Απ' την ομίχλη μιας σελίδας

               

                 Τ' ονείρου

      Ενός βιβλίου την ηρωίδα
      ερωτεύτηκα και είδα
      μες τον ύπνο μου χθες βράδυ...

      Τ' όνειρου....

                         [εχάθη το σκοτάδι

      σαν πήδησε από τη σελίδα,

      του συγγραφέα η ηρωίδα...

      Άϋλη.... 

           [μα 'χε ζεστό το χέρι

      που με παράσερνε σε μέρη

      που πάει μόνο η φαντασία.

      Δεν  πάνε τραίνα... ούτε πλοία...

      ούτε ποτέ είχα περάσει,

      παρόλο μια ζωή 'χα χάσει

      μες στους γκαζάδες*                              *πετρελαιοφόρα πλοία

                        [αφού 'χα οργώσει              

      ωκεανούς...

                         [κι είχα μιά γνώση
      από της γης κάθε γωνία...

Μπουνάτσα... μαζί και τρικυμία 

όλα με μπέρδευαν 'κει πέρα...

δεν ήταν νύχτα.... 
                           δεν ήταν μέρα.

Κάτι σαν άγρια νηνεμία,

μιά αγνότητα με ....αμαρτία !

Αμίλητοι μέναμε κι οι δύο....

Ξάφνου.... 

            τ' αλλόκοτο τοπίο

με την ομίχλη την αχνή,  

ραγδαία γίνεται μαβί

και είχε κάτι από Νταλί...

   Το παγωμένο της πια χέρι,

    μ' άφησε.... 

              λέγοντας πως Κλαίρη

    ήτανε τ' όνομά της,

    και πως μιας άλλης... 

                    [ήταν σκιά της.

    Μετά, μου λέει μ' ενοχή, 

    δεν είναι... 

            [η δικιά της η ζωή, 

    αυτή που νόμιζα εγώ...

        ''πρέπει αλήθεια να σου πω,

         δεν φταίω πού 'μπλεξα σ' αυτό.

         Φτηνής φυλλάδας ηρωίδα

         ήμουν όταν σε μια σελίδα

         τον έρωτα του συγγραφέα

         προκάλεσα...

                               (δεν είχα ιδέα)...

         και έχοντας 'μένα στο μυαλό,         

         στο κυριλέ βιβλίο αυτό, 

         που διάβαζες με θαυμασμό,

         (στο λέω αυτό με σαρκασμό),     

         μεσ' τη χλιδή με ντύνει

         νέα μορφή μου δίνει ... 

         και νέα ζωή, αφού σε λαίδη

         μεταμορφώνομαι που κλέβει

         καρδιές όπως και τη δική σου.

         Ενώ.....

                της Άννας και του Χρήστου

         από "παλπ-φίξιον"* της σειράς,     *φτηνό περιοδικό με χαρτί φτηνιάρικο

         σε διήγημα της συμφοράς,

         είμαι η κόρη απ' το Παγκράτι

         πούμενα πριν η κρίση νάρθει

         και τ' όνειρό σου κάνε κράτει,

         γιατί, στην πάμφθηνη φυλλάδα,

         επέστρεψα στην Αμαλιάδα.

         και κρέμομαι στα περίπτερα...

         Ξέχνα με.... λέω καλύτερα.

________________________

 Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος", βιωματικό έμμετρο έργο 

του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 118 / e-mail: pmataragas@yahoo.com / 

Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga



  Ουτοπία