Να ξαναδημιουργήσουμε τον κόσμο σαν χώρο απόλαυσης

Να ξεκινάς από την αρχή

«ΔΕΝ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ΤΗ ΓΑΛΗΝΗ των ήρεμων θαλασσών. Υπάρχει περισσότερη αγαλλίαση στο να παίζεις με τις καταιγίδες, να τις κατευνάζεις εξαντλώντας τη λύσσα τους, να τις διοχετεύεις προς άλλες ακτές. Το πάθος διδάσκει να ξεκινάς τα πάντα απ’ την αρχή». 

«ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ -σαν μέσα από μια ξαφνική αναλαμπή- ένα σημείο συγχώνευσης όπου οι αισθήσεις και η συνείδησή τους φωτίζουν ξαφνικά τους δαιδάλους του λαβύρινθού μας, τοποθετώντας μας στο κέντρο, στο σημείο όπου ακριβώς η ατομική μας θέληση για ζωή ανακαλύπτει την πηγή της σε μια συλλογική θέληση για ζωή». 

«ΟΛΟ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΙΑΚΟ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ παρά ένα ταξίδι στο σώμα. Η οδύσσεια της επιθυμίας ανακαλύπτει την πολυμορφία των κόσμων». 

«ΤΟ ΝΑ ΞΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ τον κόσμο σαν χώρο απόλαυσης προϋποθέτει μια ριζική αλλαγή στην αντίληψη του χρόνου» 

«ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΛΕΟΝ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΔΙΔΑΧΘΟΥΜΕ από τις ατέρμονες σοφιστείες που μας κληροδότησε ο παλιός κόσμος, πάνω στην τέχνη του να πεθάνεις και την επιστήμη του να βασανίζεσαι. Πόσα θα είχαμε να κερδίσουμε, αντίθετα, από τις απορίες της νεαρής ηλικίας -για το χρώμα του ουρανού, την απαλότητα του αέρα, την καταιγίδα, τη θύελλα- αφού είναι παραδεκτό ότι η γνώση της γης είναι αδιαχώριστη από τη γνώση του σώματος; 

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ, τόσο συχνά, παιδιά χαμένα στην ώριμη ηλικία, με επουλωμένη την πληγή των ατελών απαντήσεων, ώστε θα ήταν παρήγορο αν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι καιρό κάνει μέσα μας και πόσο χρόνο χάνουμε, μην έχοντας διδαχθεί πότε και πώς να τον αλλάξουμε». 

«ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΑΤΕΘΕΙΜΕΝΟΙ ΝΑ ΥΠΟΔΕΧΤΟΥΜΕ τις ανατροπές που εμείς οι ίδιοι επιθυμούμε να προκαλούμε; Το να ξαναδημιουργήσουμε τον κόσμο σαν χώρο απόλαυσης, προϋποθέτει μια ριζική αλλαγή στην αντίληψη του χρόνου. Πρέπει να αποδεσμευτούμε από τον ρόλο της γραμμικότητας, της αλληλοδιαδοχής παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος, για να εισέλθουμε στον χωροχρόνο της επιθυμίας, μιας σπειροειδούς γραμμής όπου ασκείται η έλξη των αναλογιών και μέσα στην οποία θα πρέπει να μάθουμε να κινούμαστε». 

«ΟΠΩΣ Η ΚΗΠΟΥΡΙΚΗ ΤΕΧΝΗ ΕΝΑΡΜΟΝΙΖΕΙ τις συγχορδίες της γης και των εποχών, θα μάθουμε μια μέρα να παίζουμε με τις καταστάσεις συνείδησης του σώματος, σύμφωνα με τις ποικίλες δυνάμεις που ασκεί πάνω του η ζωή». 

ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ελεύθερα εδάφη.  Θέλουμε να δημιουργήσουμε ζώνες αυτονομίας που θα απορρίπτουν τον έλεγχο του κράτους και του εμπορευματικού συστήματος. 

. Να επαναφέρουμε την καλλιέργεια φυτών για ιατρική χρήση προκειμένου να διαρρήξουμε τον ιμπεριαλισμό των φαρμακευτικών μαφιών. 

. Να ευνοήσουμε νέες μορφές μιας δημιουργικής χειροτεχνίας αγαθών χρήσιμων στη συλλογικότητα.. Να αναπτύξουμε δωρεάν μορφές ενέργειας για να απαλλαγούμε από τα πετροχημικά λόμπι και την κρατική γραφειοκρατία που είναι κάτω από την μπότα τους.

_________________________

Αποσπάσματα από το ''Η μουσική του ζώντος, 
του Ραούλ Βανεγκέμ, εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος. 

___________________________________________

* Ραούλ Βανεγκέμ (4 Σεπτεμβρίου 1934), Βέλγος συγγραφέας και φιλόσοφος. Σπούδασε λατινική φιλολογία στις Βρυξέλλες, δίδαξε στο πανεπιστήμιο και συμμετείχε στην Καταστασιακή Διεθνή από το ’61 ως το ’70. Μέχρι σήμερα έχει γράψει περισσότερα από 30 βιβλία, ανάμεσά τους τα: 

- Βασικές κοινοτοπίες, 
- Η βίβλος των Ηδονών, 
- Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπινου όντος, 
- Η επανάσταση της καθημερινής ζωής. 
- Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς

Ο Βανεγκέμ στα έργα του απορρίπτει την ηθική της εργασίας και ασκεί έντονη κριτική στον καπιταλισμό και τον σύγχρονο κόσμο, θεωρώντας ότι οι αυταπάτες εμποδίζουν τη δημιουργία και καλεί σε μια αλλαγή προοπτικής. Ο Βανεγκέμ συνεχίζει να γράφει βιβλία, προωθώντας την ιδέα μιας ελεύθερης και αυτοδιαχειριζόμενης κοινωνίας. 

Πηγή 

  Ουτοπία