μέρος 4ο
Ενέργεια και Ίαση από
Ανενεργές (;) Ανακαλύψεις και Εφευρέσεις,
9. ΤΟ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΟ ΚΑΙ Η ΓΕΝΝΗΤΡΙΑ ΣΥΧΝΟΤΗΤΩΝ ΤΟΥ RIFE
Αυτό σήμαινε ότι μπορούσε να δει άψογα ζωντανά κύτταρα, σε αντίθεση προς τα νεκρά δείγματα που μπορούν να παρατηρηθούν κάτω από ένα ηλεκτρονικό μικροσκόπιο.
Η μεγαλοφυΐα του Ρέιμοντ Ράιφ αναγνωρίστηκε από την πλειοψηφία της ιατρικής κοινότητας, όταν στη δεκαετία του 30 κατασκεύασε ένα υπερ-μικροσκόπιο που έκανε αντιληπτή και την κάθε αδιόρατη κίνηση των ιών μέσα σε ένα οργανισμό, τους οποίους στη συνέχεια κατέστρεφε με τη χρήση μιας εξολοθρευτικής ηλεκτρομαγνητικής ακτίνας!
Με τον Ράιφ συνεργάστηκαν μεγάλες μορφές της επιστήμης: ο περίφημος εφευρέτης της ηλεκτρονικής ενισχύτριας λυχνίας Λη Ντε Φόρεστ (Lee De Forest) επιμελήθηκε τον σχεδιασμό πολλών τμημάτων της συσκευής του, ο Κούλιτζ (W. D. Coolidge) της Τζένεραλ Ελέκτρικ τού έστελνε εκατοντάδες σωλήνες ακτινών Χ, στις οποίες ο Ράιφ και οι συνεργάτες του προσέθεταν Υδρογόνο και Ηλιον.
Το 1934, μάλιστα, ο δρ. Μίλμπανκ Τζόνσον (Milbank Johnson), επικεφαλής ιατρικός διευθυντής του Pacific Mutual Life Insurance Company, εγκατέστησε ένα κέντρο καταπολέμησης του καρκίνου στο Scripps Castle του Σαν Ντιέγκο. Εκεί δοκιμάστηκε η μέθοδος του Ράιφ πάνω σε ασθενείς με καρκίνο και φυματίωση.
Εκείνο τον χρόνο έφθασαν στην κλινική 16 καρκινοπαθείς, «καταδικασμένοι» από επιφανείς ογκολόγους, στα πλαίσια μιας ειδικής ιατρικής έρευνας του πανεπιστημίου της νότιας Καλιφόρνια. Σκοπός ήταν να φανεί πόσοι θα κατάφερναν να επιζήσουν, υποβαλλόμενοι στη νέα θεραπεία για 90 ημέρες.
Μετά από συστηματική αγωγή 3 μηνών, κατά την οποία οι 16 ασθενείς δέχονταν 3λεπτες δόσεις διαμορφωμένου φωτός ανά 72 ώρες, οι 14 από αυτούς χαρακτηρίστηκαν ως «θεραπευμένοι» και πήραν εξιτήριο! Οι υπόλοιποι 2 χρειάστηκαν άλλον ένα μήνα αγωγής για να θεραπευτούν.
Η θεραπεία εμφάνισε ποσοστό επιτυχίας 100% και χωρίς να παρουσιαστεί καμία παρενέργεια κατά την τρίμηνη παρακολούθηση των ασθενών. Έτσι, ήρθε η επιβεβαίωση της αξιοπιστίας της μεθόδου με όλα τα επιστημονικά κριτήρια - και υπό την αιγίδα του πανεπιστημίου της νότιας Καλιφόρνια.
Το 1939, ο δρ. Ράιφ δέχεται πρόσκληση από τη Βασιλική Ιατρική Εταιρία (Royal Society of Medicine), η οποία είχε πρόσφατα επιβεβαιώσει τα ευρήματα του που αναφέρθηκαν συνολικά ως «σύστημα της ακτίνας του Ράιφ για τη θεραπεία καρκίνου» στο έντυπο του Ινστιτούτου του Φραγκλίνου από τον δρ. R. Seidel (Journal of the Franklin Institute - τόμος 237, αρ. 2, Φεβρουάριος 1944).
Αμέσως ιδρύθηκε εταιρία που κατασκεύαζε και πωλούσε το σύστημα της ακτίνας του Ράιφ σε διάφορα μοντέλα, με μεγάλες αυθεντίες της Ιατρικής και έμπειρους νοσοκομειακούς ιατρούς να το δέχονται με μεγάλο ενθουσιασμό, αφού φαινόταν ότι θα εξάρθρωνε όλες τις ασθένειες με το πάτημα ενός κουμπιού. Έτσι, αποτέλεσε αυτόματα ένα σοβαρό ανταγωνιστή των φαρμακολογικών μεθόδων...
Τα συμφέροντα
Από εκείνη τη στιγμή, ο Ράιφ και όλοι οι συνεργάτες και υποστηρικτές του δέχτηκαν οργανωμένη και θανάσιμη επίθεση. Την παραμονή της συνέντευξης Τύπου, κατά την οποία ο δρ. Μίλμπανκ Τζόνσον θα ανακοίνωνε επισήμως στον ιατρικό κόσμο τα καταπληκτικά απο τελέσματα της μεθόδου Ράιφ, οδηγήθηκε σε κλινική για ασήμαντη αιτία, όπου και πέθανε από δηλητηρίαση. Επιπλέον, όλα τα έγγραφα του τα οποία παρουσίαζαν τα αποτελέσματα των μελετών στις κλινικές που είχε ιδρύσει, έκαναν φτερά!
Το δε τοπικό παράρτημα του Ιατρικού Συλλόγου των ΗΠΑ έστειλε τον Ράιφ να απολογηθεί ως κατηγορούμενος για απάτη στο Ανώτατο Δικαστήριο του Σαν Ντιέγκο όπου, παραδόξως, κλάπηκε η τσάντα του με όλα τα στοιχεία απόδειξης και υπεράσπισης του.
Λίγο αργότερα, κάποιος μεγαλομέτοχος του American Medical Association, θησαυροφύλαξ και εκδότης ονόματι Μορίς Φίσμπεϊν (Morris Fishbein), πρότεινε στον Ράιφ να αγοράσει τα δικαιώματα της πνευματικής του ιδιοκτησίας για λογαριασμό τής φαρμακευτικής βιομηχανίας με την οποία συνεργαζόταν.
Η απάντηση που έλαβε ήταν αρνητική και, λίγες μέρες αργότερα, το εργαστήριο του δρ. Ράιφ καταστράφηκε από εμπρησμό!
Επιπλέον, ο δρ. Νέμες (dr. Nemes), ο οποίος είχε επαναλάβει και επιβεβαιώσει την εργασία του Ράιφ, σκοτώθηκε από πυρκαγιά στο δικό του εργαστήριο, η οποία κατέστρεψε όλα τα γραπτά στοιχεία και της δικής του έρευνας. Παρόμοια πυρκαγιά κατέστρεψε και τα εργαστήρια Burnett, τα οποία επίσης είχαν επιβεβαιώσει την ανακάλυψη του Ράιφ.
Ο δρ. Κους εξαναγκάστηκε με απειλές να μην κάνει χρήση της μεθόδου Ράιφ στην κλινική του, την οποία και είχε ιδρύσει γι' αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Ο δε Αμερικανικός Ιατρικός Σύλλογος απείλησε τα μέλη του με αφαίρεση της άδειας εξάσκησης του επαγγέλματος, εάν τολμούσαν να χρησιμοποιήσουν την ακτίνα του Ράιφ. Επιπλέον, με διαταγή του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ανακλήθηκαν όλες οι συσκευές που, στο μεταξύ, είχαν πουληθεί σε διάφορους ιατρούς και νοσοκομεία της χώρας, με ποινή φυλάκισης και προστίμου σε περίπτωση ανυπακοής.
Τελικά, ο μεγαλοεκδότης Φίσμπεϊν φρόντισε να εξαφανίσει το όνομα του Ράιφ από όλες τις παρελθούσες εκδόσεις, ούτως ώστε να μην εμφανίζεται σε καμία επαγγελματική επιθεώρηση (journal) και, έτσι, να μην αποτελέσει σημείο αναφοράς για κανέναν άλλο ιατρικό συντάκτη ή έρευνα.
Επιπλέον, ο δρ. Νέμες (dr. Nemes), ο οποίος είχε επαναλάβει και επιβεβαιώσει την εργασία του Ράιφ, σκοτώθηκε από πυρκαγιά στο δικό του εργαστήριο, η οποία κατέστρεψε όλα τα γραπτά στοιχεία και της δικής του έρευνας. Παρόμοια πυρκαγιά κατέστρεψε και τα εργαστήρια Burnett, τα οποία επίσης είχαν επιβεβαιώσει την ανακάλυψη του Ράιφ.
Ο δρ. Κους εξαναγκάστηκε με απειλές να μην κάνει χρήση της μεθόδου Ράιφ στην κλινική του, την οποία και είχε ιδρύσει γι' αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Ο δε Αμερικανικός Ιατρικός Σύλλογος απείλησε τα μέλη του με αφαίρεση της άδειας εξάσκησης του επαγγέλματος, εάν τολμούσαν να χρησιμοποιήσουν την ακτίνα του Ράιφ. Επιπλέον, με διαταγή του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ανακλήθηκαν όλες οι συσκευές που, στο μεταξύ, είχαν πουληθεί σε διάφορους ιατρούς και νοσοκομεία της χώρας, με ποινή φυλάκισης και προστίμου σε περίπτωση ανυπακοής.
Τελικά, ο μεγαλοεκδότης Φίσμπεϊν φρόντισε να εξαφανίσει το όνομα του Ράιφ από όλες τις παρελθούσες εκδόσεις, ούτως ώστε να μην εμφανίζεται σε καμία επαγγελματική επιθεώρηση (journal) και, έτσι, να μην αποτελέσει σημείο αναφοράς για κανέναν άλλο ιατρικό συντάκτη ή έρευνα.
Η πρωτοφανής αυτή -και καθολική- αντιστροφή του κλίματος φάνηκε καθαρά ότι ήταν αποτέλεσμα «πιέσεων» των φαρμακευτικών εταιριών προς κάθε κατεύθυνση.
Μετά την αποσιώπηση: Οι επίγονοι του Ράιφ
Σήμερα, το 2006, η πρωταρχική αιτία του καρκίνου εξακολουθεί να είναι άγνωστη και δε συσχετίζεται καθόλου με ιούς. Ακόμα, η Ιατρική δε δέχεται την ύπαρξη οποιουδήποτε χημικού φαρμάκου που να εξουδετερώνει οριστικά και αμετάκλητα τους ιούς και τον καρκίνο.
Με την εκδήλωση της επίθεσης του ιατρικού κατεστημένου, πολλοί ειδικευμένοι τεχνικοί και συνεργάτες του Ράιφ πέρασαν τα μεξικανικά σύνορα, μεταφέροντας μαζί τους ό,τι μπορούσαν να περισώσουν. Οι χειρουργοί Γέιλ και Κους διατήρησαν τις συσκευές τους και, 22 χρόνια αργότερα, ανακοίνωσαν πλήρεις θεραπείες καρκινοπαθών σε τελικό στάδιο, σε ποσοστό 60% - ένα ποσοστό πολύ υψηλότερο από το 2% της χημειοθεραπείας.
Η δε RCA παρουσίασε το ηλεκτρονικό της μικροσκόπιο, παραγκωνίζοντας το Μικροσκόπιο του Ράιφ, με τις μοναδικές του ιδιότητες.
Τη δεκαετία 1960, ο John Crane (τεχνικός-ηλεκτρονικός, συνεργάτης του Ράιφ) προσέγγισε την τεχνική του Ράιφ, εφαρμόζοντας μόνον τις χαμηλές συχνότητες απευθείας στο σώμα: δύο ηλεκτρόδια σε επαφή με το δέρμα οδηγούν το σήμα μιας ηλεκτρονικής γεννήτριας χαμηλών συχνοτήτων στο σώμα του ασθενούς. Οι αναφορές κάνουν λόγο για ικανοποιητικά αποτελέσματα, ωστόσο υποδεέστερα της ακτίνας του Ράιφ.
Γενικότερα, σήμερα υπάρχουν αρκετές εξω-ακαδημαϊκές «αναβιώσεις» της «ακτίνας του Ράιφ» από ιδιώτες, ανάμεσα στις οποίες όμως παρουσιάζεται μια ασυμφωνία ως προς τις συχνότητες που εξουδετερώνουν τις διάφορες ασθένειες. Τέτοιες συσκευές εκπομπής συχνοτήτων υπάρχουν πολλές, οι οποίες εφαρμόζουν οξείς και απότομους τετραγωνικούς παλμούς, προκειμένου να πετύχουν ένα ευρύ φάσμα συχνοτήτων που φαίνεται να είναι πολύ αποτελεσματικό στους ασθενείς.
Μία από τις κορυφαίες και ξεχωριστές προσεγγίσεις είναι και η συσκευή papimi του Έλληνα φυσικού Παναγιώτη Παππά, η οποία εφαρμόζει σύντομους παλμούς μαγνητικού πεδίου, με πολύ καλά αποτελέσματα για πολλές παθήσεις.
Επιπλέον, με τη συμβολή του Διαδικτύου υπάρχουν πολλές αναβιώσεις της μεθόδου του Ράιφ.
Κάνοντας μια μικρή έρευνα, εμφανίζεται στο Διαδίκτυο μια τουλάχιστον κλινική, η Mayo στο Ρότζεστερ της Μινεσότα των ΗΠΑ (http://www.mayoclinic.org/rfatumortreatrst/), όπου εφαρμόζεται ραδιοσυχνότητα αντί ραδιενέργεια Κοβαλτίου 60 -με χαμηλή ισχύ και μέσω καλωδίου, οπότε έχει υποδεέστερα αποτελέσματα εκείνων του Ράιφ.
Η αναβίωση της συσκευής Ράιφ/Μπέαρ, του Τζέιμς Μπέαρ (σχεδιαστή και κατόχου της πατέντας της συσκευής) είναι η πλησιέστερη.
Μετά την αποσιώπηση: Οι επίγονοι του Ράιφ
Σήμερα, το 2006, η πρωταρχική αιτία του καρκίνου εξακολουθεί να είναι άγνωστη και δε συσχετίζεται καθόλου με ιούς. Ακόμα, η Ιατρική δε δέχεται την ύπαρξη οποιουδήποτε χημικού φαρμάκου που να εξουδετερώνει οριστικά και αμετάκλητα τους ιούς και τον καρκίνο.
Με την εκδήλωση της επίθεσης του ιατρικού κατεστημένου, πολλοί ειδικευμένοι τεχνικοί και συνεργάτες του Ράιφ πέρασαν τα μεξικανικά σύνορα, μεταφέροντας μαζί τους ό,τι μπορούσαν να περισώσουν. Οι χειρουργοί Γέιλ και Κους διατήρησαν τις συσκευές τους και, 22 χρόνια αργότερα, ανακοίνωσαν πλήρεις θεραπείες καρκινοπαθών σε τελικό στάδιο, σε ποσοστό 60% - ένα ποσοστό πολύ υψηλότερο από το 2% της χημειοθεραπείας.
Η δε RCA παρουσίασε το ηλεκτρονικό της μικροσκόπιο, παραγκωνίζοντας το Μικροσκόπιο του Ράιφ, με τις μοναδικές του ιδιότητες.
Τη δεκαετία 1960, ο John Crane (τεχνικός-ηλεκτρονικός, συνεργάτης του Ράιφ) προσέγγισε την τεχνική του Ράιφ, εφαρμόζοντας μόνον τις χαμηλές συχνότητες απευθείας στο σώμα: δύο ηλεκτρόδια σε επαφή με το δέρμα οδηγούν το σήμα μιας ηλεκτρονικής γεννήτριας χαμηλών συχνοτήτων στο σώμα του ασθενούς. Οι αναφορές κάνουν λόγο για ικανοποιητικά αποτελέσματα, ωστόσο υποδεέστερα της ακτίνας του Ράιφ.
Γενικότερα, σήμερα υπάρχουν αρκετές εξω-ακαδημαϊκές «αναβιώσεις» της «ακτίνας του Ράιφ» από ιδιώτες, ανάμεσα στις οποίες όμως παρουσιάζεται μια ασυμφωνία ως προς τις συχνότητες που εξουδετερώνουν τις διάφορες ασθένειες. Τέτοιες συσκευές εκπομπής συχνοτήτων υπάρχουν πολλές, οι οποίες εφαρμόζουν οξείς και απότομους τετραγωνικούς παλμούς, προκειμένου να πετύχουν ένα ευρύ φάσμα συχνοτήτων που φαίνεται να είναι πολύ αποτελεσματικό στους ασθενείς.
Μία από τις κορυφαίες και ξεχωριστές προσεγγίσεις είναι και η συσκευή papimi του Έλληνα φυσικού Παναγιώτη Παππά, η οποία εφαρμόζει σύντομους παλμούς μαγνητικού πεδίου, με πολύ καλά αποτελέσματα για πολλές παθήσεις.
Επιπλέον, με τη συμβολή του Διαδικτύου υπάρχουν πολλές αναβιώσεις της μεθόδου του Ράιφ.
Κάνοντας μια μικρή έρευνα, εμφανίζεται στο Διαδίκτυο μια τουλάχιστον κλινική, η Mayo στο Ρότζεστερ της Μινεσότα των ΗΠΑ (http://www.mayoclinic.org/rfatumortreatrst/), όπου εφαρμόζεται ραδιοσυχνότητα αντί ραδιενέργεια Κοβαλτίου 60 -με χαμηλή ισχύ και μέσω καλωδίου, οπότε έχει υποδεέστερα αποτελέσματα εκείνων του Ράιφ.
Η αναβίωση της συσκευής Ράιφ/Μπέαρ, του Τζέιμς Μπέαρ (σχεδιαστή και κατόχου της πατέντας της συσκευής) είναι η πλησιέστερη.
Με έναν πομπό CB στα 27 MHz οδηγεί μια συστοιχεία με έγχρωμους λαμπτήρες Νέον ή άλλου αερίου.
Στην είσοδο του μικροφώνου, εφαρμόζει το σήμα από μια γεννήτρια συχνοτήτων, στην οποία επιλέγει την κατάλληλη συχνότητα αναλόγως με την ασθένεια που θέλει αντιμετωπήσει.
Η συχνότητα των 27 Mhz είναι ελεύθερη για χρήση από τους πολίτες πολλών χωρών - και της Ελλάδος.
Χρειάζεται μια ενίσχυση από έναν γραμμικό ενισχυτή, ώστε η ισχύς εξόδου (το CB) από 3W να ανέβει γύρω στα 100W. Ακολούθως, μέσω ενός προσαρμογέα αντιστάσεων, εναρμονίζει την έξοδο του πομπού με το «φορτίο» των λαμπτήρων αερίου, ώστε να υπάρχει μέγιστη μεταφορά ισχύος σε αυτές.
Δηλαδή πρόκειται για έναν ραδιοφωνικό πομπό στη συχνότητα των πολιτών που, αντί για κεραία, στην έξοδο συνδέεται μια λάμπα φωτισμού. Το φως της παράγεται από την ηλεκτρική διέγερση ενός αερίου, συνήθως, ευγενούς.
Τέλος, μια άλλη προσέγγιση, είναι να χρησιμοποιηθεί μετασχηματιστής υψηλής τάσης αντί για ραδιοπομπό. Ο μετασχηματιστής θα πρέπει να αποκρίνεται ικανοποιητικά και στις υψηλότερες ακουστικές συχνότητες της τάξης των 5000 Hz.
Χρησιμοποιώντας το ένα κανάλι από έναν στερεοφωνικό ενισχυτή που τυχόν υπάρχει στο σπίτι ή οποιονδήποτε άλλον ενισχυτή ακουστικών συχνοτήτων από 20W και πάνω, συνδέεται στην έξοδο του ενισχυτή αντί για το ηχείο, το πρωτεύον του μετασχηματιστή υψηλής τάσης. Στο δευτερεύον/έξοδο του μετασχηματιστή συνδέονται οι λαμπτήρες ευγενών αερίων. Στην είσοδο του ενισχυτή εφαρμόζεται μια γεννήτρια συχνοτήτων, με την οποία επιλέγουμε τη συχνότητα με την οποία θέλουμε να πειραματιστούμε, σύμφωνα με τον πίνακα του Crane, π.χ. 525 Hz για τη δερματοπάθεια Λεϊσμανίαση Ντονοβάνη.
Ο καθένας, έτσι, επιλέγει τη συχνότητα που αντιστοιχεί στον μικροοργανισμό που θα προσπαθήσει να εξοντώσει.Ο μεγαλοφυής Ρέιμοντ Ράιφ, είχε τραγικό τέλος, μόνος και παραγκωνισμένος το 1971,
στο νοσοκομείο Grossmont του Σαν Ντιέγκο, πέθανε από μια «κατά λάθος» υπερβολική δόση βάλιουμ και αλκοόλ !
____________________________________________________
Παρόλο που η κοινή αίσθηση είναι ότι ο καρκίνος αποτελεί υπόθεση του σύγχρονου ανθρώπου, κυρίως από το '50 και εξής, η αλήθεια είναι ότι υπάρχει από πολύ παλιά
Κατά καιρούς, ακούγονται διάφορες πολλά υποσχόμενες μέθοδοι θεραπείας, για τις οποίες οι προκαταρκτικές κλινικές έρευνες φέρονται να δίνουν υψηλά ποσοστά επιτυχίας. Σε όλες τις περιπτώσεις, όμως, αυτές ξεχνιούνται (;) γρήγορα, προς όφελος των «κλασικών λύσεων» της χημειοθεραπείας, των ραδιενεργών ακτινοβολιών και της χειρουργικής αφαίρεσης των όγκων.
Άλλη στατιστική μελέτη του Journal of the National Cancer Institute (15 Σεπτεμβρίου 1993) έδειξε ότι η χημειοθεραπεία είναι αποτελεσματική μόνο στο 3% των περιπτώσεων, ενώ ένα άλλο 4% των ασθενών εξασφαλίζουν μια σημαντική παράταση ζωής.
Γενικότερα, έχει φανεί ότι ασθενείς που δεν ακολουθούν καμία θεραπεία συχνά ζουν το ίδιο -ή και περισσότερο- από τους ασθενείς που υποβάλλονται στις επισήμως αποδεκτές συμβατικές θεραπείες. Οι ακτινοβολίες Κοβαλτίου (ακτίνες γ) που γίνονται σε ασθενείς είναι τόσο επικίνδυνες, όσο και η ραδιενέργεια που εξεπέμφθη από τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι!
Εάν ένας υγιής άνθρωπος εκτεθεί σε τέτοιες ακτινοβολίες, μπορεί να εμφανίσει καρκίνο και λευχαιμία. Το οξύμωρο είναι ότι η ραδιενεργός αυτή ακτινοβολία θεωρείται σήμερα το μόνο όπλο κατά του καρκίνου! ________________________________________
10. ΣΥΣΚΕΥΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑΣ και ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
Όταν ο Patrick Flanagan ήταν έφηβος, στις αρχές της δεκαετίας του 1960, το περιοδικό “Life” τον κατέταξε σαν έναν απ’ τους κορυφαίους επιστήμονες στον κόσμο.
Κατασκεύασε το πρώτο Νευρόφωνο σε ηλικία 14 ετών, από σκουπίδια της κουζίνας.
Τα ηλεκτρόδιά του ήταν γυαλιστικά σφουγγαράκια φτιαγμένα από λεπτό χάλκινο σύρμα και μονωμένο με πλαστικές σακούλες.
Κατόπιν σύνδεσε τα ηλεκτρόδια σε έναν ειδικό μετασχηματιστή που ήταν συνδεδεμένος στον ενισχυτή hi-fi.
Μετέπειτα μοντέλα ρύθμιζαν αυτόματα το σήμα για να συντονιστεί με το ανθρώπινο δέρμα σαν μέρος ενός περίπλοκου κυκλώματος.
Οι ειδικοί για τις ευρεσιτεχνίες είπαν ότι, ήταν αδύνατο ο ήχος να ακούγεται καθαρά δίχως να δονεί τα οστά ή να διέρχεται από κάποιο κρίσιμο νεύρο του αυτιού και αρνούνταν για 12 χρόνια να το κατοχυρώσουν.
Το αρχείο ανοίχτηκε ξανά όταν ένας κουφός – εξαιτίας νευρικού προβλήματος – υπάλληλος στο γραφείο ευρεσιτεχνιών, άκουσε με ένα Νευρόφωνο.
Κάποια εποχή ο Flanagan ερεύνησε την γλώσσα ανθρώπων/δελφινιών, σε σύμβαση με το Ναυτικό των Η.Π.Α. Αυτό οδήγησε σε ένα τρισδιάστατο ολογραφικό ηχητικό σύστημα, το οποίο μπορούσε να θέσει ήχους οπουδήποτε στο χώρο.
Κατόπιν τελειοποίησε ένα μοντέλο Νευροφώνου, που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για υποσυνείδητη εκμάθηση, η οποία θα κατευθύνονταν σε μακροπρόθεσμες τράπεζες της μνήμης. Αλλά αφού έστειλε μια πρωτότυπη εφαρμογή για ένα ψηφιακό Νευρόφωνο, η Defense Intelligence Agency, Υπηρεσία Αμυντικών Πληροφοριών το κατέταξε σε ένα επίπεδο μυστικότητας, και ήταν ανήμπορος να δουλέψει πάνω στη συσκευή ή να μιλήσει σε κανένα γι΄ αυτήν για πέντε χρόνια. Αυτό ήταν αποκαρδιωτικό, αφού η πρώτη ευρεσιτεχνία έκανε 12 χρόνια να γίνει δεκτή.
Έχοντας βοηθήσει κάποιους κουφούς ανθρώπους να ακούσουν, το επόμενο θαύμα του Flanagan θα μπορούσε να είναι να βοηθήσει τους τυφλούς να δουν. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ερεθίσουμε το δέρμα με τα σωστά σήματα.
Η προσπάθεια ενεργοποίησης και ελέγχου των κρυφών ανθρώπινων δυνάμεων απασχόλησε τους ερευνητές – επιστήμονες αρκετά χρόνια πίσω.
Απλά τότε η σύγχρονη ορολογία «Ψυχοτρονική» δεν υφίστατο και όλα τα πειράματα που είχαν σχέση με τις μυστήριες πνευματικές δυνάμεις του ανθρώπου καλύπτοντο κάτω από τον γενικό ορισμό της Παραψυχολογίας.
Στην συνέχεια αναλύοντας θεωρητικά το ηλεκτρικό κύκλωμα της συσκευής, οδηγήθηκα στο συμπέρασμα ότι πιθανότατα η συσκευή αυτή πρέπει να λειτουργεί ή το πιθανότερο κάποτε να λειτούργησε.
Μη ξεχνάτε ότι εμφανίζεται κάποια εποχή, στο μεταπολεμικό Λονδίνο, όπου δυο σημαντικότατα γεγονότα έχουν κάνει την εμφάνιση τους.
Το ένα είναι η έξαρση της «Ψυχροπολεμικής Εποχής» και το άλλο αξιοσημείωτο γεγονός είναι η από δεκαετίας έναρξης της «Νέας Εποχής των UFO».
Κατά συνέπεια για τον έναν ή τον άλλο λόγο η εμφάνιση αυτής της συσκευής δεν θα μπορούσε να αποτελεί «κάτι το παράξενο».
Το άρθρο σχετικά με τη συσκευή τηλεπαθητικής επικοινωνίας «Hermes», έχει γραφτεί και δόθηκε στην ομάδα Ερ.Ε.Ν.Ζω από τον Ραδιοηλεκτρολόγο – καθηγητή ΔΙΕΚ Πέτρο Καλλιοντζή, ενώ έχει δημοσιευτεί ολοκληρωμένο και από το περιοδικό «STRANGE», τεύχος 109, Απρίλιος 2008.
- “Ξέχασέ το, Λεόν.... Αν οι μηχανές μπορούσαν να πετάξουν,
Όταν ο λέβητας αποκτούσε με φωτιά την κατάλληλη θερμοκρασία, ανοιγόταν η στρόφιγγα, το νερό έπεφτε στον λέβητα, εξατμιζόταν ταχύτατα, η ξύλινη δοκός έσπαζε και η σφαίρα εκτοξευόταν. Το βεληνεκές της σφαίρας ρυθμιζόταν από την κλίση του όπλου και την επιλεγμένη αντοχή της ξύλινης δοκού.
· Η Αγγλική Ακαδημία Επιστημών περιγέλασε τον Βενιαμίν Φραγκλίνο όταν ανέφερε την ανακάλυψη του αλεξικέραυνου και η Ακαδημία αρνήθηκε να δημοσιεύσει την αναφορά του.
· Το 1902, μια ομάδα Γερμανών μηχανικών γελοιοποίησε τον κόμη Ferdinand von Zeppelin, όταν ισχυρίστηκε ότι εφεύρε ένα πηδαλιούχο μπαλόνι. (Αργότερα, τα αερόπλοια του Zeppelin, πέταξαν για εμπορικούς σκοπούς πάνω απ’ τον Ατλαντικό).
· Οι κυριότερες εφημερίδες αγνόησαν την ιστορική πτήση, το 1903, του αεροπλάνου των αδελφών Wright, επειδή το “Scientific American” υπέδειξε ότι η πτήση ήταν μια απάτη, και για πέντε χρόνια οι αξιωματούχοι της Ουάσινγκτον, δεν πίστευαν ότι μια μηχανή βαρύτερη απ’ τον αέρα είχε πετάξει.
Πρόκειται για την πρώτη αυτόνομη πτητική μηχανή της αρχαιότητας.
Στην είσοδο του μικροφώνου, εφαρμόζει το σήμα από μια γεννήτρια συχνοτήτων, στην οποία επιλέγει την κατάλληλη συχνότητα αναλόγως με την ασθένεια που θέλει αντιμετωπήσει. Η συχνότητα των 27 Mhz είναι ελεύθερη για χρήση από τους πολίτες πολλών χωρών - και της Ελλάδος.
Χρειάζεται μια ενίσχυση από έναν γραμμικό ενισχυτή, ώστε η ισχύς εξόδου (το CB) από 3W να ανέβει γύρω στα 100W. Ακολούθως, μέσω ενός προσαρμογέα αντιστάσεων, εναρμονίζει την έξοδο του πομπού με το «φορτίο» των λαμπτήρων αερίου, ώστε να υπάρχει μέγιστη μεταφορά ισχύος σε αυτές.
Δηλαδή πρόκειται για έναν ραδιοφωνικό πομπό στη συχνότητα των πολιτών που, αντί για κεραία, στην έξοδο συνδέεται μια λάμπα φωτισμού. Το φως της παράγεται από την ηλεκτρική διέγερση ενός αερίου, συνήθως, ευγενούς.
Τέλος, μια άλλη προσέγγιση, είναι να χρησιμοποιηθεί μετασχηματιστής υψηλής τάσης αντί για ραδιοπομπό. Ο μετασχηματιστής θα πρέπει να αποκρίνεται ικανοποιητικά και στις υψηλότερες ακουστικές συχνότητες της τάξης των 5000 Hz.
Τέτοιος μετασχηματιστής είναι και ο λεγόμενος «πολλαπλασιαστής» τάσης που υπάρχει σε κάθε αυτοκίνη το και πωλείται ελεύθερα στα ανταλλακτικά αυτοκινήτων.
Χρησιμοποιώντας το ένα κανάλι από έναν στερεοφωνικό ενισχυτή που τυχόν υπάρχει στο σπίτι ή οποιονδήποτε άλλον ενισχυτή ακουστικών συχνοτήτων από 20W και πάνω, συνδέεται στην έξοδο του ενισχυτή αντί για το ηχείο, το πρωτεύον του μετασχηματιστή υψηλής τάσης. Στο δευτερεύον/έξοδο του μετασχηματιστή συνδέονται οι λαμπτήρες ευγενών αερίων. Στην είσοδο του ενισχυτή εφαρμόζεται μια γεννήτρια συχνοτήτων, με την οποία επιλέγουμε τη συχνότητα με την οποία θέλουμε να πειραματιστούμε, σύμφωνα με τον πίνακα του Crane, π.χ. 525 Hz για τη δερματοπάθεια Λεϊσμανίαση Ντονοβάνη.
Ο καθένας, έτσι, επιλέγει τη συχνότητα που αντιστοιχεί στον μικροοργανισμό που θα προσπαθήσει να εξοντώσει.Ο μεγαλοφυής Ρέιμοντ Ράιφ, είχε τραγικό τέλος, μόνος και παραγκωνισμένος το 1971,
στο νοσοκομείο Grossmont του Σαν Ντιέγκο, πέθανε από μια «κατά λάθος» υπερβολική δόση βάλιουμ και αλκοόλ !
____________________________________________________
Παρόλο που η κοινή αίσθηση είναι ότι ο καρκίνος αποτελεί υπόθεση του σύγχρονου ανθρώπου, κυρίως από το '50 και εξής, η αλήθεια είναι ότι υπάρχει από πολύ παλιά
-ο Ιπποκράτης έχει γράψει γι' αυτήν.
Εύλογα, λοιπόν, αναρωτιέται κανείς πώς η τόσο εξελιγμένη σύγχρονη επιστήμη δεν κατόρθωσε ακόμα να βρει μια αποτελεσματική και απόλυτη θεραπεία. Μια πρώτη απάντηση είναι ότι πρόκειται για κάτι τελείως διαφορετικό από τα όσα γνωρίζουμε σήμερα για τις λοιμώξεις και, επομένως, αυτό δυσκολεύει τους ερευνητές επιστήμονες.
Κατά καιρούς, ακούγονται διάφορες πολλά υποσχόμενες μέθοδοι θεραπείας, για τις οποίες οι προκαταρκτικές κλινικές έρευνες φέρονται να δίνουν υψηλά ποσοστά επιτυχίας. Σε όλες τις περιπτώσεις, όμως, αυτές ξεχνιούνται (;) γρήγορα, προς όφελος των «κλασικών λύσεων» της χημειοθεραπείας, των ραδιενεργών ακτινοβολιών και της χειρουργικής αφαίρεσης των όγκων.
Οι νέες ανακαλύψεις στη βιοφυσική, όχι μόνο ρίχνουν φως στη διαδικασία φωτισμού του μικροσκοπίου του Rife, αλλά εξηγούν και το πώς μπορούσε να προκαλεί επιλεκτικά την έκρηξη ιών. Η αντίληψή του για βακτήρια που αλλάζουν σχήμα, υποδεικνύει ότι η παραδοσιακή μικροβιακή θεωρία είναι ατελής. Παρά τις καταγραμμένες θεραπείες, η δίχως φάρμακα, ανώδυνη ηλεκτρική θεραπευτική αγωγή των ασθενειών, δεν καλωσορίστηκε από κάποιον ισχυρό ιατρικό σύνδεσμο.
Παρόλα αυτά, τα ποσοστά επιτυχίας των «κλασικών θεραπειών» είναι πολύ χαμηλά. Σύμφωνα με στατιστική του περιοδικού Scientific American (Νοέμβριος 1985), μόλις 2 στους 100 ασθενείς που ακολουθούν αγωγή με χημειοθεραπεία και ακτινοβολίες γ' θεραπεύονται οριστικά (σχετικές πληροφορίες και στο βιβλίο του Μάριου Δημόπουλου
Οι θεραπείες του καρκίνου από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, Εκδόσεις Εύανδρος). Άλλη στατιστική μελέτη του Journal of the National Cancer Institute (15 Σεπτεμβρίου 1993) έδειξε ότι η χημειοθεραπεία είναι αποτελεσματική μόνο στο 3% των περιπτώσεων, ενώ ένα άλλο 4% των ασθενών εξασφαλίζουν μια σημαντική παράταση ζωής.
Γενικότερα, έχει φανεί ότι ασθενείς που δεν ακολουθούν καμία θεραπεία συχνά ζουν το ίδιο -ή και περισσότερο- από τους ασθενείς που υποβάλλονται στις επισήμως αποδεκτές συμβατικές θεραπείες. Οι ακτινοβολίες Κοβαλτίου (ακτίνες γ) που γίνονται σε ασθενείς είναι τόσο επικίνδυνες, όσο και η ραδιενέργεια που εξεπέμφθη από τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι!
Εάν ένας υγιής άνθρωπος εκτεθεί σε τέτοιες ακτινοβολίες, μπορεί να εμφανίσει καρκίνο και λευχαιμία. Το οξύμωρο είναι ότι η ραδιενεργός αυτή ακτινοβολία θεωρείται σήμερα το μόνο όπλο κατά του καρκίνου! ________________________________________
10. ΣΥΣΚΕΥΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑΣ και ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
Όταν ο Patrick Flanagan ήταν έφηβος, στις αρχές της δεκαετίας του 1960, το περιοδικό “Life” τον κατέταξε σαν έναν απ’ τους κορυφαίους επιστήμονες στον κόσμο.
Ανάμεσα στις εφευρέσεις του ήταν το Νευρόφωνο, ένα ηλεκτρονικό όργανο που μπορεί να προγραμματίσει υποβολές σε κάποιο άτομο, απευθείας μέσω δερματικής επαφής.
Κατασκεύασε το πρώτο Νευρόφωνο σε ηλικία 14 ετών, από σκουπίδια της κουζίνας. Τα ηλεκτρόδιά του ήταν γυαλιστικά σφουγγαράκια φτιαγμένα από λεπτό χάλκινο σύρμα και μονωμένο με πλαστικές σακούλες.
Κατόπιν σύνδεσε τα ηλεκτρόδια σε έναν ειδικό μετασχηματιστή που ήταν συνδεδεμένος στον ενισχυτή hi-fi.
Κρατώντας τα σφουγγαράκια στους κροτάφους του, μπορούσε να ακούσει, μέσα στο κεφάλι του, μουσική απ’ τον ενισχυτή.
Μετέπειτα μοντέλα ρύθμιζαν αυτόματα το σήμα για να συντονιστεί με το ανθρώπινο δέρμα σαν μέρος ενός περίπλοκου κυκλώματος.
Οι ειδικοί για τις ευρεσιτεχνίες είπαν ότι, ήταν αδύνατο ο ήχος να ακούγεται καθαρά δίχως να δονεί τα οστά ή να διέρχεται από κάποιο κρίσιμο νεύρο του αυτιού και αρνούνταν για 12 χρόνια να το κατοχυρώσουν.
Το αρχείο ανοίχτηκε ξανά όταν ένας κουφός – εξαιτίας νευρικού προβλήματος – υπάλληλος στο γραφείο ευρεσιτεχνιών, άκουσε με ένα Νευρόφωνο.
Κάποια εποχή ο Flanagan ερεύνησε την γλώσσα ανθρώπων/δελφινιών, σε σύμβαση με το Ναυτικό των Η.Π.Α. Αυτό οδήγησε σε ένα τρισδιάστατο ολογραφικό ηχητικό σύστημα, το οποίο μπορούσε να θέσει ήχους οπουδήποτε στο χώρο.
Κατόπιν τελειοποίησε ένα μοντέλο Νευροφώνου, που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για υποσυνείδητη εκμάθηση, η οποία θα κατευθύνονταν σε μακροπρόθεσμες τράπεζες της μνήμης. Αλλά αφού έστειλε μια πρωτότυπη εφαρμογή για ένα ψηφιακό Νευρόφωνο, η Defense Intelligence Agency, Υπηρεσία Αμυντικών Πληροφοριών το κατέταξε σε ένα επίπεδο μυστικότητας, και ήταν ανήμπορος να δουλέψει πάνω στη συσκευή ή να μιλήσει σε κανένα γι΄ αυτήν για πέντε χρόνια. Αυτό ήταν αποκαρδιωτικό, αφού η πρώτη ευρεσιτεχνία έκανε 12 χρόνια να γίνει δεκτή.
Έχοντας βοηθήσει κάποιους κουφούς ανθρώπους να ακούσουν, το επόμενο θαύμα του Flanagan θα μπορούσε να είναι να βοηθήσει τους τυφλούς να δουν. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ερεθίσουμε το δέρμα με τα σωστά σήματα.
___________________________________________
Η επιστήμη της ψυχοτρονικής και κατά συνέπεια η σχετική τεχνολογία, φαίνεται ότι είναι πολύ πιο παλιά απ’ότι οι περισσότεροι από εμάς φαντάζονται.
Η προσπάθεια ενεργοποίησης και ελέγχου των κρυφών ανθρώπινων δυνάμεων απασχόλησε τους ερευνητές – επιστήμονες αρκετά χρόνια πίσω.
Απλά τότε η σύγχρονη ορολογία «Ψυχοτρονική» δεν υφίστατο και όλα τα πειράματα που είχαν σχέση με τις μυστήριες πνευματικές δυνάμεις του ανθρώπου καλύπτοντο κάτω από τον γενικό ορισμό της Παραψυχολογίας.
Μια ψυχοτρονική συσκευή που φαίνεται να χρησιμοποιήθηκε γύρω στο 1957 είναι η συσκευή “Hermes”.
Η συσκευή αυτή κατασκευάστηκε σαν μέσo τηλεπαθητικής επικοινωνίας. Η ιστορία της δημιουργίας της είναι μάλλον «σκοτεινή» και περιβάλλεται από πολλούς μύθους, όπως επίσης αμφίβολο είναι εάν ποτέ η συσκευή αυτή λειτούργησε ικανοποιητικά.
Στην συνέχεια αναλύοντας θεωρητικά το ηλεκτρικό κύκλωμα της συσκευής, οδηγήθηκα στο συμπέρασμα ότι πιθανότατα η συσκευή αυτή πρέπει να λειτουργεί ή το πιθανότερο κάποτε να λειτούργησε. Μη ξεχνάτε ότι εμφανίζεται κάποια εποχή, στο μεταπολεμικό Λονδίνο, όπου δυο σημαντικότατα γεγονότα έχουν κάνει την εμφάνιση τους.
Το ένα είναι η έξαρση της «Ψυχροπολεμικής Εποχής» και το άλλο αξιοσημείωτο γεγονός είναι η από δεκαετίας έναρξης της «Νέας Εποχής των UFO».
Κατά συνέπεια για τον έναν ή τον άλλο λόγο η εμφάνιση αυτής της συσκευής δεν θα μπορούσε να αποτελεί «κάτι το παράξενο».
Το άρθρο σχετικά με τη συσκευή τηλεπαθητικής επικοινωνίας «Hermes», έχει γραφτεί και δόθηκε στην ομάδα Ερ.Ε.Ν.Ζω από τον Ραδιοηλεκτρολόγο – καθηγητή ΔΙΕΚ Πέτρο Καλλιοντζή, ενώ έχει δημοσιευτεί ολοκληρωμένο και από το περιοδικό «STRANGE», τεύχος 109, Απρίλιος 2008.
- “Ξέχασέ το, Λεόν.... Αν οι μηχανές μπορούσαν να πετάξουν,
θα το γνωρίζαμε !”
Κάπως έτσι αποπήραν οι λόγιοι του 15ου αιώνα, τον Λεονάρντο ντα Βίντσι, όταν σχεδίασε μια "απίθανη εφεύρεση"...
Πρώτη επανασχεδίαση του ατμοτηλεβόλου του Αρχιμήδη έγινε από τον Leonardo da Vinci που το ονόμασε “architronito” από τις λέξεις Αρχιμήδης και τρώνυμμι (=τραυματίζω).
Εφεύρεση του Αρχιμήδη: Το ατμοτηλεβόλο
Πρόκειται για ένα κανόνι που λειτουργούσε με ατμό. Αποτελούνταν από ένα μεταλλικό κυλινδρικό λέβητα που πάνω του υπήρχε συνδεμένο με στρόφιγγα ένα κλειστό δοχείο με νερό. Ο λέβητας στο ανοικτό άκρο του είχε ενσωματωμένη μια ξύλινη κάνη στην οποία τοποθετούνταν η προς εκτόξευση λίθινη σφαίρα. Η κάνη έφρασσε με μια ξύλινη δοκό που ασφαλιζόταν με δύο αντηρίδες.
Όταν ο λέβητας αποκτούσε με φωτιά την κατάλληλη θερμοκρασία, ανοιγόταν η στρόφιγγα, το νερό έπεφτε στον λέβητα, εξατμιζόταν ταχύτατα, η ξύλινη δοκός έσπαζε και η σφαίρα εκτοξευόταν. Το βεληνεκές της σφαίρας ρυθμιζόταν από την κλίση του όπλου και την επιλεγμένη αντοχή της ξύλινης δοκού.
πηγές: «Πετράρχης, Περί θεραπευτικών μέσων εκατέρας των τυχών», «Περιοδικό Europeo, ένθετο Carire Leonardo, από το blog, http://s3irios.wordpress.com/
Καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας, κάποιοι ειδικοί λένε στους καινοτόμους, ότι οι εφευρέσεις τους είναι αδύνατες. Μερικά παραδείγματα:
· Η Αγγλική Ακαδημία Επιστημών περιγέλασε τον Βενιαμίν Φραγκλίνο όταν ανέφερε την ανακάλυψη του αλεξικέραυνου και η Ακαδημία αρνήθηκε να δημοσιεύσει την αναφορά του.
· Το 1902, μια ομάδα Γερμανών μηχανικών γελοιοποίησε τον κόμη Ferdinand von Zeppelin, όταν ισχυρίστηκε ότι εφεύρε ένα πηδαλιούχο μπαλόνι. (Αργότερα, τα αερόπλοια του Zeppelin, πέταξαν για εμπορικούς σκοπούς πάνω απ’ τον Ατλαντικό).
· Οι κυριότερες εφημερίδες αγνόησαν την ιστορική πτήση, το 1903, του αεροπλάνου των αδελφών Wright, επειδή το “Scientific American” υπέδειξε ότι η πτήση ήταν μια απάτη, και για πέντε χρόνια οι αξιωματούχοι της Ουάσινγκτον, δεν πίστευαν ότι μια μηχανή βαρύτερη απ’ τον αέρα είχε πετάξει.
Η ιπτάμενη περιστερά του Αρχύτα
Πρόκειται για την πρώτη αυτόνομη πτητική μηχανή της αρχαιότητας.
Αποτελούνταν από ένα ελαφρύ αλλά ισχυρό κέλυφος που είχε τη μορφή περιστεριού και έφερε εσωτερικά τη κύστη ενός μεγάλου ζώου.
Η αεροδυναμική περιστερά ήταν τοποθετημένη με το άνοιγμα της κύστης προσαρμοσμένο στο ανοικτό άκρο ενός θερμαινόμενου στεγανού λέβητα (ή μιας ισχυρής εμβολοφόρας αεραντλίας). Όταν η πίεση του ατμού ή του αέρα υπερέβαινε τη μηχανική αντοχή της σύνδεσης, η περιστερά εκτοξευόταν και συνέχιζε την πτήση της για μερικές εκατοντάδες μέτρα με τη βοήθεια της ορμής του εξερχόμενου πεπιεσμένου αέρα της κύστης σύμφωνα με τις αρχές της αεροδυναμικής.
Ίσως στον 21ο αιώνα οι παρακάτω εφευρέσεις θα γίνουν επιστημονικά πρότυπα και ένας σπουδαστής ιστορίας ίσως αναρωτηθεί γιατί οι ειδήμονες του 20ου αιώνα τις αγνόησαν.
__ τέλος του αφιερώματος "Αόρατες Πηγές Ισχύος"__
______________________________________
http://www.forums.gr/
http://periergaa.blogspot.gr/
http://zenithmag.wordpress.com/
http://www.atlantisrising.com
http://www.egolpion.com
http://www.mousaios.gr/
http://eleftheri-epistimi.blogspot.gr/
http://www.wilhelmreich.gr/
Βίλχελμ Ράιχ: «Ο συσσωρευτής οργόνης», εκδόσεις «Πάλμοργον»
(Χρίστου Μουσουλιώτη), χωρίς τόπο και χρόνο εκδόσεως.
Βίλχελμ Ράιχ: «Η δολοφονία του Χριστού», έκδ. «Αποσπερίτης», Αθήνα, 1984.
Νταίηβιντ Μποαντέλα: «Βίλχελμ Ράιχ. Η ζωή και το έργο του», έκδ. «Πύλη», Αθήνα, 1982.
Νταίηβιντ Μαϊροβιτς-Τζέρμαν Γκονζάλες: «Ο Ράιχ για αρχάριους», έκδ. «Επιλογή»,
Θεσσαλονίκη, 1986.
album
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.