Κέρκυρα, τραγουδώντας τους κήπους του Αλκίνοου...

          Είχε γαλήνη και έτσι είχα όλη την άνεση να μελετήσω την Κέρκυρα, που στην αρχαιότητα πήρε διαδοχικά τα ονόματα Δρεπάνη, Μάκρις, Σχερία, Κόρκυρα, 'Εφισα, Κασσιόπη, Κεραύνια, ακόμα και Αργος.

   Σ' αυτό το νησί τα κύματα απόρριξαν γυμνό τον Οδυσσέα μετά το ναυάγιό του.
Η μοίρα τάφερε ώστε το νησί του Αλκίνοου να γίνει ξακουστό από ιστορίες ατυχιών: χωρίς να θέλω, θυμάμαι τις ταραχές της Κέρκυρας, που τόσο ευγλωττα τις ιστόρησε ο Θουκιδίδης, εξάλλου φαίνεται πως ο Ομηρος, τραγουδώντας τους κήπους του Αλκίνοου, έβαλε κάτι το ποιητικό και το θαυμαστό στα πεπρωμένα της Σχερίας.
   Ο Αριστοτέλης ήρθε εξόριστος ν΄αποπλύνει την πλάνη ενός πάθους που η φιλοσοφία δεν
ξεπερνά πάντα.

   Ο Αλέξανδρος, νέος ακόμα, μακριά από την αυλή του Φίλιππου, βρέθηκε κι αυτός στο
ξακουστό νησί. Πρώτοι οι Κερκυραίοι είδαν το πρώτο βήμα αυτού του αρματωμένου
ταξιδιώτη,  που 'μελλα να γνωρίσει όλους τους λαούς της γης.
   Αρκετοί πολίτες της Κέρκυρας κέρδισαν το στεφάνι στους Ολυμπιακούς αγώνες, τα
ονόματα τους μείναν στην αθανασία από τους στίχους του Σιμωνίδη κι από τ' αγάλματα
του Πούκλειτου.

Το νησί των Φαιάκων, πιστό στη διπλή του μοίρα, εξακολούθησε να 'ναι και κάτω
από τους Ρωμαίους θέατρο δόξας και δυστυχίας.

   Ο Κάτων ύστερ' από τη μάχη των Φαρσάλων συνάντησε τον Κικέρωνα στην Κέρκυρα:
τι όμορφος πίνακας θα μπορούσε να γίνει η συνάντηση των δύο αυτών Ρωμαίων!
Τι άντρες!  Πόσος πόνος!  Ποια χτυπήματα της μοίρας!  Θα βλέπαμε τον Κάτωνα να θέλει
να παραχωρήσει στον Κικέρωνα την αρχηγία των τελευταίων δημοκρατικών λεγεώνων
γιατί ο Κικέρωνας είχε κάμει ύπατος, χωρίζουνται, ό ένας πήγε να ξεσκίσει τα σωθικά του
στην Ιτύκη κι ο άλλος να προσφέρει το κεφάλι του στην Τριανδρία.

   Λίγο μετά ο Αντώνιος κι η Οκταβία τέλεσαν στην Κέρκυρα τους μοιραίους γάμους τους,
που στοίχισαν τόσα δάκρυα στο κόσμο και δεν είχε περάσει καλά καλά μισός αιώνας
που η Αγριππίνα είχε πάει εκεί για ν' αποδώσει τιμές στον νεκρό του Γερμανικού:
σάμπως αυτό το νησί θα 'πρεπε να προσφέρει σε δύο αντίπαλους σε μεγαλοφυϊα και σε
γλώσσα ιστορικούς, το πιο θαυμαστό θέμα που θ' απεικόνιζαν.

   Μια άλλη κατηγορία πραγμάτων και γεγονότων, ανθρώπων κι εθίμων ξαναφέρνει συχνά
τ' όνομα της Κέρκυρας (τώρα Κορφού) στην ιστορία του Βυζαντίου, στις ιστορίες της
Νεάπολης και της Βενετίας και στη συλλογή Gesta Dei per Francows. 
Από την Κέρκυρα ξεκίνησε η  στρατιά των σταυροφόρων που ανέβασε έναν Γάλλο ευγενή
στονθρόνο της Πόλης.

   Μα, αν μιλούσα για τον Απολλόδωρο, επίσκοπο της Κέρκυρας, που διακρίθηκε για τις
γνώμες που διατύπωσε στη Σύνοδο της Νίκαιας, για το Γεώργιο και τον άγιο Αρσένιο,
άλλους επισκόπους αυτού του νησιού που 'χε γίνει χριστιανικό, αν έλεγα πως η Εκκλησία
της Κέρκυρας ήταν η μόνη που ξέφυγε από τις διώξεις του Διοκλητιανού, πως η Ελένη, η μητέρα του Κωνσταντίνου, άρχισε από την Κέρκυρα το προσκύνημά της στην Ανατολή, φοβάμαι πως θα προκαλούσα  μειδιάματα οίκτου στα "προοδευτικά πνεύματα"
_______________________________________
Κέρκυρα 1806    Έλληνες περιηγητές

Utopia