Τα λευκά καράβια

Τον μάστροΣτάθη Μπαρμπαρέσσο
δεν τον εγνώρισα "εκ των έσω",
τον άκουσα στα καφενεία
στων ναυτικών την ανεργία,
εκείνη τη μεγάλη "αργία"
πούπεσε το πενήντα οκτώ*...                                      *1958 Ναυτιλιακή κρίση
και τί γι' αυτήν να πρωτοπώ...

Για ναυτικούς, πράκτορες, πλοία,
μαύρη σελίδα, "δυστυχία", 
πλήγμα στη τάξη ναυτεμπόρων,
πρώην πλουσίων, τώρα, απόρων.

Τ' άκουσα κι’ απ’ τον κάπτα Μήτσο,
και ίσως πρέπει να θυμίσω,
μαζί με Στάθη, ήταν στου Ωνάση,
πριν η μεγάλη κρίση πιάσει.

Ωνάσης !!!  
       Η πρώτη εταιρεία….
Λευκά ‘ταν τα δικά της πλοία,
με το "σενιόριτι το μπόνους"*                                            *επίδομα παλαιότητος
οι ναυτικοί τους, απ’ τους μόνους
με αστακούς και με γαρίδες,
και δεν μετρούσαν τις μερίδες
οι τροφοδότες του Ωνάση...

Αλλά αυτά έχουν περάσει.

Τ' άσπρα πλοία βαμμένα  μαύρα,
λυπήθηκα, που "έτσι" τάδα.

Έφυγε, "μπάρκαρε" κι΄ ο Ωνάσης,            
ακολουθεί ο μάστρο Στάθης.

Πήγαν σε κείνο το καράβι
που δεν υπάρχουν μέσα κάβοι,
γιατί ποτέ του δεν ποδίζει*,                               *πιάνει λιμάνι
κι αέναα τη γή γυρίζει.

Δεν έτυχε να τον γνωρίσω,*                             *τον μαστρο Στάθη
τη θλίψη απ' τον κάπτα Μήτσο
μόνο θυμάμαι  για τον Στάθη,
που τόσο πρόωρα εχάθη,
και που μιλούσε με καμάρι,
λέγοντας: 
              "Με το "παληκάρι,"*                         *εννοούσε τον μαστροΣτάθη
πριν βρούμε κάποια όαση
επήγαμε στην κόλαση,
παλέψαμε τα κύματα,,
πέσαμε και σε κρίματα,
και μικροαμαρτήματα...."

Είχε τελειώσει μιά εποχή
με του Ωνάση τη "φυγή",
και, του «Νέα Ελλάς»,  του «Φρειδερίκη»,
μετά  την του πολέμου  φρίκη,
π’ αρμένιζαν μ’ υπερηφάνεια
τα δυό μας τα υπερωκεάνια.

Στο μεσοπόλεμο και πριν
χωρίς ευχή «στο επανειδείν»
σ’ αυτά τα πλοία της χλιδής,
κάθε φτωχός και δυστυχής,
σαν μετανάστης κατηφής,
εξέρασε απ’ τις κουπαστές* τους,                          *πεζούλι στο πλάι του πλοίου
είπαν γι αυτόν και άλλους, «χέστους»,
ταξίδεψε στους πέρα κόσμους,
με φίλο...  
          τη φτώχεια του στους ώμους !


Τί να σχολιάσεις,  τί να πεις.. ; !

Απ' Αυστραλία ομογενής
μούλεγε "...φίλε η Πατρίδα
δεν είναι αυτή που τώρα είδα.
Σαν έφυγα ήτανε άλλη...."

Με θλίψη σκύβει το κεφάλι
κι έφυγε μουρμουρίζοντας,
σίγουρα σιχτιρίζοντας.

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". αυτοβιογραφικό έμμετρο έργο του Οδυσσέα Ηβιλάγια 
σελίδες 331-332  e-mail: od.heavilayias@yahoo.com / Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων k. mataraga

_________________

Η “Συμφωνία του Αιώνα”

Η συμφωνία του Ωνάση με τους Άραβες από πολλούς χαρακτηρίστηκε ως “η συμφωνία του αιώνα».
Η συμφωνία που έκλεισε με τους Σαουδάραβες το 1953.
Ο Ωνάσης επιδίωξε να μεταφέρει προνομιακώς με δικά του πετρελαιοφόρα το 5% της συνολικής παραγωγής του πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας. Ήταν τεράστιες ποσότητες πετρελαίου και απίστευτα κέρδη.

Δύο ήταν τα σημεία-κλειδιά της συμφωνίας που προσέφερε ο Ωνάσης στους Σαουδάραβες:
- Οτι θα πληρώνει τους φόρους και δικαιώματα στη Σαουδική Αραβία για τη μεταφορά του πετρελαίου με τα καράβια του, σε αντίθεση με τις πετρελαϊκές εταιρείες, που το εκμεταλλεύονταν δίχως να δίνουν σεντίμι.
- Οτι θα χτίσει Ναυτική Ακαδημία στη Σαουδική Αραβία και απόφοιτοί της θα αξιοποιούνται στο στόλο του.
Η συμφωνία του Αριστοτέλη Ωνάση με το βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας Ιμπν Σαούντ καταργούσε τα κεκτημένα της Αράμκο, που υπεραμύνθηκε των δικαιωμάτων της με κάθε δυνατό μέσο.

«Φτάσαμε στο σημείο όλος ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, εκτός από την Ελλάδα, να είναι εναντίον μας» είχε πει πολλά χρόνια αργότερα ο πρόεδρος του ιδρύματος Ωνάση κ. Παπαδημητρίου. «Τώρα πια δεν ήταν ζήτημα απλώς των εταιρειών, αλλά των 54 κρατών, που έστειλαν στην κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας ψήφισμα διαμαρτυρίας. Ηταν φανερό ότι ο Ωνάσης είχε περάσει τη λεγόμενη "κόκκινη γραμμή" και άνοιγε πόλεμο όχι μόνο με τις 7 μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες, αλλά και με τα κράτη στα οποία έδρευαν. Αυτό το χρονικό διάστημα βρήκαν ευκαιρία και μερικοί Ελληνες εφοπλιστές, να συμμετάσχουν στο μποϊκοτάζ εναντίον του».

Κι ενώ η διένεξη αναμενόταν να φτάσει στα δικαστήρια, ούτε η συμφωνία εφαρμοζόταν, ούτε δινόταν φορτίο στον Ωνάση από την Αράμκο, που εκμεταλλευόταν αποκλειστικά το πετρέλαιο της Σαουδικής Αραβίας.

Για 2, 5 έως 3 χρόνια τα καράβια του Ωνάση -με εξαίρεση αυτά που ήταν με παλιά ναυλοσύμφωνα- έμεναν δεμένα στα λιμάνια.
Διαπιστώνοντας το αδιέξοδο, ο υπουργός Οικονομικών της Σαουδικής Αραβίας διαμήνυσε στον Ωνάση ότι καλύτερο θα ήταν να καταργηθεί η συμφωνία, η οποία έτσι κι αλλιώς δεν εφαρμοζόταν. Προτάθηκε στον Ελληνα εφοπλιστή να αξιοποιήσει το 50% της θαλάσσιας ουδέτερης ζώνης μεταξύ Σ. Αραβίας και Κουβέιτ, στην οποία δεν είχε καμία ανάμιξη η Αράμκο.

Ο Ωνάσης, θεωρώντας ότι αργά ή γρήγορα θα βρισκόταν ξανά απέναντι στο αρραγές μέτωπο των πετρελαϊκών εταιρειών, ζήτησε τη γνώμη των Αμερικανών για το θέμα της ουδέτερης ζώνης. Ενα μήνα αργότερα οι Αμερικανοί του απαντούσαν αρνητικά κι ο ίδιος αναγκαζόταν να αποσυρθεί κι απ' αυτήν την ακόμη πιο επικερδή πρόταση.

Η διαιτησία μπορεί να χάθηκε στη συμφωνία Ωνάση-Σαούντ, η τύχη όμως, που φάνηκε να έχει εγκαταλείψει για περίπου τρία χρόνια τον Eλληνα κροίσο, ήταν ξανά με το μέρος του.

Ο πόλεμος ανάμεσα στους Ισραηλινούς και τους Αιγυπτίους ωφέλησε εμμέσως τον Ωνάση, γιατί ήταν από τους λίγους που είχαν μεγάλα καράβια, ικανά να διασχίσουν τους ωκεανούς.

Η διώρυγα του Σουέζ έκλεισε και έτσι τα καράβια έπρεπε να ταξιδεύουν προς τις ΗΠΑ μέσω του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας. Ηταν μια χρονοβόρα διαδικασία και δύσκολη για τα μικρά καράβια, που δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν. Αναγκαστικά προτιμήθηκαν τα καράβια του Ωνάση, που ανέπτυσσαν μεγάλες ταχύτητες, ήταν ασφαλή και είχαν δυνατότητες για να μεταφέρουν μεγάλα φορτία. Το παιχνίδι ήταν ξανά δικό του…
_______________________________

* Αριστοτέλης Ωνάσης, 1900-1975, Έλληνας εφοπλιστής που υπήρξε παγκόσμια
διασημότητα, κυρίως στη δεκαετία του '60. Γνωστός για τις τολμηρές επιχειρηματικές
του κινήσεις, αν και τον θυμόμαστε περισσότερο για στις σχέσεις του με τη
Μαρία Κάλας και τη Ζακλίν Ο.
* Ωνάσιες απόψεις και ρήσεις:
-  Το μυστικό στις μπίζνες είναι να ξέρεις κάτι που κανένας άλλος δεν ξέρει.
-  Κάθε κέρδος είναι μια αδικία σε κάποιον.
-  Μετά από κάποιο σημείο, τα λεφτά δεν έχουν πια σημασία. Παύουν να είναι
   ο σκοπός. Το παιχνίδι είναι αυτό που μετράει
-  Ο κανόνας είναι ότι δεν υπάρχουν κανόνες.
-  Αν δεν υπήρχαν γυναίκες, όλα τα λεφτά του κόσμου δεν θα είχαν σημασία.
-  Ποτέ δεν κατάλαβα την προτροπή «την υπογραφή σου και το κάτω το κεφάλι σου
   να προσέχεις που τα βάζεις». Έτσι χάνεις σίγουρα και στις δουλειές και στη ζωή.
__________________________________________________________________ 

perasma
πηγή