο του προσπαθώντας να αφυπνίσει τις λαϊκές μάζες και να τις υποκινήσει σε ενεργό δράση, ώστε με κάθε πρόσφορο μέσο να επιχειρήσουν να αντιμετωπίσουν και να επιλύσουν τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα εκείνης τής ταραγμένης εποχής.
Θεωρείται ένας πολύ καλός παρατηρητής της ζωής και πίστευε ότι η δράση είναι το παν. Πικρός, απαισιόδοξος, χιουμορίστας, αντικληρικός και αντιδημοκράτης και οι περιγραφές των χαρακτήρων του είναι διεισδυτικότατες. Αποφεύγει το κήρυγμα και αφήνει τον αναγνώστη να βγάλει μόνος του τα συμπεράσματά του.
Ο Βάσκος στοχαστής και συγγραφέας γεννήθηκε στον Άγιο Σεβαστιανό τής Χώρας των Βάσκων, στα 1872, και απεβίωσε στην Μαδρίτη, στα 1956, ενώ υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς μυθιστοριογράφους της «Γενιάς τού 1898» στην ιβηρική χερσόνησο. Σπούδασε ιατρική και άσκησε για δυο χρόνια το ιατρικό επάγγελμα. Ασχολήθηκε μετά με επιχειρήσεις και επιδόθηκε ύστερα στην δημοσιογραφία. Γρήγορα αντιμετώπισε την ύπουλη αντίδραση τής «άρχουσας τάξης», η οποία φρόντισε ώστε να εμποδιστεί η κυκλοφορία των βιβλίων του και να περιοριστεί η απήχηση τού συγγραφικού έργου του στο ευρύ αναγνωστικό κοινό.
Οι εμφανώς αντιεκκλησιαστικές πεποιθήσεις του, ιδιαίτερα προκλητικές για τον βαθύτατα θρήσκο λαό τής ιβηρικής χερσονήσου, συνέβαλαν στη μείωση τής δημοτικότητάς του, και τη σκέψη του, τελικά, ελάχιστα δημοφιλή.
* οι στοχασμοί του Μπαρόχα στην outopia:
. Ισπανική Πραγματικότητα
Ουτοπία
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.