Τετάρτη, Μαΐου 8

3:30 μ.μ.
 
Ελληνικό (Χασάνι), Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών 60's  


Με στουπί βάφουν τα ρέλια.*                                                                            *κάγκελα
Βουτάνε συνεχώς τα χέρια
στις μπογιές μέσα στα πόντα,*                                                                        *δοχεία μπογιάς
- χημικά πούν’ προϊόντα -.
για να βγει πολλή εργασία.

Την δική μας την υγεία  
όλοι έχουνε χεσμένη,
όποιος ζει κι όποιος πεθαίνει.

Πάν’ στα τάνκια* κάνω βάρδια.                                                               *στόμια δεξαμενών 
Τα πηκτά που βγαίνουν γκάζια*                                               *οι αναθυμιάσεις του πετρελαίου
σαν τον πάγο κάπως μοιάζουν,
πίσω τους όλα τα σκιάζουν.

Κάθομαι και τα ρουφάω,
ζαλίζομαι, παραπατάω…

Άν θα φύγω από "πάνω"                                                                 

απ' τα στόμια,* εγώ τη χάνω                                                   *των δεξαμενών πετρελαίου     
τη δουλειά μου, κι από πάνω
θα πληρώσω και τα ναύλα.
Να... του συστήματος τα φαύλα !
                   
Περσικός το ‘’εβδομήντα’’,*                                                                                   *1970
με θερμοκρασία πενήντα,
με τον ήλιο στο κεφάλι,
δώδεκα, στη βάρδια πάλι.

Ζεματάει η λαμαρίνα,
στό 'πα πριν, βαθμοί πενήντα,
λέω, δύσκολα θ’ αντέξω
τόσες ώρες εδώ έξω...

Μοιάζει ανέκδοτο αστείο
το να προσέχεις την υγειά σου,
που μούπανε στο κυλικείο
του αεροδρόμιου... 
                  για φαντάσου !!!  
                                         

 Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". αυτοβιογραφικό έμμετρο έργο του Οδυσσέα Ηβιλάγια σελίδα 105
e-mail: od.heavilayias@yahoo.com  / Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων k. mataraga 

perasma    

0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.