"Αυτός είναι ο δικός μας τόπος,
αυτός μας έλαχε, αυτόν υπερασπιζόμαστε"
Μεγάλη Κληρονομιά, βαριά Κληρονομιά. Για όσους την νοιώθουν, μια Κληρονομιά γραμμένη, όχι στο γονίδιο, όπως κοροϊδευτικά, συνηθίζουν να λένε. Γραμμένη στη ψυχή, στο μυαλό, σ' ένα "λυγμό"...
Μια κληρονομιά που υπάρχει στον "Φιλοσοφικό Λόγο της Ελληνικής παιδείας".
Μια κληρονομιά που ρέει σαν χρυσάφι, στους "πολύτιμους λόγους" του Μακρυγιάννη.
'Ενα πολύτιμο, ξεχωριστό, γεωφυσικό κέντημα, στη "γόνιμη υδάτινη λεκάνη της Μεσογείου". Πολύτιμη "μπάλα" που "χτυπιέται" στενόμυαλα, από δύο παίκτες-κόμματα, εδώ και χρόνια.
Από ανθρώπους "φτωχούς και μίζερους στη καρδιά". Από ανθρώπους κατώτερους των περιστάσεων. Εύφορο ιστορικά, -"εν τω πνεύματι"-, κομμάτι. Ευνοημένο κλιματικά.
Αλώθηκε πολλές φορές από ξένους. Αλώθηκε άλλες τόσες, και από τις ίδιες του τις "φυλές". Με τη μανία που δίνει ο φθόνος. Είτε είσαι αδελφός, είτε ξένος. Μια χώρα, δύο "κράτη".
Του είπανε ότι θα έχει δικαιώματα μόνο, χωρίς υποχρεώσεις. Με τους "κουμπάρους" του, τα "κεκτημένα" του, τα τυχερά του, τις αργίες του, τις υπερωρίες του, τις απεργίες του, τις "νόμιμες" παρανομίες του.
Δεν του είπανε ότι η θέση, του δίδεται για να εξυπηρετεί τον πολίτη-εργοδότη του και όχι να τον ταλαιπωρεί και να τον εκμεταλλεύεται.
Του είπανε ότι θα "βλέπει, αλλά θα σιωπά".
Αυτή η συνενοχή, είναι η συνοχή του, είναι η δύναμή του.
Αυτό το κράτος, "η χώρα", δεν μπορεί να το ταΐσει. Ζει με κρατικό δανεισμό.
Δηλαδή "η εξουσία" για να διατηρηθεί, πρέπει να "πληρώνει" έστω και με δανεικά, αυτούς που της εξασφαλίζουν, κάθε φορά, την διατήρησή της.
Το άλλο κράτος, είναι της παράνοιας, της ιδεολογίας και του ρομαντισμού, του φτωχοδιάβολου, του χάους, της επιβίωσης όπως-όπως, της αδικίας, του μαστιγώματος, του γρηγορόσημου, της μόνιμης "προσφοράς" (αφαίμαξης).
Το πρώτο κράτος "προοδεύει"(;). Οι πολίτες (πελάτες) του απολαμβάνουν:
Επαγγελματική εξέλιξη, Κοινωνική προστασία, Καλυτέρευση συνθηκών διαβίωσης και "Ισόβια" Οικογενειακή Επαγγελματική Εξασφάλιση .... και των επόμενων γενιών... αρκεί... Αρκεί να "φροντίζουν" οι ενδιαφερόμενοι, τους "φροντίζοντες"... Τόσο "έξυπνα" τόσο "απλά"!
Το δεύτερο κράτος, το "φτωχό", αργοπεθαίνει... Πιστεύει ότι επιβιώνοντας "εν τιμή", αρκεί. Αφελές ? Μπορεί....
Ότι κερδίζοντας έντιμα, τον επιούσιον με τον ιδρώτα του, δεν θα "τιμωρηθεί", γι αυτό. Ότι θα διατηρήσει υπόληψη και "ανεξαρτησία ".
Είναι ουτοπίας τόπος, μόνο για αφελείς και ρομαντικούς. Είναι ξεχασμένες και αραχνιασμένες 'Εννοιες:
Δημοκρατία, Αξιοκρατία, Ισονομία, Κράτος Δικαίου, Εντιμότητα, 'Ισες ευκαιρίες, Ηθικοί κανόνες, Αρχές.
Είναι καιρός τώρα, που οι αποκαλύψεις, τα γεγονότα, οι συμπτώσεις, "μυρίζουν". Καλλιτέχνης - δημιουργός η Πολιτεία φτιάχνει έναν αποκρουστικό πίνακα. "Ζωγραφίζει" μια άσκημη, παραμορφωμένη, "αλλιώτικη" εικόνα. Ο αέρας είναι βρώμικος, τοξικός. Σε κανέναν δεν αρέσει....
Νομίζουμε, ούτε στους δημιουργούς της, που είναι παγιδευμένοι πια, μέσα στα δικά τους λύματα. Αυτή όμως είναι η "Αλήθεια μας", αυτή, η βρώμικη, αποκρουστική εικόνα.
Όχι η μικρή, αλλοιωμένη αλήθεια, του καθένα..... Αλλά η άλλη η πραγματική.
Η Αλήθεια της "αλήθειας", βρίσκεται, πολλές φορές, στα μάτια του "άλλου". Πόσοι από μας αντέχουν την πραγματική Αλήθεια ?
Αλήθεια, αντέχει η "χώρα" την Αλήθεια ?
Θ' αντέξουν οι κομματικοί στρατοί να κοιτάξουν τον καθρέφτη τους, μετά τις κάλπες ?
Μπορούμε να πάψουμε να χωριζόμαστε σε φυλές ? Μπορούμε να μην είμαστε οι βρυκόλακες των παιδιών μας ? Μια χώρα χωρίς φραγμούς. Χωρίς μέλλον.
Μια χώρα που σβήνει, που πεθαίνει.... και 'μεις μαζί της.
Κόμματα χωρίς φραγμούς, που τ' ανεχτήκαμε.... Πολιτική χωρίς φραγμούς. Πολιτική χωρίς ηθική, χωρίς ουσία. Πολιτικοί με στόμφο, με στυλ, με "αξάν", με στιβαρό προφίλ. Επαγγελματίες πολιτικοί, (εξ)ευρωπαϊσμένοι, με ακριβές σπουδές, ακριβές συνήθειες και αισθητική......
Πουλάνε αέρα κοπανιστό, φούμαρα, φιγούρα και εντυπωσιασμό, καθρεφτάκια, εδώ και χρόνια, στους ιθαγενείς. Πόσο ακόμα θα είμαστε ιθαγενείς ;
Εφεύραμε και "τίτλους ευγενείας". Χαρισματικοί ηγέτες, ερωτεύσημοι, λεβέντες, μάγκες, ευφυείς, λιγότερο έξυπνοι....
Αδιάφορο αν ήταν ή δεν ήταν, "Δεν έκαναν για τη δουλειά".
Δεν έκαναν για τη δουλειά που τους πήραμε, τελεία και παύλα. Έκαναν, ότι ήθελαν.... λες κι είναι τσιφλίκι τους και λογαριασμό δεν δίνουν σε κανέναν.
Κάνουν ότι θέλουν. Μας κάνουν χάρη. Που διαφεντεύουν και ξεπουλάνε τις ζωές μας ? Μήπως να τους χρωστάμε, κιόλας, και μόνο που ασχολούνται, με αυτό το "αγιασμένο ένδοξο λασποχώρι" και τους άξεστους, αγράμματους, "αισθηματίες" ντόπιους. Κάνουν ότι θέλουν, χωρίς φραγμούς.
Τώρα όμως, λένε, Τώρα, ήρθε το "Τώρα", λένε, και όλα θ' αλλάξουν.
Τώρα, "αρχίζουν", λέει, τώρα θα "παλέψουν" για όλες αυτές τις ξεχασμένες έννοιες που αναφέραμε πιο πάνω. Χα χα χα χα... Εσείς αρχίστε. Εμείς όμως τελειώσαμε!
Τώρα θα κατανείμουν, λένε, τον δημόσιο πλούτο με δικαιοσύνη, θα σταματήσουν να ξεπουλάνε τη χώρα....
Χα χα χα χα..... Εσείς αρχίστε. Εμείς όμως τελειώσαμε !
Θα τιμωρηθούν οι επίορκοι, αυτοί που διέπραξαν εγκλήματα, αυτοί που καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη του λαού.
Χα χα χα χα χα χα... Ποιός μπορεί να πιστέψει αφού ακόμα κρατάτε το μαχαίρι, αφού στάζει το αίμα μας... Αφού είσαστε εσείς οι δολοφόνοι, εσείς οι ίδιοι ... Για ποιους τα λέτε ? Ποιους θα τιμωρήσετε ? Αφού, εσείς είσαστε οι ΕΠΙΟΡΚΟΙ.
Ποιούς θα τιμωρήσετε ? Τι διχασμένες προσωπικότητες είστε ?
Α Η Δ Ι Α . . . . ! ! !
Χα χα χα χα.... Εσείς αρχίστε. Εμείς όμως τελειώσαμε μαζί σας.
Γιατί θέλουμε ν' αρχίσουμε..... για 'μας...... με 'μας.
Όπως γράφονται αυτές οι γραμμές, οι ειδήσεις "μιλάνε" για αμέτρητες χαριστικές, (ν)τροπολογίες και νομοσχέδια, στο πόδι, βιαστικά, κρυφά, συνωμοτικά....
Τρέξτε... με άγχος και αγωνία -που σας το εύχομαι-, Τρέξτε να σώσετε ότι προλαβαίνετε... Από τον κόσμο σας.... Από το δικό σας κράτος...
Εμείς προς το παρόν χρειαζόμαστε καθαρό αέρα, να πάρουμε βαθιές ανάσες ... πριν πέσουμε "στη δουλειά για το όνειρό μας" !
Ουτοπία
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.