Αόρατες Πηγές Ισχύος, Γιατί μένουν Κρυφές ; μέρος 3ο

μέρος 3ο

Ενέργεια και Ίαση από

Ανενεργές (;)  Ανακαλύψεις και Εφευρέσεις, 

7.  Η ΟΡΓΟΝΗ και ο  ΣΥΣΣΩΡΕΥΤΗΣ της

Η Οργόνη είναι μια ενέργεια η οποία ήταν γνωστή, από τα αρχαία χρόνια(!).  Ο Ράιχ  την περιγράφει:

Η οργόνη είναι ο Αιθήρ των αρχαίων Ελλήνων, ενώ έχει σημαντικές ομοιότητες με το Τσι των Κινέζων, το Πράνα των Ινδών τη βιοενέργεια της ζωής. Υπάρχουν ομοιότητες με το στοιχείο Ακάσα (Akasha) των ανατολικών πολιτισμών, το βιόπλασμα των σοβιετικών (φωτογραφία Κίρλιαν), το Μάνα των κατοίκων στα νησιά της Χαβάης και τα βιοφωτόνια, τη συγκλονιστική ανακάλυψη τού Γερμανού θεωρητικού φυσικού Άλφρεντ Ποπ, με τα οποία ασχολούνται σήμερα πολλά επιστημονικά ινστιτούτα σε όλο τον κόσμο.

   Όταν ο Wilhelm Reich, M.D., (1897-1957) μετακόμισε απ’ την Ευρώπη στην Σκανδιναβία και στην Αμερική, άφησε πίσω του μια σειρά από εξαγριωμένους ειδικούς σε κάθε πεδίο που εξερεύνησε, στην ψυχιατρική, την πολιτική, τη σεξολογία, τη βιολογία, τη μικροσκοπία και την έρευνα για τον καρκίνο. 

   Η δουλειά του οδήγησε σε μια ενοποιητική ανακάλυψη, μία δίχως μάζα, παλλόμενη ζωτική ενέργεια, την οποία ονόμασε οργόνη, επειδή την ανακάλυψε σε ζωντανούς οργανισμούς πριν ανακαλύψει ότι διαποτίζει επίσης την γήινη ατμόσφαιρα.

   Ο ζωή του Reich τελείωσε στη φυλακή μετά από μια παρατεταμένη σύγκρουση με την Επιτροπή Τροφής και Φαρμάκων (FDA) των Η.Π.Α. 

   Τα βιβλία και οι σημειώσεις του κάηκαν από ομοσπονδιακούς υπαλλήλους, επειδή η FDA είχε ξεσηκώσει ένα ζήτημα εναντίον της χρήσης για θεραπεία του συσσωρευτή οργόνης του. 

   Ο συσσωρευτής είναι ένα κουτί φτιαγμένο από στρώματα οργανικών και ανόργανων υλικών· πειράματα με αυτόν παρουσιάζουν ανώμαλα αποτελέσματα. Μια ασυνήθιστη αύξηση της θερμοκρασίας μέσα στον συσσωρευτή, υποδεικνύει περιορισμούς στον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής. 

   Άσχετα αν η συγκεντρωμένη οργόνη μπορεί να δώσει λύση σε προβλήματα υγείας, ο συσσωρευτής προκαλεί ανοικτά την κατεστημένη επιστήμη.

Ο Ράιχ διδάχθηκε από τον πατέρα της ψυχανάλυσης, τον Φρόιντ, την ψυχαναλυτική τεχνική.   

Όμως γρήγορα άρχισε να αποβάλλει όσα έβλεπε ότι δεν βοηθούσαν τους ασθενείς του και να εισάγει νέες ιδέες και πρακτικές που βοηθούσαν στη θεραπεία των ανθρώπων.  

Αφήνοντας πίσω του τις αφηρημένες ψυχαναλυτικές θεωρίες και πρακτικές, εισέρχεται με πλούσια εφόδια κλινικών παρατηρήσεων και εργαστηριακών γνώσεων στο χώρο τής πραγματικής επιστήμης, μελετώντας την  (ηλεκτρο)-φυσιολογία του οργανισμού.   Βρήκε ότι η  βιοηλεκτρική ενέργεια  (τότε δεν ήξερε τίποτα για την οργόνη), εκφράζεται με τέσσερα στάδια κατά τη σεξουαλική πράξη. 

Τη μηχανική ένταση, 
την ενεργειακή φόρτιση, 
την ενεργειακή εκφόρτιση και 
τη μηχανική χαλάρωση.

Με τις μετρήσεις  άρχισε να αντιλαμβάνεται όλο και πιο καθαρά, ότι η λιμπιντική ενέργεια  του Φρόιντ ήταν αληθινή βιοηλεκτρική ενέργεια.   Η ύπαρξή της είχε επιβεβαιωθεί ύστερα από εκατοντάδες πειράματα.   Ο Ράιχ, με τα ίδια πειράματα βρήκε ότι η ηδονή και το άγχος έχουν υπόστρωμα και κινητήρια δύναμη, την ίδια βιοηλεκτρική ενέργεια.   Παρατήρησε ότι: 
.  Η βιοηλεκτρική ενέργεια, όταν ρέει από το κέντρο του οργανισμού προς την περιφέρεια και ειδικά προς το δέρμα, τότε βιώνεται ως ηδονή. 
.  Όταν κινείται από την περιφέρεια προς το κέντρο του οργανισμού, τότε βιώνεται ως άγχος!

Η λίμπιντο  λοιπόν  (Λίμπιντο σε κοινή χρήση του σημαίνει σεξουαλική επιθυμία),  δεν είναι μια κάποια θεωρητική σύλληψη σκέφτηκε ο Ράιχ. Είναι αληθινή ενέργεια.  ________________________________________________________________

του Βίλχελμ Ράιχ, M.D.

  «Επειδή ο καλύτερος τρόπος εισαγωγής σε ένα νέο χώρο γνώσης είναι η περιγραφή της διαδικασίας από την οποία προέκυψε, θα προσπαθήσω να εισάγω τον αναγνώστη στον οργονομικό λειτουργισμό παρουσιάζοντας την ομοιογένεια των αποτελεσμάτων τα οποία έχουν ληφθεί τα περασμένα τριάντα χρόνια.

Ο Χώρος της Ψυχής δεν ανήκει στο Υπερφυσικό

   »Η ανάπτυξη του συστήματος της λειτουργικής σκέψης ξεκίνησε από μία αναπόδεικτη πεποίθηση: 

Η ανθρώπινη συγκινησιακή ζωή δεν έχει υπερφυσική προέλευση. Εντοπίζεται μέσα στα όρια της φύσης και μπορεί να διερευνηθεί.  Όπως όλη η υπόλοιπη φύση, υπακούει τους λειτουργικούς νόμους της ύλης και της ενέργειας.

   Η πεποίθηση αυτή χρειάστηκε να παλέψει με δύο γιγαντιαία γεγονότα, με τα οποία βρισκόταν σε αντίθεση:

   Οι νόμοι των φυσικών φαινομένων όπως αποκαλύφθηκαν από τη χημεία, τη φυσική και τα μαθηματικά δεν μπορούν να έρθουν σε συμφωνία με τις λειτουργίες που χαρακτηρίζουν τη συγκινησιακή ζωή.  Από λειτουργική σκοπιά, η μηχανιστική υλική άποψη της φύσης καλύπτει μόνο τα μη ουσιώδη βασίλεια της ζωής.

   Για τη συντριπτική πλειοψηφία της ανθρωπότητας, ο ευρύτερος χώρος των συγκινήσεων, των αισθήσεων, των φιλοσοφιών και των τρόπων ζωής έχει συνδεθεί γερά με μυστικιστικές, υπερφυσικές δυνάμεις οι οποίες, με τον έναν ή άλλο τρόπο, βασίζονται στην ιδέα μιας θεϊκής οντότητας η οποία υπάρχει έξω από το εύρος των προσλαμβανουσών παραστάσεων. 
   Η άποψη αυτή αντιβαίνει στην άποψη ότι η συγκινησιακή ζωή του ανθρώπου εντοπίζεται εντός της σφαίρας των κατανοήσιμων φυσικών διεργασιών.

   Έτσι πριν ακόμα ξεκινήσει να λειτουργεί αποτελεσματικά, η τεχνική της λειτουργικής σκέψης προσέκρουσε στα άκαμπτα τείχη των δύο συστημάτων σκέψης που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος, δηλαδή: 

   .  του μηχανικισμού (υλισμός, ατομισμός, χημισμός κ.λπ.) και 

   .  του μυστικισμού (ιδεαλισμός, μεταφυσική, πνευματισμός κ.λπ.), τα οποία έχουν αναπτυχθεί εδώ και αρκετές χιλιάδες χρόνια ενώ υποστηρίζονται από πανίσχυρους κοινωνικούς οργανισμούς.

   Δεν υπήρχε θέμα να δημιουργηθεί μια καθαρά φιλοσοφική βάση για την αποδώ πλευρά της συγκινησιακής σφαίρας της ζωής.   Κάτι τέτοιο δεν θα έλυνε τίποτα και, αργά ή γρήγορα, θα είχε σιωπηλά εξαφανιστεί. 

   Υπήρχε μόνο ένας δρόμος να ακολουθηθεί και αυτός ήταν να ξεκινήσει η άμεση παρατήρηση των φυσικών φαινομένων και οι παρατηρήσεις αυτές να εξηγηθούν με λογική ανάλυση.  

   Οι λέξεις «λειτουργία» και «λειτουργικός» χρησιμοποιούνταν εκείνη την εποχή αλλά δεν έλεγαν τίποτα σχετικά με το βασικό πρόβλημα. Αντιθέτως, συχνά μπέρδευαν, όπως για παράδειγμα ισχύει στην περίπτωση της ψυχιατρικής, όπου οι «λειτουργικές» ασθένειες θεωρούνταν αποκυήματα της «φαντασίας». Υπήρχε δε ένα βαθύ, αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ ιατρικής και φυσικής αντίληψης ως προς το τι είναι «λειτουργικό».

Η Φυσική Λειτουργικότητα είναι στην ουσία Ενεργειακή Διαδικασία 

   »Οι αρχαίοι Έλληνες παρατηρητές της φύσης θεωρούσαν ότι ο άψυχος κόσμος ήταν γεμάτος με μια ουσία σε κίνηση.  Υπήρχε μια επικρατούσα άποψη ότι τα πάντα κινούνται, «τα πάντα ρει». Η βασική αυτή άποψη υπάρχει ακόμα στη σημερινή φυσική έρευνα. 

   Η «κίνηση» και η «ενεργειακή διαδικασία» είναι αχώριστες επειδή η κίνηση, δηλαδή η υπέρβαση του κενού, προϋποθέτει μια δύναμη που ωθεί την ύλη.

   Έξω από τη σφαίρα της ζωής του ανθρώπου, στην έμβια και άβια φύση, συναντάμε έναν λειτουργισμό που χαρακτηρίζεται από μεγάλη απλότητα, η οποία μαζί με τη διαφάνεια των φυσικών φαινομένων έχει από τα βάθη των αιώνων κάνει τους μεγάλους ποιητές φιλοσόφους να μιλούν για την ευγένεια και απλότητα της φύσης. Ο νόμος της φύσης χαρακτηρίζεται από:

   .  την κοινή αρχή λειτουργίας που επικρατεί και διαποτίζει πολύ διαφορετικούς τομείς (όπως την έλξη, τον παλμό, το αγγειακό σύστημα).

   .  τις μεταβλητές της αρχής λειτουργίας, καθεμιά των οποίων με τη σειρά της μπορεί να γίνει κοινή αρχή υψηλότερης τάξης.

   .  τη συνένωση μεγάλων ή μικρών ομάδων μεταβλητών σε μία λειτουργική ενότητα που έχει κοινή αρχή λειτουργίας (οργανισμοί, ζωικά και φυτικά είδη κ.λπ.).

   Η διαίρεση του σπόρου σε ρίζα και βλαστό και στη συνέχεια του βλαστού σε κλαδιά, των κλαδιών σε μικρότερα κλαδιά και των μικρότερων κλαδιών σε μίσχους φύλλων· 

   Η διαίρεση του νευρικού και του αγγειακού συστήματος των ζώων· 

Η διαίρεση του ωαρίου σε κύτταρα, που στη συνέχεια συνενώνονται σε διάφορα όργανα και η ομαδοποίηση των οργάνων στη λειτουργική ενότητα του οργανισμού είναι όλα απλές, καθόλου περίπλοκες λειτουργίες. 

   Αυτό δεν σημαίνει ότι οι διαδικασίες διαίρεσης δεν είναι πολυάριθμες ή πολυποίκιλες ή ότι οι πολλές λειτουργίες των ζωντανών οργανισμών δεν είναι δύσκολο να γίνουν κατανοητές. Φυσικά και είναι. Αλλά δεν είναι περίπλοκες με την έννοια του μπλεγμένου, του αδιαφανούς, του αδιάλυτου.

   Για παράδειγμα, με εξαίρεση το ανθρώπινο ζώο και τους θεσμούς του, δεν υπάρχει στο ζωικό βασίλειο ή την ανόργανη φύση κατάσταση που θα μπορούσε κάποιος να ονομάσει καταπίεση με τη βιολογική έννοια του όρου, ενώ ο άνθρωπος την γνωρίζει πολύ καλά εδώ και χιλιάδες χρόνια. 
   Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η «καταπίεση» ή οι «συγκρούσεις εξουσίας» είναι ένα πρωταρχικό θέμα οπουδήποτε στη φύση πέρα από τη σφαίρα της ανθρώπινης ύπαρξης.

   Κατά τη διερεύνηση του θέματος, ο οργονομικός λειτουργισμός δεν ξεκίνησε με πρόθεση να λύσει το «αίνιγμα της ανθρώπινης δυστυχίας».  
   Ωστόσο, κατά την εξέλιξή του, ανακαλύφθηκε μια «παραξενιά» στον τομέα της διαμόρφωσης του ανθρώπινου χαρακτήρα, που δεν έχει όμοιά της πουθενά στη φύση. 

   Ήταν λογικό να αναρωτηθώ αν αυτό το ειδικά ανθρώπινο είδος λειτουργικότητας αποτελεί τη βάση όλων των φιλοσοφιών που αποδίδουν στον άνθρωπο μια «ιδιαίτερη» θέση θεωρώντας τον «εκλεκτό» και αυστηρά διαχωρισμένο από τα υπόλοιπα ζώα, στο 

συνολικό σχέδιο της φύσης.»   

 ________________________________  Βίλχελμ Ράιχ    
            

απόσπασμα από το Η εξελικτική ιστορία του οργονομικού λειτουργισμού, http://www.wilhelmreich.gr/

      Η ανακάλυψη των βιόντων ήταν το πρώτο αβέβαιο βήμα για την ανακάλυψη και παρατήρηση της οργόνης.    Ερευνώντας ο Ράιχ, εάν η βιοηλεκτρική ενέργεια προέρχεται από την τροφή, όπως ήταν και είναι ευρέως αποδεκτό έως σήμερα, μελέτησε υλικά αποστειρωμένων τροφών σε μεγέθυνση 2.000 – 3.000 Χ. 

   Ανακάλυψε κατάπληκτος ότι από την αποδόμηση των τροφών δημιουργούνταν κάποια μικρότατα σφαιρίδια που εμφάνιζαν αυτόνομη κίνηση και ακόμα είχαν την ικανότητα να καλλιεργούνται περαιτέρω!  
   Η συνέχεια των πειραμάτων τού έδειξε ότι τα βιόντα (όπως τα ονόμασε) παράγονται από οτιδήποτε μπορούσε να διογκωθεί και να αποδομηθεί, είτε αυτό είναι ζωντανός ιστός είτε άβια ύλη όπως π.χ. κάρβουνο.

   Ο Ράιχ διαπιστώνει, ότι αυτά, ακτινοβολούσαν ενέργεια χρώματος μπλε, η οποία φαινόταν να έχει επιδράσεις στον ίδιο και τους συνεργάτες του, μερικές φορές θετικές, σφρίγος, και μαύρισμα τού δέρματος σαν να έκανε ηλιοθεραπεία και άλλες αρνητικές, όπως επιπεφυκίτιδα των ματιών που ανέπτυξε παρατηρώντας για ώρες τις οντότητες των βιόντων στο μικροσκόπιο.

Το δωμάτιο παρατήρησης των φωτεινών και άλλων 

φαινομένων της οργόνης, το οποίο υπάρχει και σήμερα 

στο Μουσείο Βίλχελμ Ράιχ.

Θέλοντας να απομονώσει την ενέργεια των βιόντων τα τοποθέτησε σε μεταλλικό κλωβό. 

Ωστόσο, κάποια τυχαία περιστατικά που έγιναν κατά την παρατήρησή τους έδιναν την εντύπωση ότι η ενέργειά τους «διαπότιζε» τον χώρο του εργαστηρίου ακόμη και μετά την απομάκρυνσή τους από εκεί.

   Στους μεταλλικούς κλωβούς είχε προσαρμόσει έναν οπτικό σωλήνα  στο τοίχωμα της πόρτας ώστε να παρατηρεί το εσωτερικό τους. 

   Προς μεγάλη του έκπληξη παρατήρησε οπτικά φαινόμενα, όπως μπλε κινούμενους ατμούς, και λαμπερές ασπροκίτρινες λάμψεις, αλλά και φωτεινές κουκκίδες. 
   Φωτεινά σωματίδια να λάμπουν, να στροβιλίζονται και να χάνονται μέσα στον σκοτεινό κλωβό, φαινόμενα που συνεχίστηκαν και μετά την απομάκρυνση των βιόντων αλλά σε μικρότερη κλίμακα. 

   Για να σιγουρευτεί ότι όλα αυτά δεν ήταν φαινόμενα μετεικάσματος, δηλαδή διαταραχή της όρασης, χρησιμοποίησε μεγεθυντικό φακό με το σκεπτικό ότι αν συνέβαιναν μόνο μέσα στα μάτια του δεν θα μεγεθύνονταν.
   Η συνέχεια τον εξέπληξε επειδή παρατήρησε ότι τα φαινόμενα μπορούσαν να μεγαλώνουν!  
   Αυτό του έδειξε ότι δεν επρόκειτο για οπτική διαταραχή, (επειδή μπορούσαν να μεγαλώνουν, άρα υπήρχαν αντικειμενικά, εκεί έξω). 
   Ήταν ένα γεγονός που αργότερα, όταν το παρουσίασε στον Αϊνστάιν τον άφησε άφωνο, επειδή ο μεγάλος φυσικός δεν μπορούσε να βρει καμία εξήγηση, αλλά ούτε τόλμησε να το ερευνήσει…

   Όταν λοιπόν ο Ράιχ αφαίρεσε τα βιόντα από τον μεταλλικό κλωβό, παρατήρησε ότι τα φωτεινά φαινόμενα εξακολουθούσαν να συμβαίνουν μέσα σε αυτόν, μπήκε σε σκέψεις. 
   Άρχισε σιγά – σιγά να αντιλαμβάνεται ότι υπήρχε μεγάλη πιθανότητα η ενέργεια αυτή να είναι παντού και πιθανώς να έχει ηλιακή προέλευση. 
   Μετά από παρόμοιες παρατηρήσεις στο νυχτερινό ουρανό και από πλήθος μετρήσεων, πειραματικών διατάξεων, πολύχρονων ερευνών θεμελίωσε την ύπαρξη της ενέργειας της οργόνης.

   Είχε διαπιστώσει ότι αυτή η ενέργεια τον φόρτιζε και τον έκανε πιο δυνατό.

   Αρχισε να σκέφτεται ότι ίσως θα μπορούσε να βρει κάποιο τρόπο να  συλλέγει αυτήν την ενέργεια.  Προσπάθησε αρχικά να την περιορίσει φτιάχνοντας έναν κλωβό Φάραντεϊ με εσωτερικά τοιχώματα από φύλλα σίδερου και εξωτερικά με χάλκινο γειωμένο σύρμα. 
   Παρά τις προσπάθειές του δεν ήταν δυνατό να την περιορίσει. Η ενέργεια έδειχνε να υπάρχει παντού.

Μετά από συνεχή πειράματα παρατήρησε ότι τα οργανικά υλικά (π.χ. μαλλί ή βαμβάκι) έλκουν και απορροφούν την οργονοενέργεια και τα μεταλλικά υλικά την έλκουν και την αντανακλούν προς όλες τις κατευθύνσεις. 

   Έτσι χρησιμοποιώντας απλή λογική δημιούργησε ένα μεγάλο κουτί με εσωτερική μεταλλική επένδυση και οργανικό υλικό στο εξωτερικό του. 
   Αυτό αποτέλεσε την αφορμή για να παρατηρήσει καλύτερα την οργόνη και στη συνέχεια να αυξήσει τη συσσώρευσή της φτιάχνοντας συσσωρευτές οργόνης που είναι κουτιά με μεταλλική επένδυση στο εσωτερικό και εναλλάξ στρώματα οργανικού και μεταλλικού υλικού στο εξωτερικό τους, τα οποία εξαιτίας της διάταξης των υλικών ωθούν την οργόνη στο εσωτερικό τους.



    Με τα βήματα που μόλις παρακολουθήσαμε και με μια σειρά άλλες ανακαλύψεις και επαγωγικές σκέψεις, ο Ράιχ  βρήκε ότι: 

Η οργόνη είναι πρωταρχική, αρχέγονη, κοσμική ενέργεια από την οποία προήλθε η ζωή, και η ύλη γενικότερα!     Τα υλικά σώματα έμβια ή άβια είναι κατά κάποιο τρόπο εμβαπτισμένα με οργόνη η οποία στην περίπτωση της ζωντανής ύλης είναι συμπυκνωμένη και περιορισμένη εντός μεμβράνης. 

   Με άλλα λόγια  έχουμε ποσά οργόνης μέσα σε οργανική κύστη. Η οργόνη συνιστά βασικό συστατικό της ζωής. Ακριβώς γι’ αυτό έχει τη δυνατότητα να τη συντηρεί και να την αναπτύσσει όπως έχουν δείξει πάμπολλα πειράματα, βοηθά τις μορφές ζωής να αναπτυχθούν (σπόροι μέσα σε οργονοσυσσωρευτές) αλλά και να επιβιώνουν από ασθένειες.

   Η οργόνη εκτείνεται παντού στο χώρο, ενυπάρχει μέσα σε κάθε κύτταρο έμβιων όντων, ενώ ταυτόχρονα κινείται και πάλλεται τόσο στο εξωτερικό πεδίο όσο και στο εσωτερικό του ανθρωπίνου σώματος. Βρίσκεται στην ατμόσφαιρα, στη θάλασσα, στο έδαφος, στο Σύμπαν, με λίγα λόγια βρίσκεται παντού. 

   Είναι αυθορμήτως κινούμενη, διεγέρσιμη, διαστελλόμενη και συστελλόμενη, είναι ελεύθερη ενέργεια και ικανή να διατηρεί παλμό.

Γιατί ο Αϊνστάιν λέει ψέμματα, ότι..  

"...η οργόνη δεν υπάρχει" ;

  Οταν ανακαλύπτει την οργόνη, ο Ράιχ, τη νέα αυτή μορφή ενέργειας,  καταλαβαίνει ότι το θέμα είναι όχι μόνο συγκλονιστικό, αλλά και επικίνδυνο για την καριέρα του. 
Μετά ένα χρόνο περίπου, αποφασίζει στις 30 Δεκεμβρίου τού 1940 να γράψει μια επιστολή στον πλέον ειδικό, τον Άλμπερτ Αϊνστάιν, αναφέροντας την ανακάλυψή του, ελπίζοντας να προχωρήσει η έρευνα σε αυτό το χώρο έχοντας τη βοήθεια και τού Αϊνστάιν. Ο “σοφός” θεώρησε το θέμα εξαιρετικά ενδιαφέρον και κάλεσε τον Ράιχ στο σπίτι του στις 13 Ιανουαρίου τού 1941 για να το εξετάσουν.

   Αποτελεί ζήτημα προς βαθύτερη διερεύνηση η θέση που πήρε ο Αινστάιν για τη μη ύπαρξη τής οργόνης. 
   Κάτι τέτοιο θα συμβεί μόνο όταν ανοίξουν τα επτασφράγιστα “Αρχεία Αϊνστάιν” για να μάθουμε τι συνέβη πραγματικά πριν 70 περίπου χρόνια, όταν ο μεγάλος σοφός βρήκε ότι πράγματι ο συσσωρευτής παράγει φαινόμενα που αποτελούν βόμβα στα θεμέλια τής φυσικής και τα αποσιώπησε.

Ο Ράιχ συναντά τον Αϊνστάιν  έχοντας μαζί του ένα οργονοσκόπιο, με το οποίο γίνονταν άμεσα ορατές οι μονάδες οργονοενέργειας. 

Ο Αϊνστάιν είδε τις λάμψεις τής κινούμενης οργόνης μέσα στο οργονοσκόπιο και προσπαθώντας γεμάτος ταραχή να ερμηνεύσει το γεγονός υποστήριξε ότι επρόκειτο για μετείκασμα. 

Ο Ράιχ του αντέτεινε πως εάν επρόκειτο για ψευδαίσθηση των ματιών, τότε θα ήταν αδύνατο να μεγεθύνει κάποιος αυτό το φαινόμενο, δεδομένου ότι συνέβαινε εντός τού εγκεφάλου και όχι εκτός. 

Πράγματι, προς έκπληξη τού Αϊνστάιν, ο Ράιχ χρησιμοποιώντας φακούς μεγάλωσε το φαινόμενο, αφήνοντας τον Αϊνστάιν σε αναστάτωση, που έκπληκτος δήλωσε πως:  «... αυτό είναι αδύνατο !  Εάν είναι αληθινό θα αποτελεί βόμβα στα θεμέλια τής φυσικής».

Ο Ράιχ κατέχει τον μοναδικό τίτλο του πλέον κυνηγημένου και συκοφαντημένου επιστήμονα όλων των αιώνων. Όσα συνέβησαν στη ζωή του αν και είναι απολύτως αληθινά, μοιάζουν με μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας.  ______________________________________________________________

8. Ο ΣΥΝΝΕΦΟ-ΘΡΑΥΣΤΗΣ

   Το 1952 ο Wilhelm Reich εφηύρε μια μέθοδο δημιουργίας βροχής που δεν περιλαμβάνει το ράντισμα των σύννεφων με χημικά. 

Η συντριβή των σύννεφων, αλλιώς γνωστή σαν μηχανική αιθερικών καιρικών συνθηκών, επικαλείται αρχές που είναι δύσκολα αποδεκτές απ’ τον συμβατικά εκπαιδευμένο νου. 

   Η τεχνολογία είναι χαμηλών απαιτήσεων. Στρέψτε στον ουρανό μερικούς κούφιους μεταλλικούς σωλήνες και συνδέστε τα χαμηλότερα άκρα τους σε τρεχούμενο νερό. 

   Αλλά αν δεν γνωρίζετε τόσο μετεωρολογία όσο και  Οργοτρονική, παρακαλώ μην το δοκιμάσετε αυτό στο σπίτι, πάνω στον πλανήτη μας.

   Μεταξύ των ιδιοτήτων αυτής της πρωτογενούς ενέργειας, της οργόνης, καθώς παρατήρησε ο Reich, είναι η απορρόφησή της στο νερό, ο ρόλος της στον έλεγχο του καιρού και η επικίνδυνη κατάστασή της όταν διεγερθεί από ραδιενέργεια. 

   Ο πλανήτης δεν χρειάζεται άλλα πειράματα τρελών επιστημόνων, που να διαχειρίζονται τα συστήματα της φύσης, αλλά ίσως χρειάζεται μια πιο προχωρημένη κατανόηση, του τι προκαλούν στην ατμόσφαιρα οι εκπομπές εγκαταστάσεων πυρηνικής ενέργειας. 

(Οι συνεχιστές του Reich προειδοποιούν ότι η ζωτική ενέργεια του πλανήτη διαταράσσεται από την υπερβολική ραδιενέργεια).  _______________________________________

__ τέλος του 3ου μέρους του αφιερώματος  "Αόρατες Πηγές Ισχύος"__ 

_________________________________________________

http://www.forums.gr/
http://periergaa.blogspot.gr/
http://zenithmag.wordpress.com/
http://www.atlantisrising.com
http://www.egolpion.com
http://www.mousaios.gr/
http://eleftheri-epistimi.blogspot.gr/
http://www.wilhelmreich.gr/

Βίλχελμ Ράιχ: «Ο συσσωρευτής οργόνης», εκδόσεις «Πάλμοργον»
(Χρίστου Μουσουλιώτη), χωρίς τόπο και χρόνο εκδόσεως.
Βίλχελμ Ράιχ: «Η δολοφονία του Χριστού», έκδ. «Αποσπερίτης», Αθήνα, 1984.
Νταίηβιντ Μποαντέλα: «Βίλχελμ Ράιχ. Η ζωή και το έργο του», έκδ. «Πύλη», Αθήνα, 1982.
Νταίηβιντ Μαϊροβιτς-Τζέρμαν Γκονζάλες: «Ο Ράιχ για αρχάριους», έκδ. «Επιλογή»,
Θεσσαλονίκη, 1986.

πηγή

album