Μια μέρα στην πρώην ΕΣΣΔ...

...δυό πρόθυμα αυτιά

Το ρυμουλκό, τρεις σφυριξιές...
χαιρετισμός... μα, και ευχές,
ανταποδίδουμε σ' αυτές.

Ήρθαν στο πλοίο οι αρχές,
οι τότε οι Σοβιετικές,
και ψάχνανε για λαθρεμπόρους..

Του λιμανιού τους όρους
τους διάβασα με προσοχή,
παρόλο που κανείς... εκεί
δεν εγουστάριζε να βγεί,
από το πλήρωμα, ...πολύ !

Η αντισοβιετική, 
η προπαγάνδα, επηρεάζει,
λίγο - πολύ όλους τρομάζει...


"Πότι" λεγότανε το πόρτο,
στη Γεωργία....    ήταν το πρώτο
λιμάνι πούχα επισκεφτεί,
απ' την Σοβιετική
την Ένωση, την κραταιά,
αλλά ας τ' αφήσω τώρα αυτά.

Εκείνη η μέρα ήταν αργία
και όπως μ' έπνιγε η ανία,
βγήκα μιά βόλτα πα' στο μώλο....

Μικρό ψαράδικο, είδα, στόλο
νάν' αραγμένος λίγο πέρα....

Μουντή, συννεφιασμένη μέρα...

Περνώντας,  δάσος από κρένια,*                   *γερανοί
θωρώ, ένα γέρο, μ' άσπρα γένια.

Στο καβαλέτο του μπροστά 
τελάρο...   χρώματα ανοιχτά.

Είναι  χοντρές οι πινελιές του
κι αφηρημένες οι γραμμές του.

Δείχνοντάς μου τα ...καΐκια
τον ακούω:   "...Επιείκια
δείξε Γρεκέ για τον Ελίας,
δεν είμαι κι επαγγελματίας..."

"Έλληνας εξ Ανατολίας..."
συστήθηκε, ευθύς, σε μένα,
και με Ελληνικά σπασμένα,
μούπε, πως είδε τη σημαία
του καραβιού....   και προκυμαία
σκέφτηκε να κατηφορίσει,
μπας και πατριώτες συναντήσει...

Κάτσ' είπε.. δείχνοντας την μπίντα..*            *Δέστρα των κάβων

Είχε,   απ' τα χρόνια τού εξήντα,
σε Έλληνα για να μιλήσει,
ομολογεί με θλίψη....         


Είδε, σε μένα, με χαρά
μάλλον,  δυο πρόθυμα αυτιά...

Δικές του μνήμες θα σκαλίσει,
δεν έλεγε να σταματήσει,
μου μοιαζε να εξομολογείται,
παρά, ο γέρος ...να διηγήται.

Καμάρωνε...  πούπε, 
                                      "...η γενιά μου
βαστάει...  (η μία προγιαγιά μου)
απ' τα εγγόνια  Κομνηνού                 
τ΄Ανδρόνικου του θρυλικού*...

 * ______________  Ανδρόνικος  Κομνηνός

Ευφυής, γοητευτικός, ικανότατος, αλλά  

ταυτόχρονα και απερίσκεπτος και βίαιος. 

Είχε μεγάλη αδυναμία προς το αντίθετο φύλο. 

Τρυφερός...                                                   

...στο ενεργητικό του έχει θυελλώδεις έρωτες 

και αποπλανήσεις πριγκιπισσών και άλλων 

ευγενών γυναικών, αγαπούσε την καλή ζωή... 

αλλά και τη χρήση σκληρής βίας !

...aπ' του Δαυίδ και του Αλέξιου,
όπου,  δια τρόπου επιδέξιου,
και με πολύ ανδρεία,
στήσαν την αυτοκρατορία                           
της Τραπεζούντας...  μιά πρωία
του χίλια διακόσια τέσσερα,
αφού εδάφη ημέτερα
είχαν απωλεσθεί,
κι οι Σταυροφόροι είχαν μπεί
στη Πόλη πού 'χε καταληφθεί,
αφού 'χαν φτάσει με τα πλοία
των Ενετών και με μανία
επιδοθήκαν σε ληστεία
ως και στην Αγία Σοφία*....

           
Μαλακώνει τη φωνή του,
πονηρεύει τη μορφή του,
κλείνοντας μου δε το μάτι
μου λέει,   "...είμαστε λιγάκι
... 'ρωτιάρηδες, στην οικογένεια
του Ανδρόνικου, με κάποια έννοια.

Δεν ευλογάω εγώ τα γένια,
μα αναρωτιώμαστε εάν
ήτανε ...σαν τον "Δον Ζουάν",
που, προφανώς δεν πιάνει μία, 
                (κι ας τονε λέει η ιστορία)
μπρος τον Ανδρόνικο τον πρώτο…

Γόης,    με ένα δικό του τρόπο,   
ασκούσε τέτοια γοητεία,
που να αντισταθεί καμία,
και να μην δώσει την καρδιά της,
όταν βρισκότανε μπροστά της, 
δεν το μπορούσε η καημένη.

Ήτανε ...ερωτευμένη 
κι η  Κωνσταντίνου πόλη,
ναι,    μα τον Δία...  όλη 
με τον παλικαρά της,
τον αυτοκράτορα της !

Πριγκίπισσες και εστεμμένες,
από την μύτη είχε δεμένες,
και εκουνούσε τα σπαγκάκια
σε Δέσποινες και Δεσποινάκια,
(ήτοι φορές και σε ανήλικες)
φορές και ....σ’ αρσενικοθήλυκες…

«Ήτο αχαλίνωτων ήθών» 
ετόνιζε μιά « των γραφών»..."

         
"... Χάνω συνέχεια την αρίθμηση,
με δυσκολία κάνω ρύθμιση
να κατατάξω κατακτήσεις......

για ποιάνε να πρωτομιλήσεις... ?                

Έφτασε μόνο μια ματιά,
για να παραμιλά
και η μικρή του ανηψιά, 
η Ευδοκία Κομνηνή,
της οικογένειας καλλονή..."


"Δεόντως...  θ' αποπλανηθεί
της αυτοκρατείρας η αδελφή,
η Φιλίππα, η κόρη της Μαρίας,
πριγκίπισσας της Αντιοχείας..."


"Μαζί του θα εξαφανιστεί...      
κι η Θεοδώρα Κομνηνή,
του βασιλιά η συμβία
στην Ιερουσαλήμ, η οποία
δεν είχε δώσει υποψία,
ουδέποτε για απιστία...."


Σε χώρα πέραν του Καυκάσου.....        
ήταν που κάνει .....φουλ του άσσου !                 

Την όμορφη μοναχοκόρη
παντρεύεται, ο καταφερτζής....  την κόρη
του βασιλιά της Γεωργίας.

ΕΔΩ που είμαστε..."  είπε ο Ελίας,
μαζεύοντας τα χρώματά του,
(ξαναθυμίζω τ' όνομά του...)
"Ελπίζω δεν θάχεις κουραστεί...
...γιατί ήταν μόνο η αρχή !


Για τη Γαλλία βάζει πλώρη,
του Λουδοβίκου εβδόμου η κόρη,
η Ανιές,  το νέο θήραμά του,
μπορεί και νέο πείραμά του..."

           
"Σου είπα περιληπτικά
για τα αισθηματικά,
και για το τέλος έχω αφήσει,
αυτό που θα ταρακουνήσει
το σύστημα της εποχής του,
κι ίσως το τίτλο του μεγίστου
ανθρωπιστή νάχε κερδίσει,
εάν ακόμη είχε ζήσει !


Αυτά τα "ερωτικά" του, 
δεν σκίασαν την προσφορά του
προς τους φτωχούς ανεξαιρέτως,
όπου μια μέρα αυθαιρέτως, 
τους κάνει όλους κτηματίες 
και τον δοξάσαν οι παρίες.

Τον είπαν και κουμουνιστή,*
γιατί 'χε βγάλει διαταγή
τα πόδια τους σ' ένα παπούτσι
να βάλουνε όλοι οι πλούσιοι,
και να μην μείνει ούτε ένας
απ' το λαό, χωρίς καθένας
να έχει ένα δικό του κλήρο...

....και άνθρωποι του ένα γύρο
φρόντιζαν να αποδοθεί
δικαιοσύνη όπου δει*.                                       *όπου πρέπει

Παντού 'χε κάνει ανατροπές
Νέες, σοφές  πολιτικές
για δικαιοσύνη....  Ηταν σαφές
το μήνυμα προς τους ....ληστές 
του δημοσίου του Ταμείου.

Ρητή, η διαταγή του ιδίου
ο κλέφτης να εκτελεστεί
αμέσως όταν θα πιαστεί !

Η πλέμπα θα ανακουφιστεί.

Τον δόξασαν οι αναξιοπαθούντες,
ζημίωσαν όλοι οι"κρατούντες"...


Τον είπαν και εγκληματία,
εκτός από "αισθηματία"...

Οι Βενετοί και οι Γενουάτες
ελέγχανε όλες τις στράτες
του Βόσπορου και των στενών,
και όλα τα κέρδη υπέρ αυτών
από τα ναυτικά διόδια
πηγαίνουν...
                        και εμπόδια
φέρναν στην Αυτοκρατορία
μ' έλεγχο στην οικονομία.
Γι' αυτό να φύγουν όλοι,
είπε μιά μέρα απ΄τη Πόλη,
ή... σύμφωνα με τον Γίββωνα
που το τονίζει επίμονα,
διέταξε να εκτελεστούν,
ώστε να παραδειγματιστούν
επίδοξοι επενδυτές...
για να μην κάνουν ....λαμογιές !

        
Πίσω απ' τις πύλες οι κακοί
σχεδιάζουν με θυμό πολύ...

"....απ' τη μέση πρέπει να βγεί ....

Ποιός είναι που αδιαφορεί,
κι αρνείται να υποκλιθεί
στων ευγενών τη μόνη ισχύ" ?

Βάζουν λοιπόν σ' εφαρμογή,
συνωμοσία αποπομπής
και τεχνικής του παρακμής...

         _______________


Ήταν το πρώτο το σπαθί
στα νειάτα του, κι είχε ακουστεί
στις άκρες της Αυτοκρατορίας,
αυτός ο γόνος της Δυναστείας
ο γόης ο περιώνυμος
ο θρυλικός Ανδρόνικος...

"Την γης ταρακουνήσαν

σαν τ' άλογα τους σπιρουνίσαν,
και εκαλπάσαν προς το κτήνος,
ο Μανουήλ και .....κείνος.

Αντίκρυ, είναι οι δυό στρατοί.   *1143-1153 συγκρούσεις με Σέρβους / Ούγγρους

Εκεί θ’ αποφασίσουν,
να πάει από ένας ..... οι δυνατοί !
και να μονομαχήσουν.

Απ’ τους εχθρούς όλο καμάρι
τεράστιο βγαίνει ένα γομάρι,
τρομοκρατώντας με φιγούρα
με μιά τεράστια τσεκούρα,
και στάθηκε προ της γραμμής...

Ποιός λαϊκός, ποιός ευγενής,
ποιός δυνατός Ρωμαίος,
(τους είχε πιάσει δέος)
θα βγεί για να μονομαχήσει ?
Το θωρηκτό θα τον λιανίσει,
αυτός, ο γίγας των βαρβάρων...

Λένε ..... να φύγουν άρον άρον !

Ξάφνου.....

                        "Την γης ταρακούνησαν
                          σαν τ' άλογα τους σπιρουνίσαν, 
                          και εκαλπάσαν προς το κτήνος,
                          ο Μανουήλ. και κείνος"

Μα.......ο Ανδρόνικος σταμάτησε

και τ' άλογό του κράτησε,

δείχνοντας έτσι σεβασμό

στον εστεμμένο αρχηγό,

όπου ορμά σπαθάτος,

περήφανος, φλογάτος.

Γενναίοι αυτοκράτορες !!
Άξιοι να είναι ‘Αρχοντες !!

[Όχι σαν τους σημερινούς

μάγκες απ’ τα μετόπισθεν

π’ όταν ακούσουν για εχθρούς

την κάνουν με την όπισθεν.*

Που ήτανε ο βασιλιάς,

σαν το σαράντα ο τσολιάς,

πολέμαγε μόνος τα τάνκς

μαχόμενος μ' εφ' όπλου λόγχη,

δεν θα περάσετε......ΟΧΙ  ??

Που ήτανε ο βασιλιάς,

όταν πολέμαγε ο "ΕΛΑΣ",

ο "ΕΔΕΣ" και όλη η Ελλάς,

για την ελευθερία ?? 

Μήπως βρισκόταν στην Αγγλία ??]

Για χρόνια, ο Μανουήλ θάν'  πρώτος,

για χρόνια,  ο Ανδρόνικος στο σκότος.

Μια μέρα όμως νικητής,

στην Κωνσταντίνου Πόλη,

θα μπει εκεί θριαμβευτής,

θα τον δοξάζουν όλοι.

Είπε: «Όλοι να τσακιστούν,

οι ξένοι έξω απ’ τη Πόλη...»

και τούτο θα εκδικηθούν

μια μέρα οι Σταυροφόροι.

                        

Ο  Χωνιάτης Μιχαήλ  εξ Αθηνών         *Αρχιεπίσκοπος

τον λέει "Σωτήρα των φτωχών"

και "Διώκτη των πλουτοκρατών".

Στην Κωνσταντίνου Πόλη,   

στων "Σαράντα Μαρτύρων" τον ναό,

για να τον βλέπουν όλοι,         

μ’ ένα δρεπάνι σαν φτωχό,

άγαλμα έστησαν στην πύλη. 

                

Στους σύγχρονους ένα σκαμπίλι.

Ο πρώτος λαϊκός βασιλιάς,

προστάτης της φτωχολογιάς...

...κι εκείνο το σπιρούνισμα,

τ' αλόγου το ρουθούνισμα...

τραγούδησε ο λαός,

κι ο αυτοκράτορας αυτός,

γενναίος... γόης...  ερωτικός.

Αμφιλεγόμενη η ιστορία,
που γράφτηκε μες' στα βιβλία.

___________________________

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". αυτοβιογραφικό έμμετρο έργο 
του Οδυσσέα Ηβιλάγια σελίδες 923  e-mail: od.heavilayias@yahoo.com / 

Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga 

_____________________________________________ 

* Ανδρόνικος Κομνηνός ο Λαόφιλος,  Ήδη πριν τη στέψη του, ο Ανδρόνικος, είχε δώσει σαφή δείγματα ηγετικών και διοικητικών ικανοτήτων και  πέρασε τη ζωή του ως τυχοδιώκτης, περιπλανώμενος στις ανατολικές περιοχές του κράτους, υπό τις στρατιωτικές εντολές του εξαδέλφου του Αυτοκράτορα Μανουήλ Α' Κομνηνού, προκειμένου να φέρει εις πέρας τις διάφορες αποστολές που του ανέθετε ο Αυτοκράτορας.

Στα 65 του χρόνια στέφεται συν-αυτοκράτορας με τον ανήλικο ανηψιό του Αλέξιο, τον οποίο απομακρύνει γρήγορα αυτόν και τη μητέρα του από τον βυζαντινό θρόνο. 

Μετά την ανάληψη του θρόνου ο Ανδρόνικος φέρεται να άλλαξε πλήρως τον τρόπο ζωής του και εξ'ου και του δόθηκε η προσωνυμία «Λαόφιλος». 

Ο έντονος εθνισμός και απολυταρχισμός του τον οδήγησαν το 1182 στο να διατάξει τη σφαγή όποιου διέπραττε αδίκημα ή υπεξαιρούσε χρήματα ή κώλυε το κράτος, και τη σφαγή όλων των Λατίνων κατοίκων της Πόλης (στους οποίους τα δικαιώματα που είχαν παραχωρηθεί λόγω προηγούμενων καταστάσεων εξουθένωναν όλο και περισσότερο το κράτος), γεγονός που συγκλόνισε Ανατολή και Δύση. Ταυτόχρονα όμως τα άδεια αυτοκρατορικά θησαυροφυλάκια γέμισαν, και οι καταπιεσμένοι πολίτες βρήκαν μία ανάπαυλα. Διατάχθηκαν επίσης οι κατασκευές οχυρών και κάστρων, με παράδειγμα το κάστρο της Λήμνου.

Η τελευταία εντολή του Ανδρόνικου ως αυτοκράτορα φαίνεται να είναι προς τους πλούσιους γαιοκτήμονες, καθώς τους διέταξε να κάνουν ανακαταμερισμό της γης, ώστε να μην υπάρχει άνθρωπος χωρίς ένα κομμάτι γης να καλλιεργήσει. 

Με αφορμή αυτή τη διαταγή, ο Οίκος των Αγγέλων (οι επόμενοι αυτοκράτορες των Κομνηνών, ευτυχώς με την πιο σύντομη στα χρονικά διάρκεια βασιλείας στην αυτοκρατορία) χρησιμοποιεί τη δύναμη των ήδη ταλαιπωρημένων από τον Ανδρόνικο γαιοκτημόνων και ανατρέπει τον Ανδρόνικο από το θρόνο. 

Στη συνέχεια ο Ανδρόνικος προσπαθεί ανεπιτυχώς με τη νεαρή σύζυγό του Άννα να δραπετεύσει στην Κριμαία. Συλλαμβάνεται και βρίσκει μαρτυρικό θάνατο στην Κωνσταντινούπολη, ενώ κατά άλλη παράδοση τον λυντσάρουν ή εξοστρακίζουν στην Κύπρο (η συνήθης ιστορία θέλει να τον λυντσάρουν).

Ο Ανδρόνικος Κομνηνός σαν Αυτοκράτορας του Βυζαντίου από το 1183 έως 1185 μόνο, ελάττωσε τους φόρους, πέτυχε βελτίωση της ζωής των ασθενέστερων τάξεων, μείωσε τα κρατικά έξοδα και βελτίωσε τη διοίκηση. Είχε όλα τα προσόντα να γίνει ο καλύτερος των Κομνηνών.  
Δεν του επέτρεψε όμως, η έλλειψη σύνεσης και ηθικών φραγμών. Ταυτόχρονα έδειξε αδιαφορία στην αντιμετώπιση εχθρών του κράτους του που εμφανίσθηκαν στην εποχή του, όπως οι Νορμανδοί, που κυρίευσαν την Θεσσαλονίκη έκαναν πολλές λεηλασίες στο δρόμο τους προς την Κωνσταντινούπολη, την οποία και θα κυρίευαν αν δεν ανατρεπόταν ο Ανδρόνικος από τον θρόνο.                                            www.wikipedia.gr

*  Λεηλασία Αγίας Σοφίας,  Πολλοί μελετητές ιστορικοί πιστεύουν ότι η λεηλασία που υπέστη η Κωνσταντινούπολη από τους Οθωμανούς το 1453, ωχριά μπροστά στη λεηλασία που οι ομόθρησκοι χριστιανοί σταυροφόροι, έκαναν το 1204. Οι Οθωμανοί σε πολλές περιπτώσεις σεβάστηκαν και τις ζωές των ανθρώπων και τις εκκλησιές και τα κτίρια. Οι Οθωμανοί δεν έβαλαν ποτέ πόρνες να γδυθούν, να χορέψουν και να κάνουν έρωτα ομαδικά με στρατιώτες πάνω στην Αγία τράπεζα της μεγαλύτερης εκκλησίας του κόσμου. 

Οι Λατίνοι και οι Φράγκοι:  Κατέσφαξαν αθώους νέους γέρους μικρά παιδιά, βίασαν γυναίκες, σύλησαν νεκροταφεία, έβαλαν πόρνες πάνω στην Αγία Τράπεζα της Αγίας Σοφίας, έβαλαν τα άλογα τους μέσα σε εκκλησιές και τις έκαναν στάβλους, άρπαξαν ιερά κειμήλια, έμπαιναν στα σπίτια δολοφονούσαν τον κόσμο και έκλεβαν τα χρυσαφικά. Ένας στρατός ισχυρός, πάνοπλος, διψασμένος για αίμα σάρκα και χρυσάφι. Ένας στρατός που η λέξη “ιπποσύνη” και “ιππότης” ήταν μόνο για τους τύπους.

Οι ωμότητες, οι κλεψιές, οι βιασμοί, οι δολοφονίες, και η για 57 χρόνια διακυβέρνηση και διοίκηση της Κωνσταντινούπολης από τους Λατίνους γονάτισε και ισοπέδωσε ανεπανόρθωτα την Πόλη των πόλεων. Ποτέ δεν κατάφερε να ορθοποδήσει και να ακμάσει όπως πριν. Από το 1204 και μετά το Βυζάντιο καταστράφηκε οικονομικά και πληθυσμιακά συρρικνώθηκε. Το εμπόριο και οι πρώτες ύλες πέρασαν στα χέρια των Δυτικών, ενώ έχανε τη μία μετά την άλλη τις επαρχίες του που έπεφταν πια στα χέρια των Σελτζούκων και των Οθωμανών. Περίπου 200 χρόνια αργότερα θα προβάλει την ύστατη ηρωική αλλά και άνιση αντίσταση και θα καταληφθεί για πάντα το 1453.

Οκτακόσια χρόνια μετά, το 2001, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β στη συνάντηση του στην Αθήνα, με τον τότε Αρχιεπίσκοπο τον Μακαριστό Χριστόδουλο, εξέφρασε τη λύπη του για τις ωμότητες των Σταυροφόρων το 1204, οι οποίοι «εστράφησαν εναντίον των εν Χριστώ αδελφών μας». Το 2004 ο Πάπας ζήτησε πάλι ταπεινά “συγγνώμη”, από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο στη συνάντηση τους στο Βατικανό.  http://www.hellas-now.com/

πηγή

perasma blog