Ποιός Θέλει τη Σαπίλα του Πίσω;

η φωτογραφία είναι από τη συλλογή του resim & fotograf

Επετειακό

        Από την "αρχή" αυτής της -δυστυχώς ΟΧΙ μικρής, όχι περαστικής, όχι αστείας περιπέτειας-  έχω "προσπαθήσει" να καταδείξω τις ευθύνες μας, τα λάθη μας, τις δικές μας "μικρές προδοσίες", αβλεψίες.... 
   Πάρα πολλοί διαμαρτυρηθήκαμε με ότι όπλο μας δόθηκε (ότι βρήκαμε μπροστά μας):
Δρόμος, "Σύνταγμα", internet -από like μέχρι "κείμενα"-, συμμετοχή σε ομάδες,  πέρασε ο καιρός.... Τρία χρόνια.
   Τρία "γεμάτα" χρόνια.... Απογοήτευση μόνο....
Η "αντίσταση" μας περιορίζεται σε έναν αχταρμά σοβαρών αλλά και γελοίων προτάσεων και ιδεών.
   Μεμονωμένες πατριωτικές φωνούλες, άναρθρες κραυγές περί προγόνων, δειλές ανέφικτες προτάσεις, και τη στιγμή που πάνε όλα αυτά μαζί να συνδυασθούν.... να φτάσουμε κάπου...
   Την κρίσιμη στιγμή που προσπαθούμε -όσοι- να εναρμονιστούν όλα αυτά ώστε να κάνουμε το ΠΡΩΤΟ βήμα.... τα "κλωτσάμε".
   Νομίζω ότι φοβόμαστε την αλήθεια, την συνέπεια, την εντιμότητα...
   Φοβόμαστε ότι σε μια ΝΕΑ ΔΙΚΑΙΗ κοινωνία που δεν θα έχουν θέση οι παραβάτες, οι αυθαιρετούχοι, οι "διπρόσωποι" -οι άνθρωποι που άλλα λένε και άλλα πράττουν, θα βαρεθούμε...;;;;;;;;
   Μήπως στην ουσία το μόνο που θέλουμε είναι τη "σαπίλα μας" πίσω;;;;;;
   Το "ξεσκέπασμα" αυτής της θλιβερής εικόνας, -που βλέπω εκ των πραγμάτων να διαμορφώνεται γύρω μου- μου έκανε, ίσως, περισσότερο κακό από το "πραγματικό κακό"....
Πάντα έλεγα, ότι η ζωή είναι αγώνας... και έχω μάθει να πολεμάω....
   Αλλά σταμάτησα πια να μιλάω.... Ποιός θα μ' ακούσει άλλωστε;
   Σωπαίνω..... Δεν λέω τίποτα....
   Κανένας δεν ενδιαφέρεται για την "αλήθεια"....
Φιάχνει μια "δική του", στα μέτρα του.... Να βολεύει τα "συμφέροντα του" και αυτή από 'δω και πέρα, θα είναι η αλήθεια ! Η δική του... 

    Αυτές τις γραμμές σκέπτομαι να τις βάλω σε μιαν άκρη.... Μάιος  του 2010... μια χρονιά  από το "Καστελόριζο". 
   Κρίμα που συνδέσαμε το ακριτικό μας νησί με αυτή τη βρόμικη  ιστορία. Ροκανίσαμε τον πρώτο χρόνο... 
    Μα, λέγαμε, "εμείς είμαστε "θωρακισμένοι", κι εμείς κι η οικονομία μας". 
   Έτσι μας είχανε πει ! Κι εμείς τους πιστέψαμε. 
    Μας μπαρκάρανε στη βαρκούλα... και ξεκίνησε η περιπέτεια... Μάιος... Ιούνιος... του  2011, του 2012, του 2013, του '14, του '15.... 
    Δεν συνεχίζω γιατί δεν ξέρω πόσο θα μπορώ να μετράω...
    Αν σταματήσω εγώ, θα συνεχίσουν άλλοι... Μακάρι κάποτε να μην υπάρχει ανάγκη να μετράει κάποιος !

* Δεκέμβρης του 2014, μια ανάσα απ' το γύρισμα του χρόνου.... Βρήκα  το παλιό μου γραπτό (όχι παλτό) και το ξαναδιάβασα... 
  Ναι... Ζω ακόμα... ίσως για να συνεχίζω να μετράω τα χαμένα μας χρόνια... Άντε Καλή Χρονιά να έχουμε και του χρόνου μαζί, "πάντα ν' ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε..." 


Album