Έτσι Είναι Αν Έτσι Νομίζετε

Ας Απαντήσει ο Πιραντέλλο

   Άδεια η προκυμαία,
   με πούλησε η "ωραία"....
   Πάνε,  οι "υποδοχές",
   και οι συγκινητικές
   στιγμές του ερχομού,
   του γυρισμού του ναυτικού,
   αφού είν' κάποιου μορφονιού
   γκόμενα, πλέον τώρα,
  "ανάθεμα την ώρα"
   θα λέω εγώ πλέον...

   Συνέβη το μοιραίον...
   ..αυτή 'ναι γκαστρωμένη
   και πως να περιμένει
   με μιά κοιλιά κει πάνω !
   Μ' έβρισε κι από πάνω,
   πως άργησα για να γυρίσω..

   Ήθελα να τη σιχτιρίσω,
   ή να την χαστουκίσω,
   μα σκέφτηκα πως την αγαπώ,
   παρ' όλο αυτό τον εμπαιγμό...

   Μού τάφαγε όλα η Αγνή,
   (κατ' όνομα μόνο μπορεί
   έτσι να χαρακτηριστεί..)
   όσα της έστελνα λεφτά,
   και ήτανε πάρα πολλά..

   Του ζημιωμένου κερατά
   μου κόλλησαν τον τίτλο,
   και έκανα ένα κύκλο,
   να πάω στον μπακάλη
   γιατί θάρχιζαν πάλι,
   έξω απ' το καφενείο
   το ίδιο το αστείο....

   Δεν μίλησα παρ' όλα αυτά,
   την αγαπούσα εγώ βαθειά....
   κι είπα......αυτή,  κάποια φορά,
   μούδωσε νόημα να ζω,
   και τώρα πως μπορώ να πω
   το οποιοδήποτε κακό?

   Το εκατάπια με καϋμό,
   και με κατεβασμένη μούρη,
   εμπάρκαρα για Σιγκαπούρη,
   τάχα μου να ξεχάσω...

   Τον μπούσουλα θα χάσω
   καθώς στη Γιοκοχάμα
   επήρα ένα γράμμα,
   πούλεγε ήταν δράμα
   να ζει χωρίς εμένα,
   και περασμένα,     ξεχασμένα...

   Τα δε... τα πεπραγμένα
   είν' πλέον παρελθόν,
   κι αν ήθελα λοιπόν...
...να τρέξω εγώ κοντά της,
       το 'θελε κι η μαμά της !!!"
....που έκανε την πάπια,
   όταν ήμουν με χάπια,
   πούχασα την Αγνή-Τασία,
   (δύο ονόματα σε μία)
   ή "Τάς" όπως την έλεγα,
   και μέρες γι αυτήν έκλαιγα.

   Οι φίλοι μ' είπανε μαλάκα,
   (αλλ' έκανα εγώ το βλάκα),
   που πάλι θα την αγκαλιάσω,
   κι είπα θα το ξεχάσω...
 
   Aν με κεράτωσε ξανά ?
   ...το πιθανότερο, και νάαα,
   ήρθαν και αποδείξεις....

   Τώρα καιρός να τη μισήσεις
   θάλεγε κάθε αναγνώστης,
   και με βρισιές να της τα χώσεις,
   αλλά εγώ συνηθισμένος,
   πουτανογυρισμένος,
   σε χίλια Πόρτα,* πορωμένος,                                 *λιμάνια
   δεν ήμουνα και ξαφνιασμένος.
   Εις τη συνέχεια επομένως,
   ήταν να κάνω το κορόιδο..

   Ερχόταν και για κατευόδιο,
   σαν τις πουτάνες στην προβλήτα...

   Μα πως υπάρχουν τέτοια βλήτα,
   σχολίαζαν παντού...  οι πάντες...
   λέγαν, "ρε... τον στράβωσαν 
                                        οι εξάντες"*.       *όργανο παρατήρησης του ήλιου
   
   Αν όχι οι πάντες... οι πολλοί
   που με την ίδια μουσική
   χορεύουν όλοι στη γραμμή
   σαν πρόβατα πάνε βοσκή.
   
   Έτσι απαντώ σ' αυτούς τους "πάντες",
   δεν είχα εγώ ρε τις αβάντες
   να ζήσω μιά νορμάλ ζωή.
   Στα ξένα βρέθηκα παιδί
   μαζί με πόντα* και σκοινιά,                      *δοχεία μπογιάς
   ετράφηκα με τη μπογιά,
   και με τα ματσακόνια..*                           *ναυτ. σφυριά αποσκωρίασης
   Απ' τα εφηβικά μου χρόνια.
   δεν γνώρισα παρά πουτάνες
   σα βατσιμάνης* 
                       πάν' σε ντάνες,    *νυχτοφύλακας πλοίου *Δεμένα καράβια μεταξύ τους

   Στη "Ρεγκαλάντα"* Αργεντινή           *Αγκυροβόλιο Μπουένος Άιρες
   είχα την πρώτη επαφή,
   και όσο για την τελευταία,
   στην Αφρική με μιά πυγμαία,
   όπου την είχε κοπανήσει
   απ' τη φυλή, αλλού να ζήσει.....

   Μετά από τέτοιες εμπειρίες,
   των στεργιανών οι σοφιστίες,
   των ραντισμένων.... οι κοροϊδίες
   σε μένα,  ακούγονται αηδίες....

   Τώρα το ξέρω που το πας,
   στο κερατάς-εθελοντής με μιας !

   Ας απαντήσει ο Πιραντέλλο,*
   στο με το "έτσι θέλω"
   κι "ότι νομίζω είν' σωστό"...

   Μένα, σε τούτο τον χορό,
   δεν μέβαλαν....  γιατί... μικρό
   με ξέχασαν σ' ωκεανό,
   άγνωστο, άγριο, μακρινό,
   και ξέφυγα απ' το δίχτυ* αυτό.             * κοινωνικά στερεότυπα
   Δεν μ' έφτανε.... ήταν κοντό !
________________________

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". αυτοβιογραφικό έμμετρο έργο 

του Οδυσσέα Ηβιλάγια  No 106 /  e-mail: od.heavilayias@yahoo.com / 

Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

 * Στο Θεατρικό έργο "Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε", αποτυπώνεται με πολύ αδρές γραμμές, η αναφορά του συγγραφέα στο γεγονός ότι ο καθένας έχει τη δική του πραγματικότητα. 

Λεπτομέρεια του έργου: Κάποια στιγμή δύο από τα πρόσωπα του έργου έχουν να διηγηθούν διαφορετικές ιστορίες. Αναφέρονται στο ίδιο γεγονός με δύο διαφορετικές εκδοχές

                                                                                                       

Λουίτζι Πιραντέλλο (ιταλικά: Luigi Pirandello, 28 Ιουνίου 1867 - 10 Δεκεμβρίου 1936), Ιταλός δραματουργός, μυθιστοριογράφος και δοκιμιογράφος, στον οποίο απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1934.
__________________________________________________

πηγή

Album