Γυναίκες στις μηχανές

Κάποτε στο Μπρούκλυν

     

Στη Νέα Υόρκη βγάζαμε φορτίο,
που από χθες με πλοίο ψυγείο,
είχαμε έρθει απ' το Μαδράς
και βγήκα λίγο ο φουκαράς,
ανάθεμα την ώρα,
που να στα λέω τώρα....

Η σκληρή η λησταρχίνα
με τρομοκράτησε...
                          μα, φίνα
πήγανε όλα τελικά...

Κωλοφαρδία γενικά,
θάλεγα....
                πολύ τύχη...
αφού κάποιο καθίκι,
επέμενε να με χαρακώσουν
μα τα γκρικ-ίνγκλις* θα γλυτώσουν                *μπερδεμένα ελληνοαγγλικά
εμένανε απ' τα στιλέτα
των μηχανόβιων....
                         ή τη φαλτσέτα !
"Φάιβ μπακς"* μόνο μπατίρη ?                               *πέντε δολάρια
δεν στα παίρνω.... άι σιχτίρι....
και μη σε ξαναδώ μπροστά μου
στο Μπρούκλυν και στη γειτονιά μου''
μούπε η άγρια αμαζόνα
'κείνο τον ψυχρό χειμώνα !

Ελληνοαμερικανίδα
μετανάστρια από Χαλκίδα,
πέντε χρονών την είχαν φέρει,
μα κανείς να πει δεν ξέρει,
αν υπάρχουν οι δικοί της
και το νόθο το παιδί της....

Μια γκόμενα της αμαρτίας
που ήτανε της συμμορίας
το αναμφισβήτητο κουμάντο.

Πρώτη στο κοντραμπάντο,
μπόμπες ποτά και φούντες,
κι οι παρεπιδημούντες,
στην Νέα Υόρκη ξέρουν,
το τατουάζ της πολλές φέρουν
σ' απόκρυφα σημεία,
μα εκτός από λεσβία,
και κάμποσοι πως την καβαλικεύαν,
από τη συμμορία λέγαν....                                                                                 
Μαρσάρισαν τις μηχανές
και λάκισαν σαν αστραπές,
που άκουσαν μπατσο-σειρήνες....

            Χρόνια μετά και... εν Αθήναις,
         στη σύνταξη πιά και για δουλειά
         έτυχε κάποια φορά
         να πάω Μοναστηράκι....


          Γερόντισσα που γεροντάκι
          έμοιαζε...
                      χαρακωμένη
          στη μούρη αυτή σημαδεμένη,
          είδα την πρώην αμαζόνα,
          ακουμπισμένη σε κολώνα,
          να λέει τσιγάρα-λάθρα θέλεις κύριος ?

          Ο κόσμος είν' πολύ μυστήριος....

          Της είπα ότι την θυμάμαι,
          κι ότι ακόμα τη φοβάμαι !

          Μα αντί μ' οργή, αυτή, με δάκρυ,
          με χαιρετάει και εν τάχει
          μου λέει ότι απελάθη,
          γιατί δεν είχε γεννηθεί,
          η ίδια στην Αμερική,
          και μ' ένα νομικό τερτίπι,
          ''μ' έδιωξαν''...
                            μου λέει με λύπη.

           Παράνομα στην Αμερική
           κι οι γέροι της είχανε μπεί
           που όπως είπα, είχαν χαθεί,
           και δεν υπήρχε ένα χαρτί,
           να δείξει αυτή στη φυλακή,
           όπου την είχανε κλεισμένη,
           ισόβια καταδικασμένη,
           σαν άτομο επικίνδυνο.

           Την είπανε δημόσιο κίνδυνο.

           Όμως και κει είχε ''λυσσάξει'',
           δυό τρεις στο ξύλο είχε σπάσει...

           Κι είχε πρωτοφανή ευχέρεια....
           να φτιάχνει κοφτερά μαχαίρια

Έγινε ο "Μπος" της φυλακής,
μαριχουάνα και χασίς,
τροφοδοτούσε ως και μπάτσους
και έπεφταν όλοι στους μπάφους....

Έτσι, για ν' απαλλαγούνε,
από την χώρα την πετούνε,
και ήρθε να μας εκπαιδεύσει,
η νέα γενιά μας να μπορέσει
με εφόδια...
              να μπει στα κόλπα
πως να τα φέρνει βόλτα...

Καλά λένε...''Μάθε τέχνη κι άστηνε
κι άμα πεινάσεις πιάστηνε.....''
_______________________________________

Από το Ίσως
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

  Ουτοπία