Εκεί Διάβασαν οι Ψυχές μας για τον Έρωτα

   Μια Συνάντηση με Συναίσθημα

   Το ραντεβού κλεισμένο μέρες τώρα. “Στις 14 Φεβρουαρίου θα διαβάσουμε δημόσια”. Ποιοί επιθυμούν να συμμετέχουν; Τα χέρια που σηκώθηκαν με ευκολία, αυθόρμητα, αρκετά. Σχεδόν όλοι θέλαμε να πάρουμε μέρος. 

   Επιλέχθηκε η Ρωμαϊκή Αγορά και τα μαρμάρινα απομεινάρια της να επωφεληθούν από την μαγεία του Σαίξπηρ. Ναι, θα διαβάζαμε Σαίξπηρ. 

   Υπέροχο; Ιδέα της καθηγήτριας… μιας νέας χαρισματικής αξιαγάπητης κοπέλας. Από τα 125 σονέτα του πιο ερωτικού ίσως ποιητή, θα διάβαζαν, οι απαίδευτες και δειλές στην έκθεση, φωνές μας, είκοσι πέντε τον αριθμό. 

   Μας είχε μοιραστεί από μια σελίδα στον καθένα, Εμένα μου “έτυχε” η τέταρτη… Τη διάβασα βιαστικά αφηρημένα… Θα τη διάβαζα πάλι αργότερα, ώστε να τη χρωματίσω κατάλληλα…

”Άσωτα όμορφος, γιατί να σπαταλήσεις στον εαυτό σου όση πήρες ομορφιά; Απ’ το γενναίο κληροδότημα της φύσης μόνο οι απλόχεροι δανείζονται αδρά. Την αφθονία που σου εδόθη για να δώσεις πώς αχρηστεύεις σαν χρυσάφι μυστικό…”  Σαίξπηρ

   Μέχρι να τελειώσω τη σελίδα… το μαγικό του κείμενο είχε αγγίξει μέσα μου, αυτό που ”έπρεπε”… Πόσο συμφώνησα με την προτροπή: Η αφθονία σου εδόθη για να δώσεις…” Πόσο ”δικές μου” ήταν οι φράσεις ; ! 

    Κάποιο χαρισματικό χεράκι είχε “διαλέξει” το συγκεκριμένο  κείμενο… Τελικά η άτυπη ομάδα μας ”κυνηγημένη” από μια πρόσκαιρη βροχούλα, με λύπη εγκατέλειψε τα ελληνιστικά δείγματα της Αγοράς καταλήγοντας μετά από ”συμβούλιο” σε σκεπασμένο σημείο στο σταθμό του ηλεκτρικού στο Μοναστηράκι πλάι στον αρχαίο Ηριδανό. 

   Διστακτικά πλησίασα με τη σειρά μου κοιτώντας γύρω μου εξεταστικά την καταλληλότητα του χώρου. Στ’ αυτιά μου έφτασε γουργούρισμα νερού… έψαξα να βεβαιώσω τον ήχο και με τα μάτια. Ναι, ”ολοζώντανος ο Ηριδανός” που ακόμα άφηνε το νερό του να κυλάει αδέσμευτο, κι αυτό απ’ τη χαρά του τραγούδαγε...  Τι κρίμα… Σ’ ένα σημείο ήταν και σκεπασμένος, από τους Ρωμαίους. 

    Μείναμε εκεί… δεν λέω, είχαμε δυσκολίες, στενός ο χώρος, θόρυβος από τους συρμούς… αλλά ήταν το ιδανικό μέρος για τα ”Σονέτα του Έρωτα”. 

   Μείναμε εκεί… Σ’ ευχαριστώ πολύ Χριστιάνα. 

   Εκεί διάβασαν οι ψυχές μας για τον έρωτα με υπόκρουση το κελάρυσμα του Ηριδανού… Εκφράζοντας, νομίζω, όλη την ομάδα: ”Σ’ ευχαριστούμε Χριστιάνα για ότι μας έδωσες” Κατερίνα, 14 Φεβρουαρίου 2015.
__________________________________

  Utopia