Τάφτυσε, ο Μπούσουλας ?

                                            
                                           Οι "Κουκ" κι οι "Μαγγελάνοι"


Στρίβει το πλοίο*, πάει σ' άλλη πορεία,
τάφτυσε* ο μπούσουλας* ?"                      *χάλασε    *ηλεκτρική πυξίδα 
                                   ρωτάει μ' απορία
ο Αλφόνσο, ο νέγρος πουν' στο τιμόνι,
κι όλους στη γέφυρα* γύρω παγώνει...

Μιά γέφυρα χωρίς καμπινέ...
θα τάκανα πάνω μου... μα το ναι !
κι είπα στο "Στριπ"*,                                   *παρατσούκλι
               "ρε μπόμαν, ανέλαβε 'σύ....
γιατί θα ουρήσω απ' τη κουπαστή"


Ο Μπάμπης, απ' την Αμαλιάδα,
που απ' το τσίπουρο ήτανε λιάδα.

φωνάζει κάτωχρος ο φουκαράς:

     "όι..όι.. ακυβέρνητος πάει ο γκαζάς...*                   *δεξαμενόπλοιο

      αφέντη μου τρέχα, γιατί στρίβει μόνος,

      κι ο μπόμαν,* ο πρώην οπλονόμος...                     *αντλιωρός

      ο "μπόμαν-το στριπ"*,
                              που είχες αφήσει,              *παρατσούκλι του μπόμαν

      στη γέφυρα για να κυβερνήσει,
      τα βρήκε μπαστούνια, δεν ξέρει τι κάνει..."

Μισοκατούρησα τη λεκάνη,

έτρεχα κ' έβριζα:  "το τσογλάνι,

            απόφοιτος είν' της σχολής,

            μα απεδείχθη χέστης ολκής

            κι άν ο καπτ-τ-άνιος πάρει χαμπάρι,

            από τα όκια*, θα με ξεμπαρκάρει !              *ναυτ: κακήν κακώς

Φτηνά τη γλύτωσα γιατί έφτασα εγκαίρως,

και δεν επρόλαβε να φτάσει ο γέρος,

ο μπεκρής Νορβηγός κυβερνήτης,

λαθρέμπορας, μεγάλος αλήτης,

που τους γραικούς πολύ μισούσε,

μα εμένα, για σκάκι  όλο καλούσε
κι ίσως να μ' έλεγαν και ρουφιάνο...
μα τι άλλο μπορούσα εκεί να κάνω !

(Συχνά τον άφηνα να κερδίζει,

τα φύλλα ποιότητας να μη μαυρίζει).

Σπρώχνω τον Αλφόνσο... 
                            αρπάω το τιμόνι...

στρίβει αργά κι αυτό με αγχώνει,
καθώς ένα πλοίο κοντά μας ζυγώνει. 

Επανερχόμαστε στην ίδια πορεία,
αφού εκ φακού με μπαταρία,

ρίχνω το φως σε εφεδρική

μία παλιά μαγνητική

πυξίδα...  ξέρεις τη κλασική,
και συνεχίσαμε, έτσι μ' αυτή...                  

Το έργο το είχα ξαναδεί.
Όταν το ρεύμα είχε κοπεί
η "τζάιρο κόμπας"*  ήταν νεκρή            *γυροσκοπική πυίδα
και το καράβι εδώ κι εκεί,
έστριβε με το κύμα...

                                                                 

Όλα μετά επήγανε πρύμα,
καθώς επλεύσαμε με εκείνη,

που είχε τότε κατευθύνει,

Πίνακας σε λάδι, Η ανακάλυψη της Αμερικής, 
του Σαλβαντόρ Νταλί, Έτος 1959,  

            Διαστάσεις:    410 cm × 284 cm (161.4 in × 111.8 in)           

Έκθεση:   Salvador Dalí Museum, St. Petersburg, Florid 

τους Κουκ και Μαγγελάνους,

και τον Κολόμβο 
                       στους Ινδιάνους,
κονκιστατόρες και λοιπούς,
σε άλλους τόπους μακρινούς.


Μα εκτός απ' τους 
                        θαλασσοπόρους,
το Μάρκο Πόλο και εμπόρους,
ως και τον Λώρενς, της Αραβίας,
δεν άφησε εκτός πορείας,

η ανεκτίμητης αξίας

συντρόφισσα του ναυτικού,

εκείνου, του παλιού καιρού,

πυξίδα εκ μαγνητισμού....

Ο καπετάνιος ο φαιδρός,

κάποτε ειδοποιήθηκε κι αυτός,
κι έρχεται γέφυρα ο χοντρός.

Τον έχει πιάσει πανικός...

μέχρι που ο μηχανικός,

με ρεύμα τη γυροπυξίδα,

τροφοδοτεί... και η Ελπίδα,

η πιόμορφη ποτέ που είδα             

μαρκόνισα, τον ασπάζεται...

και ο μικρός ταράζεται.

 Για ένα φις ή μια ασφάλεια,

εγίναμε ένα μάτσο χάλια,

γιατί ξεγελαστήκαμε

κι όλοι μας κρεμαστήκαμε

απ' την τεχνολογία...

Αλλοίμονο... Χωρίς αστεία, 

κυρίαρχα πλέον στα πλοία,

τα ηλεκτρονικά παντού,

και έτσι εξ αυτού,

οι του γλυκού νερού,

"φορώντας το καπέλο",

γίνανε με το έτσι θέλω

καπ-τ-άνιοι κυβερνήτες,

οι θαλαμηγοϊδιοκτήτες.

Μα αν κοπεί το ρεύμα
πάει η φιγούρα... τέρμα.

Τζάιρο*, ραντάρ και δορυφόροι,*                  *ηλεκτρική πυξίδα    *Τζι-πι-ες

θα αχρηστευθούν και θάναι ζόρι.

Απογοητευμένοι,
κι αποπροσανατολισμένοι
θάν΄ μεσοπέλαγα χαμένοι.

Αν τελικά θα επιζήσουν,

μπορεί να συνειδητοποιήσουν,
ότι είν' καιρός για να γνωρίσουν,
της φύσης τα σοφά σημάδια,
όπου τις μέρες και τα βράδια, 

καθοδηγούσαν τους παλιούς,
ασπούδαστους μα εμπειρικούς,
κι όχι .... ατζαμήδες ναυτικούς.

Θα θυμηθούν που διηγούνταν

πως απ' τον ήλιο οδηγούνταν,

από τα άστρα, το φεγγάρι,

και δεν επαίρνανε  χαμπάρι,

αν είχε πρόθεση η ΝΑΣΑ,

να ρίξει "μαύρο" στις οθόνες

των Τζι-πι-ες...
                      και για αιώνες,

οργώνανε "μ' αυτήν"*... πελάγη,      *μαγνητική πυξίδα

μ' όλα της θάλασσας τα άλγη.
______________________________________

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". αυτοβιογραφικό έμμετρο έργο 

του Οδυσσέα Ηβιλάγια  No 110 /  e-mail: od.heavilayias@yahoo.com / 

Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

πηγή

album