Αναδύθηκαν από το νερό του Ατλαντικού και στην επιφάνεια τους ο Κολόμβος βρίσκει 30.000 γηγενείς σ' αυτούς τους ωκεάνιους υποθαλάσσιους ύφαλους που έχουν σταθερή γεωλογική φύση, καθώς το υπόβαθρο του εδάφους αποτελείται από συμπαγή κοράλλια, ενώ παράλληλα υπάρχουν και ασβεστολιθικά πετρώματα.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μαϊάμι υποστηρίζουν ότι οι Μπαχάμες οφείλουν την ύπαρξη τους στη… Σαχάρα!
Σύμφωνα με δημοσίευμα του 'Βήματος' τον Αύγουστο του 2014, φέρουν σκόνη από την μεγάλη αφρικανική έρημο αποτέλεσε τον θεμέλιο λίθο του νησιωτικού συμπλέγματος.
«Τσιμέντο» ερήμου
Σύμφωνα με τους ερευνητές μεγάλες μάζες σκόνης από την Σαχάρα για διάστημα 100 εκ. ετών περνούσαν τον Ατλαντικό Ωκεανό και τελικά έπεφταν στην περιοχή που σχηματίστηκαν τα νησιά στις Μπαχάμες. Όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές η σκόνη αυτή ήταν πλούσια σε σίδηρο και άλλα μεταλλικά στοιχεία. Η σκόνη όπως πιστεύουν οι ερευνητές αποτέλεσε βασική πηγή διατροφής μιας οικογένειας μικροβίων τα οποία παράγουν ανθρακικό ασβέστιο. Η συσσώρευση ανθρακικού ασβεστίου αποτελεί την βάση στον σχηματισμό των κοραλλιογενών υφάλων και σύμφωνα με τους ερευνητές δημιούργησαν την πλατφόρμα 4.5 χλμ πάνω στην οποία «πατάει» το νησιωτικό σύμπλεγμα. Οι ερευνητές κατέληξαν στα συμπεράσματα τους αναλύοντας 270 δείγματα από τον πυθμένα της θάλασσας στις Μπαχάμες.
Σύμφωνα με τους ερευνητές μεγάλες μάζες σκόνης από την Σαχάρα για διάστημα 100 εκ. ετών περνούσαν τον Ατλαντικό Ωκεανό και τελικά έπεφταν στην περιοχή που σχηματίστηκαν τα νησιά στις Μπαχάμες. Όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές η σκόνη αυτή ήταν πλούσια σε σίδηρο και άλλα μεταλλικά στοιχεία. Η σκόνη όπως πιστεύουν οι ερευνητές αποτέλεσε βασική πηγή διατροφής μιας οικογένειας μικροβίων τα οποία παράγουν ανθρακικό ασβέστιο. Η συσσώρευση ανθρακικού ασβεστίου αποτελεί την βάση στον σχηματισμό των κοραλλιογενών υφάλων και σύμφωνα με τους ερευνητές δημιούργησαν την πλατφόρμα 4.5 χλμ πάνω στην οποία «πατάει» το νησιωτικό σύμπλεγμα. Οι ερευνητές κατέληξαν στα συμπεράσματα τους αναλύοντας 270 δείγματα από τον πυθμένα της θάλασσας στις Μπαχάμες.
Οι Ταΐνοι είναι οι πρώτοι πληθυσμοί που μετακινήθηκαν στα μέχρι τότε ακατοίκητα νησιά των νοτίων Μπαχάμες από τα μεγαλύτερα νησιά της Καραϊβικής, Ισπανιόλα και Κούβα.
Καταγράφονται τον 7ο αιώνα και γίνονται γνωστοί σαν Λουκάγιανς, οκτώ αιώνες μετά από τον Κολόμβο το 1492.
Το Γκουαναχάνι είναι το νησί που υποδέχεται τον Ισπανό θαλασσοπόρο, όπως το αποκαλούσαν οι ιθαγενείς, κι εκείνος το ονομάζει Σαν Σαλβαδόρ.
Η αποστολή του Κολόμβου που ακολουθεί αποδεκάτισαν τους πληθυσμούς των νησιών. Πολλοί κάτοικοι παίρνονται ως σκλάβοι, ενώ παράλληλα θερίζουν οι ασθένειες και οι επιδημίες που φέρνουν μαζί τους οι Ευρωπαίοι κατακτητές.
Αρκετές είναι οι προσπάθειες εποικισμού από ομάδες κατακτητών από την Ισπανία, τη Γαλλία και τη Βρετανία, καθώς και από ιθαγενείς Αμερικάνικους πληθυσμούς.
Φτάνουμε στο 17ο αιώνα όταν μεταναστεύουν στις Μπαχάμες οι γνωστοί ως Ελεύθεροι Τυχοδιώκτες από τις Βερμούδες.
Ομάδες των Βρετανών Πουριτανών που ιδρύουν την πρώτη μόνιμη αποικία στο νησί που ονόμασαν Ελευθέρα (από την ελληνική λέξη ελευθερία). Η δεύτερη στο Σέιλ όπως ονομάζουν το σημερινό νησί Νιου Πρόβιντενς.
Μερικά χρόνια μετά, το 1670, ο βασιλιάς Κάρολος ο Β' της Αγγλίας παραχώρησε τα νησιά στην κυριότητα των Λόρδων ιδιοκτητών των περιοχών Καρολίνας, οι οποίοι με τη σειρά τους νοίκιασαν τα νησιά από το στέμμα με τα δικαιώματα στο εμπόριο, τη φορολογία, το διορισμό κυβερνητών και τη διοίκησή τους.
Αυτή είναι η περίοδος που οι Μπαχάμες γίνονται ο παράδεισος των Πειρατών. Οι Βρετανοί πολέμησαν την πειρατεία και έκαναν τα νησιά αποικία του βρετανικού στέμματος, με κυβερνήτη τον Γουντς Ρότζερς.
Κατά τον Αμερικανικό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας, τα νησιά ήταν στόχος του αμερικάνικου ναυτικού, ενώ η πρωτεύουσα Νασάου στο νησί Νιού Πρόβιντενς καταλήφθηκε από τον Αμερικανικό στρατό. Το 1782, μετά τη βρετανική ήττα στο Γιορκτάουν, ένας Ισπανικός στόλος εμφανίστηκε στις ακτές του Νασάου, το οποίο παραδόθηκε χωρίς αντίσταση. Με τη συνθήκη των Βερσαλιών το 1783, η οποία έβαζε τέλος στην παγκόσμια διαμάχη μεταξύ της Βρετανίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας, οι Ισπανοί επέστρεψαν τις Μπαχάμες στο βρετανικό στέμμα.
Μετά την Αμερικανική Επανάσταση, περίπου 7.300 πιστοί στο στέμμα κάτοικοι των ΗΠΑ και οι σκλάβοι τους, μετανάστευσαν στις Μπαχάμες από τη Νέα Υόρκη, τη Φλόριντα και τις Καρολίνες. Αυτοί ίδρυσαν φυτείες σε αρκετά νησιά και απέκτησαν παράλληλα πολιτική δύναμη στην πρωτεύουσα. Από αυτή την περίοδο και έπειτα, το αφροαμερικανικό στοιχείο κυριαρχεί στον πληθυσμό των νησιών.
Οι Βρετανοί κατάργησαν τη δουλεία στα νησιά το 1807, γεγονός που οδήγησε στη μετανάστευση στις Μπαχάμες χιλιάδων Αφρικανών που υπηρετούσαν στο βασιλικό ναυτικό. Η δουλεία καταργήθηκε σε όλη τη βρετανική αυτοκρατορία το 1834. Στον Β' Π.Π. η νότιο περιοχή της συμπεριελήφθη στη αμερικανο-βρετανική Συμφωνία αντιτορπιλικών έναντι βάσεων.
Η σύγχρονη πολιτική ανάπτυξη των νησιών ξεκίνησε μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα πρώτα πολιτικά κόμματα ιδρύθηκαν τη δεκαετία του 1950 και η Βρετανία παραχώρησε μερική αυτονομία στα νησιά το 1964. Το 1967, ο πρώτος έγχρωμος πρωθυπουργός εκλέχθηκε στα νησιά, ενώ το 1973 οι Μπαχάμες έγιναν πλήρως ανεξάρτητο κράτος, διατηρώντας όμως τη συμμετοχή στη Βρετανική Κοινοπολιτεία.
Από τότε αιώνες κύλισαν σ' αυτόν τον παράδεισο της θαλάσσιας φύσης του Ατλαντικού ωκεανού... Τώρα στο ενεργητικό του συμπεριέλαβε κι άλλο παράδεισο, τον φορολογικό. Ένα φιλόξενο καταφύγιο φορολογικών αποφυγών.Η αποστολή του Κολόμβου που ακολουθεί αποδεκάτισαν τους πληθυσμούς των νησιών. Πολλοί κάτοικοι παίρνονται ως σκλάβοι, ενώ παράλληλα θερίζουν οι ασθένειες και οι επιδημίες που φέρνουν μαζί τους οι Ευρωπαίοι κατακτητές.
Αρκετές είναι οι προσπάθειες εποικισμού από ομάδες κατακτητών από την Ισπανία, τη Γαλλία και τη Βρετανία, καθώς και από ιθαγενείς Αμερικάνικους πληθυσμούς.
Φτάνουμε στο 17ο αιώνα όταν μεταναστεύουν στις Μπαχάμες οι γνωστοί ως Ελεύθεροι Τυχοδιώκτες από τις Βερμούδες.
Ομάδες των Βρετανών Πουριτανών που ιδρύουν την πρώτη μόνιμη αποικία στο νησί που ονόμασαν Ελευθέρα (από την ελληνική λέξη ελευθερία). Η δεύτερη στο Σέιλ όπως ονομάζουν το σημερινό νησί Νιου Πρόβιντενς.
Μερικά χρόνια μετά, το 1670, ο βασιλιάς Κάρολος ο Β' της Αγγλίας παραχώρησε τα νησιά στην κυριότητα των Λόρδων ιδιοκτητών των περιοχών Καρολίνας, οι οποίοι με τη σειρά τους νοίκιασαν τα νησιά από το στέμμα με τα δικαιώματα στο εμπόριο, τη φορολογία, το διορισμό κυβερνητών και τη διοίκησή τους.
Αυτή είναι η περίοδος που οι Μπαχάμες γίνονται ο παράδεισος των Πειρατών. Οι Βρετανοί πολέμησαν την πειρατεία και έκαναν τα νησιά αποικία του βρετανικού στέμματος, με κυβερνήτη τον Γουντς Ρότζερς.
Κατά τον Αμερικανικό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας, τα νησιά ήταν στόχος του αμερικάνικου ναυτικού, ενώ η πρωτεύουσα Νασάου στο νησί Νιού Πρόβιντενς καταλήφθηκε από τον Αμερικανικό στρατό. Το 1782, μετά τη βρετανική ήττα στο Γιορκτάουν, ένας Ισπανικός στόλος εμφανίστηκε στις ακτές του Νασάου, το οποίο παραδόθηκε χωρίς αντίσταση. Με τη συνθήκη των Βερσαλιών το 1783, η οποία έβαζε τέλος στην παγκόσμια διαμάχη μεταξύ της Βρετανίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας, οι Ισπανοί επέστρεψαν τις Μπαχάμες στο βρετανικό στέμμα.
Μετά την Αμερικανική Επανάσταση, περίπου 7.300 πιστοί στο στέμμα κάτοικοι των ΗΠΑ και οι σκλάβοι τους, μετανάστευσαν στις Μπαχάμες από τη Νέα Υόρκη, τη Φλόριντα και τις Καρολίνες. Αυτοί ίδρυσαν φυτείες σε αρκετά νησιά και απέκτησαν παράλληλα πολιτική δύναμη στην πρωτεύουσα. Από αυτή την περίοδο και έπειτα, το αφροαμερικανικό στοιχείο κυριαρχεί στον πληθυσμό των νησιών.
Οι Βρετανοί κατάργησαν τη δουλεία στα νησιά το 1807, γεγονός που οδήγησε στη μετανάστευση στις Μπαχάμες χιλιάδων Αφρικανών που υπηρετούσαν στο βασιλικό ναυτικό. Η δουλεία καταργήθηκε σε όλη τη βρετανική αυτοκρατορία το 1834. Στον Β' Π.Π. η νότιο περιοχή της συμπεριελήφθη στη αμερικανο-βρετανική Συμφωνία αντιτορπιλικών έναντι βάσεων.
Η σύγχρονη πολιτική ανάπτυξη των νησιών ξεκίνησε μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα πρώτα πολιτικά κόμματα ιδρύθηκαν τη δεκαετία του 1950 και η Βρετανία παραχώρησε μερική αυτονομία στα νησιά το 1964. Το 1967, ο πρώτος έγχρωμος πρωθυπουργός εκλέχθηκε στα νησιά, ενώ το 1973 οι Μπαχάμες έγιναν πλήρως ανεξάρτητο κράτος, διατηρώντας όμως τη συμμετοχή στη Βρετανική Κοινοπολιτεία.
Κάπως έτσι εμφανίζονται οι Μπαχάμες... στον κόσμο και είναι ανεξάρτητο κράτος από το 1973 διατηρώντας όμως τη συμμετοχή στη Βρετανική Κοινοπολιτεία.
Αν μετρήσουμε αυτό το νησιωτικό σύμπλεγμα θα βρούμε επτακόσιες μεγάλες επιφάνειες σταθερού εδάφους, αλλά και πολλά ακόμα, ας μην τα μετρήσουμε τώρα, μικρότερης έκτασης στον Ατλαντικό ωκεανό και την Καραϊβική Θάλασσα. Από αυτά μόνο τα 35 κατοικούνται.
Το μεγαλύτερο σε έκταση νησί ονομάζεται Άντρος, και βρίσκεται 190 χλμ. νοτιοανατολικά της χερσονήσου της Φλόριντα.
Βορειοδυτικά του Άντρος βρίσκονται τα νησιά Μπίμινι, ενώ βορειότερα το νησί Γκραντ Μπαχάμα, όπου υπάρχει και η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του κράτους, το Φρίπορτ.
Το Νασσάου είναι η μεγαλύτερη πόλη και κατέχει τη θέση της πρωτεύουσας του κράτους. Βρίσκεται στο νησί Νιου Πρόβιντενς, στο κέντρο περίπου του όλου συμπλέγματος.
Ουτοπία
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.