Ταξί πήρα να προφτάσω...

   
   Το πλοίο στην Αμερική,
   στείλανε για επισκευή
   απ' τα γραφεία οι κουστουμάτοι
   οι ιδιοκτήτες οι χλιδάτοι.

   Είχε δυο τρύπες ο γκαζάς*                   *πετρελαιοφόρο πλοίο
   και θα μας έπνιγε εμάς.
   Τους τόπε ο καπτα-Μεμάς
   και έτσι τ' αποφασίσαν,
   αφού πρώτα τον βρίσαν
   λές κι έφταιγε αυτός,
   που ο φαταούλας μουλωχτός,
   ο εφοπλιστής, πήρε σαπάκι,
   πολύ μη δώσει παραδάκι.

   Εκεί ένα βράδυ... στο Πλεϋμπόι,                            
   με πήγαν κάποιοι απ' το σόι,
   ''εξαμερικανισμένοι'',
   όπου φιγούρα οι καημένοι
   μου κάναν με τις πόρσε
   και με τα πέρα - δώθε,
   σε ακριβά χλιδάτα στέκια,
   ξεχνώντας την παλιά ανέχεια....

  
  Ήρθαμε με το καράβι
   το προηγούμενο το βράδυ,
   (απ' των ''μπάνις''* το συμβάν),        *bunnies, κουνελάκια
   απ' το Καράτσι, Πακιστάν...
   στο Νιου το Τζέρσεϋ, Χομπόκεν*...

 
  Την τρίτη μέρα, “όλα μπρόκεν”*                        *σπασμένα
   ξεφώνισε ο Αμερικανο-γερμανός,
   που ήταν μέγας και τρανός
   στην εταιρεία του πλοίου,
   και το ποιόν του οποίου
   έλεγε...  πρώην κακοποιός.

   ''Ηδονισμένος'', χαρωπός
   ξυπνώ, και τη βαλίτσα μπρος,
   βγάζω να την γεμίσω...  
   Πριν λίγο, ''θα σε χύσω'',
   στα ναυτικά "σε ξεμπαρκάρω",
   μούπε...  και,  για την Πάρο,
   σε αεροπλάνο... αυτό το κάρο, 
   (έτσι αυτοί λεν τ' αυτοκίνητο)
   σε πάει ως ανεπιθύμητο...
   Στην εταιρία να επιστρέψεις,
   εσύ ποτέ δεν θα μπορέσεις........
  

   Μόνο, θα τον αφήσω,
   α-σύμμαχο τον καπτά Μήτσο
   μα είπα στο χοντρό λοστρόμο
   να κάνει κει τον αστυνόμο,
   να τον προσέχει όπως εμένα...
   
   Μου χρώσταγε, απ' τα γραμμένα
   μέσα στις λίστες, οβερτάγια*,           *ναυτ. υπερωρίες (overtime)
   πούβαζα του παλιοκανάγια.

   Δεν ήταν μόνο απ' τα οφίτσια
   όπου μας χέσαν για τα βίτζια,
   για τα βαρούλκα, τα σπασμένα
   πούπρεπε νάχουμε ανοιγμένα,
   να μην μπορέσει να τα σπάσει,
   ο πάγος....
               ...τέσσερα είχε φτάσει,
   υπό μηδέν κι είχε περάσει
   το υπαίθριο το θερμόμετρο,
   και κείνο το βλακόμετρο,
   ο ναύτης που 'χα αφήσει
   να ''βλέπει'',  είχε αμελήσει,
   γιατί άρχισε καυγάδες
   με δύο νταγλαράδες,
   δυό κωλοπαιδαράδες,
   που ήταν “πέην ιν δε ας,*             *Pain in the ass (ενοχλητικότατοι)
   αφότου ήρθαν στο Μαδράς...

  Ο ταξιτζής της διασποράς
   απέναντι στη Νέα Υόρκη,
   με τζιπ σαν τα Τσερόκι,
   με πήγε στον αερολιμένα,
   ''...ο  Λα Γκουάρντια'',*                          *LaGuardia Airport, New York
                          λέει σε μένα... 

   Μιά συνοδός (μαλλί με χένα)
   ρωτάει τι θέση στ' αροπλάνο*          *αεροπλάνο
   γουστάρω...
                        ....για να κάνει πλάνο...
   Τους ώμους σήκωσα επάνω,
   λες κι ήξερα 'γώ τι να κάνω !

   Της λέω, ''δίπλα σε μιά κούκλα...'',
   μπας και ξεχάσω τη μπουρούχα
   μαρκόναινα...
                               ..... που 'τρωγα στη μάπα
   και κοροϊδευτικά τη λέγαν φράπα....

   
   Στο ταμπελάκι της στο πέτο
   της συνοδού, ''Πιλάλα''* σκέτο,                   *τ' όνομα της
   έγραφε,    και την εταιρεία.

   Έμοιαζε κάπως στη Μαρία
   την λυγερή καμαροτίνα,
   που έφυγε πριν ένα μήνα.

    Πριν φύγει όπως και 'γω, για Αθήνα,
   μια ιστορία με κάποια Λίλη,
   μας διάβαζε, απ' τον Πιτιγκρίλι,*               *Τολμηρός Ιταλός συγγραφέας  
   πως γάμπες είχε σαν τορπίλες
   μιά απ' τις δικές του ηρωίδες.
   
   Αυτό μου ήρθε... σε καλό μου!
   γιατί στο διπλανό μου
   το κάθισμα,   ήτανε μία,
   φτυστή απ' την μυθιστορία
   του Ιταλού του συγγραφέα,
   με μίνι κι όλα τα ωραία...

   Της λέω, ..."ξέρεις κει που πάς
   εβγήκε κάποιος γαλονάς,*                        *Πατακός
   κι έκανε νόμο πως αν φοράς
   το μίνι.....
                  .....έχοντας έξω τις τορπίλες
   τις τορνευτές σου τις καμπύλες,
   θα σε συλλάβει για εμπρηστή''.

   
   Ακούω φωνή του φροντιστή,
   ''τα πασαπόρτια για Αθήνα''...

   Τ' αεροπλάνο φίνα
   προσεδαφίστηκε και τώρα
   δεν έβλεπα εγώ την ώρα,
   σε ''κείνη'' να τηλεφωνήσω...               
   να πω δεν θα την ξαναφήσω
   και πως μαζί της πια θα ζήσω.
  
   Μα ξέχασα ν' αναφερθώ,
   ή το αμέλησα εν σκοπώ,
   περί ''αυτής'' κάτι να πω.
  
   Μια αμαρτία έναν καιρό,
   δυό μήνες πριν το μπάρκο αυτό.

   Τη λαμαρίνα είχα δαγκώσει,
   με κάποια Ελένη Θεοδόση,
   κι ερχόμουνα αποφασισμένος,
   να γίνω ένας ''λογοδοσμένος
   μα κερατάς και ζημιωμένος,
   βγήκα όπως πάντα προδομένος...

   
    Αλλ' είχα μείνει... 
                             ...στα πασαπόρτια
   
    όπου δυο φίλους κάναν τόπια
    οι μπάτσοι για μαριχουάνα,
    που τους πασάρησε μιά Άννα,
    μέσα σε μία ''κούκλα''....

    Μ' ένα καιρό βροχή και μούχλα,
    πήρα ταξί για να προφτάσω
    πριν κοιμηθεί, εγώ, να φτάσω
    σε μέρος νάχει ησυχία,
    να της ''μιλήσω με λατρεία,
    σαν της  τηλεφωνήσω...

    Περίπτερα θα τ' αποκλείσω...
    κι έτσι γραμμή... Κεφαλληνίας,
    σε ένα ''στέκι αμαρτίας''.

    Πήρα από κει πολλές φορές
    μα άκαρπες όλες αυτές.
    Σκέφτηκα την κολλητή της..
    Αυτά που μούπε..
                                  .... καταλύτης...

   Μιά βρισιά στο κενό θα ρίξω
   τ' ακουστικό όταν θ' αφήσω,
   πάν' στο γραφείο στην υπόγα,
   στην γκαρσονιέρα του Δόβα,
   που μου 'χε δώσει το κλειδί, 
   πριν πάει Αγγλία για σπουδή.

 ''....πάει, πέταξε πια το πουλί !''
   η φίλη της μου είχε πει
   μη κρύβοντας κάποια χολή..

   ''Αυτή που πίστευες ''καλή''
   φέρθηκε άτιμα πολύ...
   την έπεσε στο γκόμενό μου
   ξέροντας πως απ' τον πεθερό μου,
   αυτός, κληρονομάει τσιφλίκια''.
   
   Ακούει κι αυτή τα φοκιλίκια.*                 *βρισιές
   
   Με τραίνο για την Ειδομένη,
   κυνηγημένος την επομένη,
   να βγω θέλω απ' τα σύνορα
   και να ξεχάσω γρήγορα.

   Σε έδαφος Ελληνικό,
   τον τελευταίο αυτό σταθμό,
   αφήνοντας.... 
                         ένα σκοπό
   άκουσα,  λίγο κλαψερό,
   π' έλεγε:
   πουν' η αγάπη..;
   γλυκειά μου αγάπη
   να μας ζεστάνει στη παγωνιά...
   ......................
   ...πούχες λουλούδια μες την καρδιά..
__________________________________________________

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". αυτοβιογραφικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 115 / e-mail: od.heavilayias@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga


* Playboy Λέσχη :  Άνοιξε στο Σικάγο το 1960, ενώ αργότερα υπήρξαν και κλαμπ στη Νέα Υόρκη, Ατλάντα, το Λος Άντζελες, το Ντιτρόιτ, Σαν Φρανσίσκο, Βοστόνη, Des Moines, Κάνσας Σίτι, και το St Louis. Υπήρχαν θέρετρα Playboy Club στην Τζαμάικα, New Jersey, και αλλού.


'πουν' η αγάπη..;     

πηγή

  Utopia