Με αμποτσάριστο φορτίο*

                                                            
Ξέραμε ερχότανε κυκλώνας
την άλλη μέρα το πρωί
και ανεβαίνουν*, μη μπορώντας
να φτιάξουνε τη μηχανή.                                                                                                 

Χριστούγεννα εβδομηνταπέντε,
τα κύματα έρχονται βουνά,
χωρίς πηδάλιο μέρες πέντε,                                                                              
δεν στέκεις όρθιος πουθενά.

Οι λαμαρίνες αν τσουλίσουν
- προσυγκόλλησης* καμιάς -                                         *Μέτρα αποφυγής μετατόπισης φορτίου
τα πλευρά* μας θα τρυπήσουν                                        *Τα πλάγια ύφαλα και έξαλα του πλοίου
κι αλίμονο σ’ όλους εμάς. 

Όταν φορτώσαμε στο πόρτο,
έπρεπε από το πρώτο
το λεπτό, να τις κολλήσουν
μεταξύ τους, μην τσουλήσουν,
όταν πιάσει η τρικυμία,
έτσι γίνεται στα πλοία.

Μα ο "δικός" μας τάχε "πιάσει"                                                                       
και τού 'πανε λεπτό μη χάσει,
έτσι για να κερδίσει χρόνο,
μας βάζει, βρόμικα,  σε δρόμο
όπου δεν έχει επιστροφή
αν ξεκολλήσει  και χωθεί,
η λαμαρίνα στα πλευρά, 
μπουργκάνα θάμπουν τα νερά...

Μάνες θα κλαίνε γοερά
για τα χαμένα τους παιδιά...

*Αμποτσάριστο: Χύμα φορτίο, δεν είναι δεμένο.

Αφιερώνεται στο φίλο μου Trajano Hiber Braier, Rua Vassouras, 585 – Duque de Caxias 
Rio de Janeiro- Brazil.

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". αυτοβιογραφικό έμμετρο έργο του Οδυσσέα Ηβιλάγιας. σελίδa 109
e-mail: od.heavilayias@yahoo.com  /  Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων k. mataraga 

perasma