Ο Όμηρος Δεν Σκοτώνεται

   Αυτές τις μέρες γυρνάει συνέχεια στο μυαλό μου ένα καταπληκτικό βιβλίο των Victor Davis Hanson, καθηγητή των Ελληνικών στοCalifornia State Univercity και John Heath, επίκουρο καθηγητή των Κλασσικών Σπουδών και πρόεδρο του Τμήματος  Κλασσικών Σπουδών στο Santa Clara Univercity.
   Το βιβλίο δεν είναι καινούργιο. Η Ρένα Καρακατσάνη έκανε τη μετάφραση στα Ελληνικά για τον "Κάκτο", που το εξέδωσε το 2001.
   Ο τίτλος του βιβλίου είναι: Ποιός σκότωσε τον Όμηρο;
Ο θάνατος της κλασσικής παιδείας και η αποκατάσταση της Ελληνικής σοφίας.
   Σε κάποιο, αγαπημένο μου σημείο αναφέρει μια περίεργη, για τους ξένους, φράση: "σκέπτομαι και ενεργώ σαν Έλληνας" .... ακολουθούν αρκετές σελίδες με αναφορές στον Σωκράτη, στον Πλάτωνα και σε διάφορους ήρωες, ελληνικών τραγωδιών, προσπαθώντας να κάνει πιο κατανοητή την ελληνική συμπεριφορά. 

η Αντιγόνη ενταφιάζει τον νεκρό αδελφό της

   Το μήνυμα των Ελλήνων μπορεί να είναι τρομακτικά και συχνά οδυνηρά απόλυτο:
   Η ηθική επιταγή της ελληνικής τραγωδίας είναι "αμετάβλητοι νόμοι". Τα έθιμα και η παράδοση προέρχονται από τους θεούς. 

   Τα διατάγματα έχουν ηλικία αιώνων κι είναι γραμμένα σε πέτρα. Τα δόγματα της "πόλεως" προέρχονται, κατά τους ισχυρισμούς, από μυστηριώδεις προγονικούς "νομοθέτες".
   "Ο καταδικασμένος φιλόσοφος Σωκράτης εξηγεί γιατί πρέπει να αποφύγει την απόδραση και να προτιμήσει το κώνειο."
   "Η Αντιγόνη επιλέγει τον πέτρινο τάφο αντί για μια ζωή
όπου θα πρέπει συνεχώς να κρύβεται για να γλυτώσει."
   "Ο Περικλής επιπλήττει τους πολίτες που ετοιμάζονται να του επιβάλλουν πρόστιμο ή να τον εξορίσουν." 

Αυτή η απολυτότητα δεν είναι σκληρός ή αστόχαστος δογματισμός ούτε τρέφεται μόνο από την πίστη στο υπερφυσικό.
   Διαφέρει από το θρησκευτικό μονότονο άσμα που λένε οι δρυΐδες, από τις πέτρινες πλάκες του Μωυσή και από τη φριχτή σφαγή στην πυραμίδα των Αζτέκων.

   Οι κανόνες της, όποια και να είναι η υποτιθέμενη προέλευση τους, στην πραγματικότητα δεν είναι προϊόν των θεών ή έστω και απλώς του χρόνου, των εθίμων ή της πρακτικής.

   Είναι οδηγοί σφυρηλατημένοι μέσω δοκιμής και λάθους, υπέρ και κατά, συμφωνίας και διαφωνίας.

   Οι Έλληνες αποδίδουν την προέλευση των νόμων και των πολιτευμάτων που έχουν δοκιμαστεί από τον χρόνο σε πολίτες-προγόνους, που είχαν ζήσει και πολεμήσει για την πόλη [τον Δράκοντα και τον Σόλωνα στην Αθήνα, τον Λυκούργο στη Σπάρτη, τον Πιτακό στη Μυτιλήνη, τους λεγόμενους Επτά Σοφούς], όχι σε θεούς ή προφήτες.

   Αυτοί οι κανόνες, με άλλα λόγια, είναι το κοινωνικό συμβόλαιο ενός σώματος ελεύθερων πολιτών.
   Οι κανόνες που παραμένουν αμετάβλητοι προσφέρουν μιά μόνιμη, έστω και δυσάρεστη καμιά φορά, λύση τόσο για τη σύγκρουση όσο και για το έγκλημα.
   Η σωματική δύναμη και το νεύρο πρέπει να τίθενται στην υπηρεσία της νόησης και να μεγεθύνονται από ένα πνεύμα προσαρμοσμένο στις πραγματικότητες της ανθρώπινης φύσης.

   Στον πυρήνα του ελληνικού συστήματος πεποιθήσεων βρίσκεται η πίστη ότι υπάρχουν απόλυτες σταθερές στον κόσμο, άχρονες και απρόσβλητες από καταστάσεις και ερμηνείες, ένα μικρό αλλά ζωτικό σώμα γνώσης που, τις περισσότερες φορές είναι αδιαπραγμάτευτο και έχει προέλθει από κοινή συμφωνία. 

   Είναι αυτό το ηθικό σύμπαν που η Αντιγόνη αποκαλούσε "άγραπτα νόμιμα", οι άγραφοι νόμοι που υπήρχαν πάντα.....

   Στο οπισθόφυλλο ο "κάκτος" γράφει: Ο Όμηρος δεν σκοτώνεται...  

   Αυτό δανείζεται φαίνεται η φαντασία μου και δέχεται την επίσκεψή του.....

   Συγχώρα με φίλε Όμηρε, σύντροφε στις αναζητήσεις, αλλά και αμφισβητήσεις.....
  Τις αναζητήσεις όλων μας, σε μια προσπάθεια να "δούμε".
Να δούμε "πέρα από τη σπηλιά"...... Να βρούμε την αλήθεια.....

   Πάρα πολλές φορές, σε δύσκολες στιγμές, έχω βρεί "παρηγοριά" και ουσιαστική βοήθεια στην βίβλο μας, στη βίβλο των Ελλήνων, τα Ομηρικά Έπη.

   Έχει πολλά "καλούδια", σπάνια", να μάθουμε, να διδαχτούμε, έστω και "την τελευταία στιγμή".... από το πνεύμα του Οδυσσέα.
   Έτσι νοιώθω το "τώρα" μας, έτσι το βιώνω.....
   Σαν, αυτή η περίοδος, να είναι η "τελευταία στιγμή" και εμείς πρέπει:
   Να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας, να ελέγξουμε την παρόρμηση, να έχουμε τις αισθήσεις μας και τις πνευματικές μας διεργασίες σωστά κουρδισμένες και να μην παρασυρθούμε από την οργή και το μένος που μας διακατέχει, ώστε να γίνουμε βορρά, στους σύγχρονους "μνηστήρες".

....... Όταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η μεγίστη επιθυμία του είναι να πάρει πίσω αυτά που του πήρανε, τον κόσμο του, τον κόσμο που του έκλεψαν.

   Παρά την μεγάλη του λαχτάρα, διατηρεί την ανωνυμία του και μεταμορφωμένος σε ζητιάνο από την θεά Αθηνά, πηγαίνει στο παλάτι ώστε να ελέγξει την κατάσταση και να πάρει τις πληροφορίες που θέλει, υπομένοντας καρτερικά τις προσβολές και την χλεύη των μνηστήρων.
   Γιατί αυτό που τον ενδιαφέρει, είναι η επίτευξη του στόχου και όχι η στείρα αντιπαράθεση.
   Γι αυτό τον λόγο και είναι ο αγαπημένος της θεάς Αθηνάς, της θεάς που αντιπροσωπεύει την νόηση του Διός, την Σοφία, την Στρατηγική της Σκέψης και του Πολέμου.
   Της θεάς που μελετά τον εχθρό και τον πολεμά με τα ίδια του τα όπλα. Όταν όμως έρχεται η ώρα, όταν τους έχει στριμώξει όλους άοπλους σε ένα δωμάτιο, όταν φανερώνεται πάνοπλος, τότε εκφράζει την οργή του.
   Τότε δεν δείχνει οίκτο, γιατί ο κόσμος του είναι το βιός του, που δημιούργησε με τον δικό του ιδρώτα, είναι η πατρίδα του, που οι "μνηστήρες" καταχράστηκαν και καπηλεύτηκαν μαζί με την φιλοξενία του οίκου του που τίμησε τον Ξένιο Δία.

   Ο ισχυρότερος αντίπαλός του είναι ο Αντί-νοος. Η λέξη μιλά από μόνη της.
   Είναι η Αντι-Νόηση, είναι αυτό που μας κάνουν τώρα, είναι ο τρόπος με τον οποίο θολώνουν τις καταστάσεις και την πραγματικότητα ώστε να μην σκεφτόμαστε καθαρά και να μας ελέγχουν.
   Είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την καθυπόταξη και δουλεία του ανθρώπου.
   Ο επόμενος είναι ο Ευρύ-Μαχος. Αυτός που μάχεται με κάθε τρόπο, με εύρος, με κάθε μέσον, ο δεινός και αδίστακτος μαχητής.
   Ο Αμφί-Νομος! Αυτός που διαστρεβλώνει τον νόμο και την τάξη των πραγμάτων, ο επικίνδυνος γιατί είναι έτσι και αλλιώς!
   Ο Αγέ-Λαος! Αυτός που άγει τον λαό, που τον παρασύρει με την βοήθεια του
   Αντί-Νοου. Που τον μετατρέπει σε κατευθυνόμενη αγέλη!
   Κανένα όνομα στα Ομηρικά έπη δεν είναι δοσμένο στην τύχη!   Κρύβουν βαθύτατα νοήματα και στο χέρι μας είναι να τα αποκρυπτογραφήσουμε και να διδαχτούμε, ή καλύτερα να συνετιστούμε.
   Οι πρόγονοί μας μιλούν, οι πρόγονοι μας λένε τι να κάνουμε, μας λένε πως να πολεμήσουμε, μας λένε πως να τινάξουμε τον ζυγό.
   Αρκεί να τους ακούσουμε!

Και ο Αντίνοος, ο στόχος της πρώτης φονικής βολής του Οδυσσέα.
Είναι αυτός που πρέπει να πεθάνει πρώτος......
.......και τον σκοτώνει ρίχνοντας του το βέλος στον λαιμό, το όργανο της ομιλίας, δηλαδή της επικοινωνίας που την χρησιμοποιεί ενάντια στην νόηση των ανθρώπων!

Γι αυτό, π ρ ο σ έ χ ο υ μ ε..... "Μην με σκοτώσετε" μας λέει ο Όμηρος....

Γι αυτό προσέχουμε, την προπαγάνδα των ΜΜΕ.
Αν υπήρχαν, ΜΜΕ, το 1821, είναι αμφίβολο αν θα γίνονταν η επανάσταση των Ελλήνων, θα κινδύνευαν να μείνουν καθυποταγμένοι στην πλάνη και την θολούρα εξ αιτίας της προπαγάνδας. 
_____________________

Σημείωση

Αποσπάσματα από το βιβλίο "Ποιός σκότωσε τον Όμηρο;" των Victor Davis Hanson και John Heath, από τις εκδόσεις Κάκτος, στο  http://scholeio.blogspot.gr/2014/12/blog-post_24.html


 Ουτοπία