Σιοράν, Πίστη - Θεός - Θρησκείες

Πίστη δεν είχα, αλλά ίσως μου περίσσευε η οργή

"Η πνευματική λάμψη του αρχαίου κόσμου έσβησε με την έλευση του χριστιανισμού. Ήταν αδιανόητο το γεγονός ότι καλλιεργημένα πνεύματα παθιάστηκαν με ένα τόσο αφελές ιδεώδες. Κάθε σκεπτικισμός όμως οφείλει να διακρίνεται από τον κυνισμό, που εκκινεί από μια οιονεί νοσηρή επιθυμία άρνησης, μια διάθεση ξεμασκαρέματος, ένα διεστραμμένο, άνευ σύνεσης, παιχνίδι του πνεύματος."

    Στοχασμοί και Αφορισμοί 

- «Εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια, ο Ιησούς μάς εκδικείται που δεν πέθανε πάνω σ’ ένα άνετο ανάκλιντρο».

- «Χωρίς το Θεό, όλα είναι μηδέν. Και ο Θεός; Το απόλυτο μηδέν».

- «Τι κρίμα που για να πάμε προς το Θεό πρέπει να περάσουμε μέσα από την Πίστη!».
  
- «Ο μονοθεϊστικός ιουδαιοχριστιανισμός είναι ο σταλινισμός της αρχαιότητας».

- «Ένας πολιτισμός καταστρέφεται όταν οι θεοί του καταστρέφονται».

- «Τα σχίσματα και οι αιρέσεις είναι μεταμφιεσμένος εθνικισμός». 

- «Τι έκανε ο Θεός όταν δεν έκανε τίποτα; Πώς αξιοποιούσε, πριν τη Δημιουργία, όλο αυτόν τον τρομακτικό ελεύθερο χρόνο του;».

- «Ο χριστιανισμός -λατινικός ιουδαϊσμός- πασπάλισε με μια ανεξίτηλη καπνιά τη Μεσογειακή πληθωρικότητα».

- «Κάθε απελπισία είναι ένα τελεσίγραφο στο Θεό».


- «Αν θέλετε να αφήσετε ένα όνομα, συνδέστε το με μια εκκλησία παρά με μια αυτοκρατορία».

- «Αν υπάρχει κάποιος που χρωστάει τα πάντα στον Μπαχ, αυτός είναι σίγουρα ο Θεός».

- «Μ’ αρέσουν αυτοί οι λαοί αστρονόμων: οι Χαλδαίοι, οι Ασσύριοι, οι Προκολομβιανοί, που επειδή τους άρεσε ο ουρανός, χρεοκόπησαν ιστορικά».


- «Όπως όλοι οι εικονοκλάστες, γκρέμισα τα είδωλά μου για να θυσιάσω στα κομμάτια τους».

- «Η φτωχή υπηρέτρια που έλεγε ότι πίστευε στο θεό μόνο όταν είχε πονόδοντο, έβαλε τα γυαλιά σε όλους τους θεολόγους».

- «Στον Φάουστ, ο διάβολος είναι υπηρέτης του Θεού. Αναρωτιέμαι μήπως ισχύει το αντίστροφο. Επειδή, αν δεχτούμε ότι ο διάβολος κυβερνάει τον κόσμο, όλα εξηγούνται. Αντίθετα, αν είναι ο Θεός που κυβερνάει, τίποτα δεν μπορεί να εξηγηθεί».

     

     Ο άνθρωπος θα χαθεί εξαιτίας της μεγαλοφυΐας του.

«Θεός σημαίνει το έσχατο στάδιο μιας πορείας, το ακρότατο σημείο της μοναξιάς, σημείο χωρίς υλική υπόσταση, στο οποίο πρέπει να δώσουμε ένα όνομα, να του αποδώσουμε μια φανταστική ύπαρξη. Εν τέλει, ο Θεός πληροί μια λειτουργία: τη λειτουργία του διαλόγου. Ακόμα και ο άπιστος λαχταρά να συνομιλήσει με τον «Μοναδικό», διότι δεν είναι εύκολο να συνομιλήσει κανείς με το μηδέν.

[...] Ο χριστιανισμός αρχικά διακήρυττε με πάθος την εγκράτεια, την στέρηση σαν κάθαρση, στη συνέχεια, διαπράττοντας πραγματική προδοσία, έμελλε να μετατραπεί σε κατακτητική θρησκεία. Συνθηκολόγησε με την ιστορία και απομακρύνθηκε από τις ρίζες της». 

Συχνά ο Σιοράν καταγγέλει το δαιμονικό στοιχείο που υποκρύπτουν οι θρησκείες και πέρασε πολλά χρόνια διαβάζοντας τους μυστικιστές, αναζητώντας εκεί μια επιβεβαίωση της ύπαρξής του. 
Πολύ συχνά αναρωτιέται, "πώς μπορεί κανείς να απελευθερωθεί;" 

Την απελευθέρωση την ανακαλύπτουμε μόνοι μας, και όχι μαθητεύοντας σε κάποιον ή προσχωρώντας σε μια πνευματική αδελφότητα· η μόνη βαθιά εμπειρία είναι αυτή που βιώνεται στη μοναξιά. 
Η αληθινή ζωή είναι αυτή που δεν θέτει στόχους. Αυτό συνιστά η ανατολική φιλοσοφία, η οποία έχει συλλάβει ορθά τις αρνητικές επιπτώσεις της δράσης. Δεν υπάρχει ούτε μία ανακάλυψη που να μην έχει ολέθριες συνέπειες. Ο άνθρωπος θα χαθεί εξαιτίας της μεγαλοφυΐας του.
______________________________________________

κι άλλος Σιοράν:  

Η φιλοσοφία των μοναδικών στιγμών υπάρχει μόνο
Όπως οι αληθινοί Θεοί που θαυμάζω
Ένδειξη Παρουσίας ενός Λαού οι Παρανομίες του
Οπτική των πραγμάτων
Κατοικούμε μια γλώσσα παρά μία χώρα
Όταν αισθανόμαστε κατώτεροι από το θύμα μας

Μόνο οι αισιόδοξοι αυτοκτονούν

* φωτό: Η φωτογραφία τραβήχτηκε στη Λευκάδα στον κόλπο του Βλυχού


  Ουτοπία